Gebruiker:Pjetter/Zwitsers rechtssysteem
 |
Mee bezig Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt.
Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen. |
Het Zwitsers rechtssysteem is opgedeeld tussen Zwitsers intern recht en internationaal recht. Het rechtssysteem is gebaseerd op een mix van Romeins recht en Germaans recht, met invloeden van Frans recht. Het rechtssysteem houdt sterk rekening met de federale opbouw van het land.
Bij de toepassing van het recht worden de volgende prioriteiten gezet:
- Federaal recht heeft voorrang op kantonaal recht[1]
- Regels in de grondwet hebben voorrang op statuten
- Wettelijke statuten hebben voorrang op regelingen opgezet door overheidsinstanties
Het Zwitsers recht is zo opgebouwd dat het uitgaat van de soevereiniteit van de kantons in Zwitserland, dat wil zeggen dat slechts die zaken wettelijk worden geregeld die of zo vermeld zijn in de Zwitserse grondwet of door de kantons aan de federatie zijn gedelegeerd.[2]
Geschiedenis en opbouw[bewerken | brontekst bewerken]
Als eerste Zwitserse wettelijke document wordt de Bondsbrief van 1291 gezien, dat de verhouding bepaalt tussen drie gemeenschappen, die van Uri, Schwyz en Unterwalden. Dit document regelde respect voor de wet en bevat de verplichting om elkaar te helpen bij interne of externe agressie jegens leven en bezit. Het bevat ook elementen van strafrecht, zoals de doodstraf voor moord.
Het Brunnenpact (pacte de Brunnen, Morgartenbrief) bevestigde de alliantie in 1315. Tot de vrede van Westfalen in 1648 was zowel de confederatie, inmiddels bestaande uit Uri, Schwyz, Nidwalden, Obwalden, Luzern, Zürich, Glarus, Zug, Bern, Fribourg, Solothurn, Bazel, Schaffhausen en Appenzell, als zijn wetgeving verbonden met het Heilige Roomse Rijk.
Het Zwitsers recht tot 1848 bestond hoofdzakelijk uit het regelen van de relaties tussen de afzonderlijke kantons. De belangrijkste instantie was de Tagsatzung, die voornamelijk disputen tussen de kantons arbitreerde, echter de kantonen waren onafhankelijk in hun wetgeving.
In 1848 werd Zwitserland omgevormd tot een federatie met een centrale wetgevende macht, het parlement (Assemblée fédérale/Bundesversammlung/Assemblea federale)[3], welke bestaat uit de Nationaalraad, dat het volk vertegenwoordigt en de kantonsraad, dat de kantons vertegenwoordigt. De uitvoerende macht ligt bij de Bondsraad (Bundesrat/Conseil Fédéral/Consiglio federale).[4] De derde zuil onder het systeem is het Bondsgerecht.[5] De vierde zuil is het electoraat, dat verregaande mogelijkheden heeft om initiatieven tot wetgeving te ontplooien.[6] De vijfde zuil bestaat uit de verschillende kantons.
Overzicht[bewerken | brontekst bewerken]
Tot de belangrijkste wetten behoren:
- De Zwitserse grondwet (Bundesverfassung/Constitution fédérale/Costituzione federale), nu geldig de versie van 18 april 1999
- Het burgerlijk recht (Zivilgesetzbuch/Code civil/Codice civile), nu geldig de versie van 10 december 1907
- Het verbintenissenrecht (Obligationrecht/Code des obligations/Codice delle obbligazioni), nu geldig de versie van 30 maart 1911
- Het strafrecht (code pénal suisse/Schweizerische Strafgesetzbuch/Codice penale svizzero), nu geldig de versie van 21 december 1937
- De wet op de organisatie van het federale gerechtshof (Bundesgesetz über das Bundesgericht/Loi sur le Tribunal fédéral/Legge sul Tribunale federale), nu geldig de versie van 17 juni 2005
Referenties[bewerken | brontekst bewerken]
De inhoud van dit artikel is tot stand gekomen met behulp van de volgende werken.
Bronnen, noten en/of referenties
|