Naar inhoud springen

Leekeerdgronden

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Leekeerdgronden
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Orde Eerdgronden
Suborde Hydroeerdgronden
Groep Hydrokleieerdgronden
Subgroep Leekeerdgronden
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Een leekeerdgrond is een bodemtype binnen het Nederlandse systeem van bodemclassificatie dat behoort tot de suborde tot de hydroeerdgronden. Leekeerdgronden zijn zavel- en kleigronden met een relatief dunne, tot 30 cm dikke, donkere bovengrond (A-horizont) en roestvlekken binnen een halve meter in een grijze, gereduceerde, ondergrond. Vergelijkbare gronden met een dikke donkere bovengrond worden geclassificeerd als woudeerdgronden. Dit bodemtype komt voor in het Delfland, West-Friesland, in droogmakerijen en ook wel in oude tuinen en volkstuinen in enige eeuwen oude polders in jonge zeeklei.

In de droogmakerijen is de zwarte bovengrond ontstaan uit de vermenging van verslagen veen, dat op de bodem van de plas was afgezet, en de minerale ondergrond. Onder normale omstandigheden zou er in de relatief korte tijd na de drooglegging door bodemvormende processen in de oude zeeklei niet zo een zwarte laag zijn ontstaan.

Leek is een oud Hollands woord voor een natuurlijke waterloop.

Schematische profielbeschrijving van een leekeerdgrond
Horizont Diepte Omschrijving
Ap 0–20 cm bouwvoor; zeer donker grijze, zeer humeuze, kalkarme, lichte klei
ACg 20–30 cm overgangshorizont met roestvlekken
Cgl 30–65 cm grijze, humusarme, kalkrijke, zware zavel met roestvlekken
Cg2 > 65 cm idem, met enkele reductievlekken