Akkereerdgronden

Akkereerdgronden
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Orde	Eerdgronden
Suborde	Xero-eerdgronden
Groep	Xerozandeerdgronden
Subgroep	Akkereerdgronden
Portaal    Aardwetenschappen

Een akkereerdgrond is een bodemtype binnen het Nederlandse systeem van bodemclassificatie dat behoort tot de droge eerdgronden. Het zijn weinig voorkomende, hoge zandgronden in het pleistocene deel van Nederland met een matig dikke A-horizont en zonder een podzol-B horizont.

Akkeereerdgronden zijn ontstaan door het ontginnen van gronden met een dunne podzol. Deze podzolen waren meestal te dun om ze tot de podzolgronden te kunnen rekenen. Door grondbewerking is de vroegere B-horizont geheel in de bouwvoor (de A-horizont) opgenomen. De naam akker is dan ook ontleend aan oude bouwlandcomplexen.

Akkereerdgronden hebben een matig dikke donkergekleurde A van 30–50 cm dikte die is ontstaan door plaggenbemesting. Is er sprake van een dunne A horizont dan wordt de bodem ingedeeld bij de kanteerdgronden. De B bestaat ook uit zand en vertoont geen tekenen van oxidatie. In de C-horizont zijn veel zandkorrels bedekt met ijzerhuidjes.

Profielbeschrijving van een akkereerdgrond

Horizont	Diepte	Omschrijving
Ap	0–20 cm	bouwvoor; zeer donkergrijs, matig humeus, sterk lemig, matig fijn zand
Aa	20–35 cm	donkergrijs, matig humusarm, sterk lemig, matig fijn zand
Bw	35–60 cm	licht geelbruin, zeer humusarm, zwak lemig, matig fijn zand; met ijzerhuidjes
C	> 60 cm	lichtbruin, uiterst humusarm, zwak lemig, matig fijn zand; met ijzerhuidjes

Bronnen, noten en/of referenties

• Bakker, H. de & Schelling, J. (1989). 2e gew. druk bewerkt door J. Brus en C. van Wallenburg. Systeem voor de bodemclassificatie voor Nederland, de hogere niveaus. Pudoc, Wageningen. [1]

· ·

Nederlandse systeem van bodemclassificatie