Hemicyon
| Hemicyon Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Mioceen | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Illustratie van twee Hemicyon sansaniensis | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Geslacht | |||||||||||
| Hemicyon Lartet, 1851 | |||||||||||
| Typesoort | |||||||||||
| Hemicyon barbouri | |||||||||||
| |||||||||||
| Schedel van Hemicyon ursinus | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
| |||||||||||
Hemicyon is een geslacht van uitgestorven roofdieren uit de familie Hemicyonidae, een groep met uiterlijke kenmerken van zowel de hondachtigen als van de beren. Het geslacht omvat meerdere soorten die in het Mioceen in Azië, Europa en Noord-Amerika leefden.
Uiterlijk en leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Hemicyon was anderhalve meter lang en leek op een zwaargebouwde hond. Hemicyon was vermoedelijk een actieve jager en in tegenstelling tot de echte beren een teenganger en daardoor een snelle renner.
Fossielen[bewerken | brontekst bewerken]
Fossielen van Hemicyon zijn gevonden in de Verenigde Staten (Florida, Delaware en New Mexico), Spanje (Aragón en Madrid), Frankrijk, Slowakije, Bosnië, Turkije en China.
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
- †H. barbouri, Lartet, 1851
- †H. californicus
- †H. cf. stehlini
- †H. gargan
- †H. goeriachensis
- †H. hareni
- †H. sansaniensis
- †H. mayorali
- †H. stehlini
- †H. teilhardi
- †H. ursinus
- †H. youngi
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
|