Jo Baer

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jo Baer
Jo Baer
Persoonsgegevens
Volledige naam Joe Baer, Josephine Gail Kleinberg
Geboren Seattle (Washington), 7 augustus 1929
Geboorteland Verenigde Staten
Nationaliteit Amerikaans
Beroep(en) kunstenaar
Oriënterende gegevens
Stijl(en) minimalisme
RKD-profiel
Website
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Josephine Gail Baer (Seattle, 7 augustus 1929) is een Amerikaanse kunstenares wier werk wordt geassocieerd met het minimalisme.

Jeugd en werk, 1929-1960[bewerken | brontekst bewerken]

Baer werd geboren in een welgestelde Joodse familie in Seattle, Washington.[1] Haar moeder, Hortense Zerenza Kalisher was kunstenaar en illustrator. Haar vader, Lester Kleinberg, was een grondstoffenhandelaar in hooi en graan. Als kind volgde ze op zaterdag lessen aan het Cornish College of the Arts in Seattle. Van 1946 tot 1949 studeerde ze biologie en volgende ze lessen in schilderen en tekenen aan de Universiteit van Washington in Seattle.[1] Op haar 18e trouwde ze met Gerard Hanauer, met wie ze sinds haar 16e een relatie had, en vertrok ze naar New York. Het huwelijk duurde een jaar. In 1950 vertrok Baer op 21-jarige leeftijd zeven maanden naar Israël om te werken in een kibboets omdat ze geïnteresseerd was in het socialisme. Toen ze daarna naar New York terugkeerde volgde ze van 1950 tot 1953 avondlessen aan de New School for Social Research. Daar volgde ze ook tekenlessen.[1] Overdag was ze in dienst van een interieurontwerpbureau als tekenaar en secretaresse.

Ze verhuisde in 1953 naar Los Angeles en trouwde kort daarna met Richard Baer. Twee jaar laten kregen ze een zoon, Joshua Baer. Het echtpaar ging in 1958 uit elkaar. In Los Angeles leerde ze zichzelf schilderen en begon ze met het maken van abstract-expressionistisch werk.[1] Ze raakte bevriend met Edward Kienholz en andere lokale kunstenaars gelieerd aan de Ferus Gallery. Ook ontmoette ze de kunstenaar John Wesley, met wie ze getrouwd was van 1960 tot 1970.[2][3] In 1960 verhuisde ze samen met Wesley en haar zoon terug naar New York, waar ze tot 1975 zou wonen.[1] Daar raakte ze bevriend met de beeldhouwers Dan Graham, Richard Serra en kunstenaars Walter DeMaria en Sol LeWitt.[2] Nadat Baer en Wesley uit elkaar gingen, had ze een relatie met de beeldhouwer Robert Lawrence Lobe.

Levensloop en carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Jaren zestig[bewerken | brontekst bewerken]

Jo Baer, Korean (links en rechts), 1960-62, Van Abbemuseum Eindhoven

Vanaf 1960 ruilde Baer haar abstract-expressionistische stijl om voor hoekige schilderijen zonder figuratieve voorstelling. Door het centrale gedeelte van het doek helemaal wit te maken, voerde ze de abstractie van haar werk daarna nog verder door. Voorbeelden van deze stijl zijn de werken in de serie Koreans die Baer vanaf 1962 maakte.[1] Deze stijl was kenmerkend voor het werk dat Baer tussen 1964 en 1966 maakte.[1][4] Haar werk werd in 1964 opgenomen in de tentoonstelling Eleven Artists waarin ook werk te zien was van bekende minimalistische kunstenaars als Donald Judd, Dan Flavin, Sol LeWitt, Frank Stella en Robert Ryman. In 1966 vond haar eerste solo-tentoonstelling plaats in de Fischbach Gallery.[1] In dat jaar was haar werk ook te zien in een overzichtstentoonstelling van hedendaagse geometrisch abstracte kunst in het Solomon R. Guggenheim Museum in New York.[1]

Jo Baer, Old year, 1974-75

Eind jaren zestig ging Baer meer experimenteren met kleur en verplaatste ze naar eigen zeggen de focus van haar werk van het midden van het doek naar de randen. Hierbij maakte ze gebruik van kleuren als zwart, rood, groen en beige, die kende van de Kwakiutl uit haar jeugd in Seattle.[1] Ze schilderde ook over de randen van het doek heen, een gedeelte van een schilderij waaraan andere kunstenaars volgens Baer normaal gesproken geen aandacht besteedden. De titels van deze werken zijn fictieve afgeleiden van een Latijns boek over botanie dat ze bezat.[1] In 1968 werd haar werk opgenomen in de Documenta IV.[1] Gedurende haar verblijf in New York schreef Baer ook een serie brieven, artikelen en essays voor verschillende kunsttijdschriften. Daarnaast ging ze in dialoog met minimalistische beeldhouwers als Judd over het nut van minimalistische schilderkunst.[5][6]

1975 tot heden[bewerken | brontekst bewerken]

