Romeinse villa Valkenburg-Vogelenzang

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Romeinse villa Valkenburg-Vogelenzang
Romeinse villa Valkenburg-Vogelenzang
Het terrein van de villa
Romeinse villa Valkenburg-Vogelenzang (Nederland)
Romeinse villa Valkenburg-Vogelenzang
Situering
Locatie Strabeek (Valkenburg aan de Geul)
Coördinaten 50° 53′ NB, 5° 49′ OL
Informatie
Omschrijving resten Romeinse villa
Datering ca. 100-200 AD
Periode Romeinse tijd
Portaal  Portaalicoon   Archeologie

De Romeinse villa Valkenburg-Vogelenzang, vroeger ook wel Ravensbosch genoemd, is een terrein met daarin de restanten van een Romeinse villa in de gemeente Valkenburg aan de Geul in de Nederlandse provincie Limburg. De villa was van het type villa rustica en behoort tot de tientallen Romeinse villacomplexen die op de Zuid-Limburgse lössgronden (deels) zijn opgegraven.[1][noot 1]

Ligging[bewerken | brontekst bewerken]

De restanten van de villa bevinden zich in een glooiend terrein aan de rand van het Ravensbosch nabij de buurtschap Strabeek. Het terrein ligt ten oosten van de Beekstraat. Aan de zuidzijde ligt de A79.

De villa lag op een helling aflopend naar het westen. Vanuit de villa keek men uit over het Geuldal. Vlakbij bevond zich stromend water in de beek de Strabeek. Ongeveer 700 meter zuidelijker liep destijds de Via Belgica, de belangrijke heirweg van Tongeren (Atuatuca Tungrorum) via Maastricht (Mosa Trajectum) en Heerlen (Coriovallum) naar Keulen (Colonia Claudia Ara Agrippinensium).

Zo'n 1500 meter noordwestelijker lag de Romeinse villa Groot Haasdal-Billich, ongeveer 1500 meter westelijker de Romeinse villa Houthem-Rondenbos en 1500 meter oostelijker de Romeinse villa Valkenburg-Heihof. Tussen de opgegraven restanten van de villa's Vogelenzang en Heihof bevond zich nog een villa, de Romeinse villa Valkenburg-Bosstraat. Het is mogelijk dat de daar opgegraven gebouwen tot één der eerder genoemde villa's behoorden.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In de tweede helft van de 19e eeuw vonden hier de eerste archeologische opgravingen en sonderingen plaats.

In 1922 en 1923 werd het vermeende hoofdgebouw systematisch opgegraven door de archeoloog Remouchamps.

Sinds 1986 is het terrein wettelijk beschermd als rijksmonument.[3]

In 1995 werd het terrein geïnspecteerd en lagen er fundamenten aan de oppervlakte. Er werden diverse dakpanfragmenten en bouwmateriaal uit de Romeinse tijd gevonden.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het villacomplex stamt uit de 1e tot en met 3e eeuw en omvat een hoofdgebouw van ongeveer 37 bij 16 meter en een bijgebouw op 43 meter afstand van ongeveer 16 bij 8 meter.