World Cup of Darts 2010

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf PDC World Cup of Darts 2010)
PDC World Cup of Darts
Data 3 - 5 december 2010
Locatie Houghton-le-Spring
Plaats Rainton Meadows Arena
Land Vlag van Engeland Engeland
Organisator(s) PDC
Format Legs
Prijzengeld £150,000
Prijzengeld voor winnaar £40.000
Hoogste uitgooi 170 Vlag van Australië Simon Whitlock
Winnaar(s) Vlag van Nederland Nederland (1e titel)
← Vorige
Volgende →
Portaal  Portaalicoon   Darten

De World Cup of Darts 2010 was de eerste editie van de PDC World Cup of Darts, een toernooi waarin de 24 hoogstgeplaatste landen op de wereldranglijst een koppel afvaardigen. Deze editie werd gesponsord door Cash Converters. Het toernooi was alleen in het Verenigd Koninkrijk op tv te zien, meer bepaald via Sky Sports. Het Nederlandse team, gevormd door Raymond van Barneveld en Co Stompé nam als eerste team de titel van wereldkampioen in ontvangst. De gedoodverfde titelkandidaat en als nummer één geplaatste Engeland (Taylor/Wade) werd in de tweede ronde verrassend door Spanje (Rodríguez/Alcinas) uitgeschakeld.

Speelwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De 24 hoogstgeplaatste landen op de PDC Order of Merit vaardigen twee spelers af. De top-8 is automatisch geplaatst voor de tweede ronde, de overigen spelen in de eerste ronde een knock-outmatch voor deelname aan de tweede ronde, waarin zij spelen tegen een van de top-8 landenteams.

In de eerste en tweede ronde wordt gespeeld volgens over best-of-11 legs, waarbij de verliezer van een leg de volgende mag starten. Winnaars van de tweede ronde spelen vervolgens in twee poules. In deze poules wordt niet meer over legs gespeeld, maar worden er per wedstrijd twee singles en een koppelpartij gespeeld (best-of-5 legs elk).

De winnaar en runner-up van een poule gaan verder naar de halve finales. Een single winnen levert één punt op en de koppel twee. Het legverschil is beslissend als twee teams op een gelijk puntenaantal komen.

In de halve finales wordt volgens het systeem met de vier singles en één koppelpartij gespeeld (alles best-of-11 legs). Een single winnen levert één punt op en de koppel twee. Bij een 3-3-eindstand zal er een beslissende leg (koppel) gespeeld worden, waarvoor op het podium ´gebulld´ zal worden om te bepalen wie eerst gooit in deze leg.

De finale heeft hetzelfde systeem als de halve finales, echter de wedstrijden worden gespeeld best of 15 legs per partij.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Rank Land Twee beste geklasseerde spelers Start in Uitgeschakeld
1 Vlag van Engeland Engeland Phil Taylor / James Wade Ronde twee Ronde twee
2 Vlag van Nederland Nederland Raymond van Barneveld / Co Stompé winnaars
3 Vlag van Australië Australië Simon Whitlock / Paul Nicholson halve finale
4 Vlag van Schotland Schotland Gary Anderson / Robert Thornton Poule #3
5 Vlag van Wales Wales Mark Webster / Barrie Bates Runners Up
6 Vlag van Noord-Ierland (1924-1953) Noord-Ierland Brendan Dolan / John MaGowan Ronde twee
7 Vlag van Canada Canada John Part / Ken MacNeil Poule #3
8 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Darin Young / Bill Davis poule #4
9 Vlag van Ierland Ierland Mick McGowan / William O'Connor Ronde één Ronde twee
10 Vlag van Duitsland Duitsland Jyhan Artut / Andree Welge Ronde twee
11 Vlag van Spanje Spanje Carlos Rodríguez / Toni Alcinas halve finale
12 Vlag van Finland Finland Jarkko Komula / Marko Kantele Ronde één
13 Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland Phillip Hazel / Warren Parry Ronde twee
14 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Mensur Suljović / Maik Langendorf poule #4
15 Vlag van Zweden Zweden Magnus Caris / Par Riihonen Ronde twee
16 Vlag van Rusland Rusland Anastasia Dobromyslova / Roman Konchikov Ronde twee
17 Vlag van Gibraltar Gibraltar Dylan Duo / Dyson Parody Ronde één
18 Vlag van Slovenië Slovenië Osmann Kijamet / Sebastijan Pecjak Ronde één
19 Vlag van Denemarken Denemarken Per Laursen / Vladimir Andersen Ronde één
20 Vlag van Polen Polen Krzysztof Kciuk / Krzysztof Ratajski Ronde één
21 Vlag van België België Patrick Bulen / Rocco Maes Ronde twee
22 Vlag van Japan Japan Haruki Muramatsu / Taro Yachi Ronde één
23 Vlag van Tsjechië Tsjechië Martin Kapucian / Pavel Drtil Teruggetrokken
24 Vlag van Slowakije Slowakije Peter Martin / Oto Zmelik Ronde één

