Motu proprio

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een motu proprio is een pauselijke brief (apostolisch schrijven) op persoonlijk initiatief van de paus, zonder formele afstemming met kardinalen en de curie, in zijn eigen handschrift. Een motu proprio heeft de vorm van een decreet met persoonlijke ondertekening en datering door de paus in het Latijn. Een zegel en het contrazegel ontbreken.

De term motu proprio komt uit het Latijn en betekent letterlijk uit eigen beweging. Vaak gaat het in een motu proprio om de afhandeling van administratieve zaken of de toekenning van een privilege. Paus Innocentius VIII maakte als eerste in 1484 gebruik van deze vorm.

Een motu proprio is geldig, zelfs als het tegen eerdere pauselijke beslissingen ingaat of indruist tegen het geldende canoniek recht. Canon 38 van de Codex Iuris Canonici van 1983 geeft aan dat een motu proprio de wijziging uitdrukkelijk moet vastleggen om effectief te zijn. Men verwijst naar een motu proprio met de openingswoorden, evenals bij een encycliek en andere pauselijke documenten, constituties van concilies en publicaties van de Curie (constituties, apostolische exhortaties en instructies). In tegenstelling tot deze documenten kan het bij een motu proprio in de titel behalve om Latijn ook om andere talen gaan.

Enkele voorbeelden[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]