Norwegian Long Haul

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Norwegian Long Haul
IATA

DU

ICAO

NLH

Roepletters

NORSTAR

Een Boeing 787-9 van Norwegian Long Haul
Opgericht 1 januari 2012[1]
Hubs Luchthaven Oslo Gardermoen
Vloot 21
Frequentflyer-programma Norwegian Reward
Moederbedrijf Norwegian
Hoofdkantoor Fornebu, Noorwegen
Website www.norwegian.com
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

Norwegian Long Haul is een Noorse luchtvaartmaatschappij die de lange afstandsvluchten van Norwegian.com verzorgt. Het bedrijf maakt sinds 2014 initieel gebruik van een Ierse vergunning waarmee de maatschappij gebruik kan maken van niet-Noors personeel. Tegenwoordig[(sinds) wanneer?] worden de vluchten echter uitgevoerd onder een Noorse en Britse vergunning.[2] In tegenstelling tot de rest van de vloot zijn de Dreamliners niet uitgerust met WiFi maar wel met een persoonlijk IFE.

Op 14 januari 2021 maakte het moederbedrijf bekend dat Norwegian gaat stoppen met de long haul operatie. Sinds april 2020 lag de operatie ten gevolge van het Coronavirus echter al stil.

Vloot[bewerken | brontekst bewerken]

De vloot van Norwegian Long Haul bestaat sinds april 2020 uit:[3]

Norwegian Long Haul (DU)
Vliegtuigtype In Dienst Bestellingen Passagiers Opmerkingen
P E Totaal
Boeing 787-8 8 0 32 259 291 –
Boeing 787-9 26 0 35 309 344 –
Totaal (DU) 34 0

Bestemmingen[bewerken | brontekst bewerken]

Europa[bewerken | brontekst bewerken]

Noord-Amerika[bewerken | brontekst bewerken]

Zuid-Amerika[bewerken | brontekst bewerken]

Azië[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Norwegian Air Shuttle op Wikimedia Commons.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Norwegian_Long_Haul&oldid=58286402"