Prijzengeld[bewerken | brontekst bewerken]

De prijzenpot van het World Cup of Darts 2010 bedraagt £150.000[1]

Het prijzengeld was als volgt verdeeld:

Plaats (aantal spelers) Prijzengeld
(Totaal: £150,000)
Winnaars (1) £40,000
Runners-up (1) £20,000
Halvefinalisten (2) £12,000
Derde in groep (4) £8,000
Vierde in groep (8) £5,000
Laatste 16 (24) £3,000
Laatste 24 (24) £2,000

Programma[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Ronde
3-12-2010 Eerste & Tweede ronde
4-12-2010 Kwartfinale
5-12-2010 Halve finale en finale

Schema[bewerken | brontekst bewerken]

Laatste 24[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best of 11 legs/ 501 koppel.
9. Vlag van Ierland Ierland 6–3 24. Vlag van Slowakije Slowakije
10. Vlag van Duitsland Duitsland wo/wd 23. Vlag van Tsjechië Tsjechië
11. Vlag van Spanje Spanje 6–3 22. Vlag van Japan Japan
12. Vlag van Finland Finland 2–6 21. Vlag van België België
13. Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland 6–2 20. Vlag van Polen Polen
14. Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 6–4 19. Vlag van Denemarken Denemarken
15. Vlag van Zweden Zweden 6–2 18. Vlag van Slovenië Slovenië
16. Vlag van Rusland Rusland 6–4 17. Vlag van Gibraltar Gibraltar

Laatste 16[bewerken | brontekst bewerken]

  • Best of 11 legs/ 501 koppel.
1. Vlag van Engeland Engeland 5–6 11. Vlag van Spanje Spanje
2. Vlag van Nederland Nederland 6–2 10. Vlag van Duitsland Duitsland
3. Vlag van Australië Australië 6–5 9. Vlag van Ierland Ierland
4. Vlag van Schotland Schotland 6–2 16. Vlag van Rusland Rusland
5. Vlag van Wales Wales 6–4 13. Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
6. Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland 3–6 14. Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
7. Vlag van Canada Canada 6–5 21. Vlag van België België
8. Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 6–4 15. Vlag van Zweden Zweden

Groepsfase[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1 punt voor een enkelpartij;
  • 2 punten voor een dubbeloverwinning.

Groep A[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Naam P W D L LF LA +/− Gemiddelde Ptn
1 Vlag van Nederland Nederland (2) 3 3 0 0 22 18 +4 91.62 9
2 Vlag van Australië Australië (3) 3 2 0 1 22 17 +5 82.96 8
3 Vlag van Canada Canada (7) 3 1 0 2 18 19 −1 86.66 5
4 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk (14) 3 0 0 3 16 24 −8 85.98 2
Vlag van Nederland Nederland Vlag van Canada Canada Legs Punten
Raymond van Barneveld Ken MacNeil 3–0 1–0
Co Stompé John Part 2–3 0–1
Raymond van Barneveld/Co Stompé Ken MacNeil/John Part 3–2 2–0
Totaal : 8–5 3–1
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Vlag van Australië Australië Legs Punten
Mensur Suljović Paul Nicholson 2–3 0–1
Maik Langendorf Simon Whitlock 1–3 0–1
Mensur Suljović/Maik Langendorf Paul Nicholson/Simon Whitlock 2–3 0–2
Totaal : 5–9 0–4
Vlag van Nederland Nederland Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Legs Punten
Raymond van Barneveld Maik Langendorf 3–2 1–0
Co Stompé Mensur Suljović 2–3 0–1
Raymond van Barneveld/Co Stompé Maik Langendorf/Mensur Suljović 3–2 2–0
Totaal : 8–7 3–1
Vlag van Canada Canada Vlag van Australië Australië Legs Punten
John Part Paul Nicholson 2–3 0–1
Ken MacNeil Simon Whitlock 3–1 1–0
John Part/Ken MacNeil Paul Nicholson/Simon Whitlock 1–3 0–2
Totaal : 6–7 1–3
Vlag van Nederland Nederland Vlag van Australië Australië Legs Punten
Raymond van Barneveld Paul Nicholson 3–1 1–0
Co Stompé Simon Whitlock 0–3 0–1
Raymond van Barneveld/Co Stompé Paul Nicholson/Simon Whitlock 3–2 2–0
Totaal : 6–6 3–1
Vlag van Canada Canada Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Legs Punten
John Part Maik Langendorf 3–0 1–0
Ken MacNeil Mensur Suljović 1–3 0–1
John Part/Ken MacNeil Maik Langendorf/Mensur Suljović 3–1 2–0
Totaal : 7–4 3–1

