Lucasium
| Lucasium | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Lucasium damaeum, exemplaar uit Zuid-Australië, Australië. | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Lucasium Wermuth, 1965 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Lucasium op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Lucasium is een geslacht van hagedissen die behoren tot de gekko's en de familie Diplodactylidae.
Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]
De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Heinz Wermuth in 1965. Het geslacht was lange tijd monotypisch en er werd slechts één soort erkend; Lucasium damaeum. Tegenwoordig worden veertien soorten aan het geslacht toegekend, waarvan veel soorten niet recent zijn ontdekt, maar al eerder zijn beschreven. Deze gekko's werden eerder tot andere geslachten gerekend, zoals Diplodactylus. De soorten Lucasium iris en Lucasium microplax zijn hierop een uitzondering, deze hagedissen werden voor het eerst beschreven in 2020.[1]
De geslachtsnaam Lucasium is een eerbetoon aan de Britse arts en herpetoloog Arthur Henry Shakespeare Lucas (1853 - 1936).
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De hagedissen bereiken een lichaamslengte exclusief de staart van ongeveer 5 tot 9 centimeter. De staart is relatief lang en dun. De soorten worden gekenmerkt door lange dunne vingers en tenen met relatief kleine hechtlamellen. De ogen zijn relatief groot en hebben een verticale pupil.[2]
Levenswijze[bewerken | brontekst bewerken]
De soorten zijn 's nachts actief en schuilen overdag in de holen van insecten en spinnen. De gekko's zijn bodembewonend en zijn erg snel als ze over de bodem rennen. De vrouwtjes zetten eieren af, die soms in holen van ongewervelden worden geplaatst.[2]
Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]
De gekko's komen endemisch voor in Australië en zijn aangetroffen in de staten Nieuw-Zuid-Wales, Noordelijk Territorium, Queensland, Victoria, West-Australië en Zuid-Australië.[1] De habitat bestaat uit droge savannen, verschillende typen graslanden en scrublands, hete woestijnen, droge tropische en subtropische bossen en rotsige omgevingen. Ook in door de mens aangepaste streken zoals weilanden kunnen de hagedissen worden gevonden.
Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]
Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan elf soorten een beschermingsstatus toegewezen. Tien soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC) en de soort Lucasium occultum wordt gezien als 'bedreigd' (Endangered of EN).[3]
Soorten[bewerken | brontekst bewerken]
Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]
|
Referenties
Bronnen– 15 november 2021
|
· 
· 