Jo Baer, Testament of the Powers That Be (Where Trees Turn to Sand, Residual Colours Stain the Lands), 2001
Jo Baer, Testament of the Powers That Be (Where Trees Turn to Sand, Residual Colours Stain the Lands), 2001

In 1975 was haar minimalistisch werk het onderwerp van een overzichtstentoonstelling in het Whitney Museum of American Art.[1] Zelf wilde Baer echter meer afstand nemen van de kunstwereld in New York en had zij kritiek op de uitgangspunten van het Minimalisme.[1][7] In juni van dit jaar verhuisde ze daarom naar Smarmone Castle, een landhuis bij County Louth in Ierland.[8][2] Het leven op het platteland, de natuur, de dieren en de paleolithische grotschilderingen vormden vanaf deze periode de inspiratiebron voor haar schilderijen (check ref).[9] De stijl van haar werk veranderde van abstract naar figuratief, en ze werkte in zachte pasteltinten.[7] In 1977 werd een overzichtstentoonstelling van haar werk georganiseerd in het Museum van Moderne kunst in Oxford.[1] Nadat Baer bijna tien jaar in Ierland had gewoond, verhuisde ze in 1982 naar Londen en in 1985 naar Amsterdam, waar ze sindsdien woont en werkt.[1][2][7] In 1999 organiseerde het Stedelijk Museum Amsterdam eveneens een overzichtstentoonstelling van haar werk.[1] Haar meer recente werk wordt beïnvloed door oude Griekse, Egyptische en Etruskische beschavingen.[2] In 2016 won Jo Baer de Jeanne Oosting prijs voor haar oeuvre.[10]

Werk in openbare collecties (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

Het werk Baer is o.a. opgenomen in de volgende museale collecties:

Tentoonstellingen (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Palimpsets, tekeningen en schilderijen, 1963-1993, Kröller-Müller Museum, Otterlo (1993)[7]
  • Stedelijk Museum, Amsterdam (1999)
  • Van Abbemuseum in Eindhoven, (1986 and 2009)
  • Gagosian Gallery, Geneva (2012)
  • In the Land of the Giants, Stedelijk Museum Amsterdam 2013
  • Jo Baer. Gemälde und Zeichnungen seit 1960 (Drawings and Paintings), Ludwig Museum, Keulen

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • Jo Baer. Paintings 1962-1975. Oxford, Museum of Modern Art, 1977
  • Marja Bloem and Marianne Brouwer, Jo Baer: Paintings 1960-1998, Amsterdam, Stedelijk Museum, 1999
  • Lynne Cooke, Jo Baer: The Minimalist Years, 1960-1975. New York, Dia Center for the Arts, 2003

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q (en) Stein, Judith, The Adventures of Jo Baer (pdf). Art in America (mei 2003). Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 25-8-2018.
  2. ↑ a b c d e (en) Evans White, Brian, Interview with Jo Baer (2009). Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 25-8-2018.
  3. ↑ Ontdek schilder, tekenaar Jo Baer. rkd.nl. Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 8 maart 2018.
  4. ↑ a b (en) Tate, ‘Stations of the Spectrum (Primary)’, Jo Baer, 1967-9 | Tate. Tate. Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 25 augustus 2018.
  5. ↑ (en) Godfrey, Mark, [https://www.jobaer.net/_uploads/Interview%20Godfrey%20Baer.pdf Previously unpublished interview with Mark Godfrey at MOCA in LA, California] (29 april 2004). Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 7-9-2018.
  6. ↑ (en) O'Neill-Butler, Lauren, Jo Baer discusses her new book. www.artforum.com. Artforum (3-7-2010). Gearchiveerd op 7-9-2018. Geraadpleegd op 7 september 2018.
  7. ↑ a b c d Gaat gij naar de vrouwen? Vergeet niet de zweep!; Abstracte en figuratieve schilderijen en tekeningen van Jo Baer in Rijksmuseum Kroller-Muller. NRC. Gearchiveerd op 18 augustus 2023. Geraadpleegd op 25 augustus 2018.
  8. ↑ (en) Maaike, Lauwaert, Former 'Radical figuration' artist Jo Baer on the Mysteries of Ireland (pdf). Art & Auction (11 juni 2015). Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 25-8-2018.
  9. ↑ (en) McEvilley, Thomas, Interview with Thomas McEvilley at Moore College of Art and Design (1993). Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 25-8-2018.
  10. ↑ Jo Baer en Kinke Kooi laureaten JEANNE OOSTING PRIJZEN 2016. Metropolis M (26-09-2016). Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 25-8-2018.
  11. ↑ Collectiewebsite Stedelijk Museum Amsterdam, Jo Baer. Gearchiveerd op 7 september 2018. Geraadpleegd op 8-3-2018.
  12. ↑ Collectiewebsite Van Abbemuseum Eindhoven, Jo Baer. Geraadpleegd op 8-3-2018.
  13. ↑ Collectiewebsite Kröller-Müller museum, Jo Baer. Geraadpleegd op 8-3-2017.
  • Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Jo Baer op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
Zie de categorie Jo Baer van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jo_Baer&oldid=65255189"