Groep B[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Naam P W D L LF LA +/− Gemiddelde Ptn
1 Vlag van Wales Wales (5) 3 2 0 1 21 16 +5 85.04 7
2 Vlag van Spanje Spanje (11) 3 2 0 1 17 19 −2 90.09 7
3 Vlag van Schotland Schotland (4) 3 1 0 2 20 18 +2 87.18 6
4 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten (8) 3 1 0 2 17 22 −5 83.39 4
Vlag van Spanje Spanje Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Legs Punten
Carlos Rodríguez Bill Davis 3–2 1–0
Toni Alcinas Darin Young 1–3 0–1
Carlos Rodríguez/Toni Alcinas Bill Davis/Darin Young 3–1 2–0
Totaal : 7–6 3–1
Vlag van Wales Wales Vlag van Schotland Schotland Legs Punten
Mark Webster Robert Thornton 3–0 1–0
Barrie Bates Gary Anderson 2–3 0–1
Mark Webster/Barrie Bates Robert Thornton/Gary Anderson 3–2 2–0
Totaal : 8–5 3–1
Vlag van Spanje Spanje Vlag van Wales Wales Legs Punten
Carlos Rodríguez Barrie Bates 3–1 1–0
Toni Alcinas Mark Webster 1–3 0–1
Carlos Rodríguez/Toni Alcinas Mark Webster/Barrie Bates 0–3 0–2
Totaal : 4–7 1–3
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Vlag van Schotland Schotland Legs Punten
Darin Young Robert Thornton 2–3 0–1
Bill Davis Gary Anderson 0–3 0–1
Bill Davis/Darin Young Robert Thornton/Gary Anderson 2–3 0–2
Totaal : 4–9 0–4
Vlag van Spanje Spanje Vlag van Schotland Schotland Legs Punten
Carlos Rodríguez Robert Thornton 0–3 0–1
Toni Alcinas Gary Anderson 3–2 1–0
Carlos Rodríguez/Toni Alcinas Robert Thornton/Gary Anderson 3–1 2–0
Totaal : 6–6 3–1
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Vlag van Wales Wales Legs Punten
Darin Young Barrie Bates 3–2 1–0
Bill Davis Mark Webster 1–3 0–1
Darin Young/Bill Davis Barrie Bates/Mark Webster 3–1 2–0
Totaal : 7–6 3–1

Finales[bewerken | brontekst bewerken]

  • Halve finale: 4× single/koppel best of 11/501;
  • Finale: 4× single/koppel best of 15/501.
  Halve finales (best of 11 legs)

5 december 's middags

Finale (best of 15 legs)

5 december 's avonds

                                 
  2  Vlag van Nederland Nederland 6 6 6 6 –  
11  Vlag van Spanje Spanje 2 3 4 5 –  
  2  Vlag van Nederland Nederland 8 6 6 8 8
  5  Vlag van Wales Wales 4 8 8 5 5
5  Vlag van Wales Wales 6 4 4 3 6
  3  Vlag van Australië Australië 5 6 6 6 5  

Halve finales[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Nederland Nederland Vlag van Spanje Spanje Legs Punten
Raymond van Barneveld Toni Alcinas 6–2 1–0
Co Stompé Carlos Rodríguez 6–3 1–0
Raymond van Barneveld Carlos Rodríguez 6–4 1–0
Co Stompé Toni Alcinas 6–5 1–0
Raymond van Barneveld/Co Stompé Toni Alcinas/Carlos Rodríguez n.p. n.p.
Totaal : 24–14 4–0

* n.p.= niet gespeeld
** beslissende leg

Vlag van Wales Wales Vlag van Australië Australië Legs Punten
Mark Webster Paul Nicholson 6–5 1–0
Barrie Bates Simon Whitlock 4–6 0–1
Mark Webster Simon Whitlock 4–6 0–1
Barrie Bates Paul Nicholson 3–6 0–1
Mark Webster/Barrie Bates Paul Nicholson/Simon Whitlock 6–5 2–0
Mark Webster/Barrie Bates Paul Nicholson/Simon Whitlock** 1–0 1–0
Totaal : 24–28 4–3

* n.p.= niet gespeeld
** beslissende leg

Finale[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Nederland Nederland Vlag van Wales Wales Legs Punten
Raymond van Barneveld Barrie Bates 8–4 1–0
Co Stompé Mark Webster 6–8 0–1
Raymond van Barneveld Mark Webster 6–8 0–1
Co Stompé Barrie Bates 8–5 1–0
Raymond van Barneveld/Co Stompé Mark Webster/Barrie Bates 8–5 2–0
Totaal : 36–30 4–2

Kampioen[bewerken | brontekst bewerken]

Vlag van Nederland
Nederland
1ste titel

Uitzending televisie[bewerken | brontekst bewerken]

Het toernooi werd alleen in het Verenigd Koninkrijk uitgezonden door Sky Sports.


Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=World_Cup_of_Darts_2010&oldid=67257915"