Super Prestige Pernod 1977

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Super Prestige Pernod 1977 was de negentiende editie van dit regelmatigheidsklassement in het wielrennen. Ten opzichte van 1976 telden de Ronde van Zwitserland, de Ronde van Catalonië (na een jaar afwezigheid) en Rund um den Henninger-Turm (na twee jaar afwezigheid) weer mee voor het klassement. De Catalaanse Week leverde daarentegen geen punten meer op. Met het wereldkampioenschap in Venezuela werd er voor het eerst een Super Prestige Pernod-wedstrijd verreden in Zuid-Amerika. Een recordaantal van 23 koersen telden dit jaar mee voor het klassement.

Het eindklassement werd voor de tweede keer op rij gewonnen door Freddy Maertens, de winnaar van de Ronde van Spanje. In deze Vuelta behaalde hij een recordaantal van dertien etappezeges. Maertens startte ook in de Ronde van Italië, waar hij nog eens zeven etappes won. Deze twintig ritzeges in een grote ronde waren eveneens een record. In het eindklassement van de Super Prestige Pernod had Maertens een kleine voorsprong op zijn landgenoot Roger De Vlaeminck die de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix had gewonnen. Hij was de zevende renner die deze dubbel behaalde en de laatste die dat lukte in de twintigste eeuw. De Vlaemincks overwinning in Parijs-Roubaix maakte hem tevens de eerste renner die deze wedstrijd viermaal wist te winnen. Derde in het klassement werd Bernard Hinault die zijn eerste overwinningen op Superprestige-niveau behaalde. De verschillen in het eindklassement waren relatief klein: de gehele top-tien stond binnen de honderd punten van elkaar. Dat was in 1960 voor het laatst voorgekomen en zou na 1977 ook niet meer gebeuren. Herman Vanspringel viel buiten deze top-tien, maar evenaarde met zijn vierde overwinning in Bordeaux-Parijs wel het record van Bernard Gauthier. Behalve de Super Prestige Pernod werden er nog twee andere prijzen uitgereikt: de Prestige Pernod voor Franse renners en de Promotion Pernod voor Franse renners onder de 25 jaar.

Wedstrijden[bewerken | brontekst bewerken]

Datum Koers Winnaar
10–17 maart Vlag van Frankrijk Parijs-Nice Vlag van België Freddy Maertens
19 maart Vlag van Italië Milaan-San Remo (1977) Vlag van Nederland Jan Raas
3 april Vlag van België Ronde van Vlaanderen (1977) Vlag van België Roger De Vlaeminck
7 april Vlag van België Waalse Pijl Vlag van Italië Francesco Moser
9 april Vlag van Nederland Amstel Gold Race (1977) Vlag van Nederland Jan Raas
17 april Vlag van Frankrijk Parijs-Roubaix (1977) Vlag van België Roger De Vlaeminck
24 april Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1 mei Vlag van Duitsland Rund um den Henninger-Turm Vlag van Nederland Gerrie Knetemann
26 april–15 mei Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ronde van Spanje (1977) Vlag van België Freddy Maertens
10–15 mei Vlag van Zwitserland Ronde van Romandië Vlag van Italië Gianbattista Baronchelli
11–15 mei Vlag van Frankrijk Vierdaagse van Duinkerke Vlag van Nederland Gerrie Knetemann
22 mei Vlag van Frankrijk Bordeaux-Parijs Vlag van België Herman Vanspringel
30 mei–6 juni Vlag van Frankrijk Critérium du Dauphiné Libéré Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
20 mei–12 juni Vlag van Italië Ronde van Italië (1977) Vlag van België Michel Pollentier
15–19 juni Vlag van Frankrijk Grand Prix du Midi Libre Vlag van Italië Wladimiro Panizza
15–24 juni Vlag van Zwitserland Ronde van Zwitserland Vlag van België Michel Pollentier
30 juni–24 juli Vlag van Frankrijk Ronde van Frankrijk (1977) Vlag van Frankrijk Bernard Thévenet
4 september Vlag van Venezuela 1930–1954 Wereldkampioenschap in San Cristobál (1977) Vlag van Italië Francesco Moser
7–14 september Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ronde van Catalonië Vlag van België Freddy Maertens
21 september Vlag van België Parijs-Brussel Vlag van België Ludo Peeters
25 september Vlag van Frankrijk Grote Herfstprijs Vlag van Nederland Joop Zoetemelk
2 oktober Vlag van Frankrijk Grote Landenprijs Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
8 oktober Vlag van Italië Ronde van Lombardije Vlag van Italië Gianbattista Baronchelli

Eindklassementen[bewerken | brontekst bewerken]

Individueel[bewerken | brontekst bewerken]

Plek Renner Punten
1 Vlag van België Freddy Maertens 236
2 Vlag van België Roger De Vlaeminck 213
3 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault 190
4 Vlag van Nederland Joop Zoetemelk 183
5 Vlag van Italië Francesco Moser 179
6 Vlag van Frankrijk Bernard Thévenet 170
7 Vlag van Nederland Gerrie Knetemann 164
8 Vlag van Italië Gianbattista Baronchelli 145
9 Vlag van Duitsland Dietrich Thurau 138
10 Vlag van België Michel Pollentier 137
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Super_Prestige_Pernod_1977&oldid=65350785"