Aldabradrongo
| Aldabradrongo IUCN-status: Gevoelig[1] (2016) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg)
| |||||||||||||
| Dicrurus aldabranus | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Dicrurus aldabranus (Ridgway, 1893) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Aldabradrongo op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De aldabradrongo (Dicrurus aldabranus) is een soort zangvogel uit de familie van de drongo's uit het geslacht Dicrurus. Het is een endemische vogelsoort van de Seychellen.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De aldabradrongo is het meest verwant aan de kuifdrongo volgens moleculair genetisch onderzoek. Vroeger werd gedacht dat hij het meest verwant was aan de treurdrongo. Het is qua uiterlijk een typische drongo: glanzend zwart met een gevorkte staart en rode ogen.
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
De aldabradrongo komt voor op alle vier de eilanden van het atol Aldabra en op de eilanden Ile Esprit, Ile Moustique, Gros Ilot, Ile Michel en Ile aux Cèdres. Bij elkaar een gebied van 150 km². Het atol Aldabra staat als biodiversiteitshotspot sinds 1982 op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.
De vogel broedt in mangrove en Casuarina bomen (Casuarinaceae). De vogel is betrekkelijk algemeen, er zijn nog 1500 exemplaren. De vogels hebben veel last van eierroof door ingevoerde predatoren als katten en een soort kraaien. Toch is er aanleiding te veronderstellen dat de aantallen stabiel blijven. De aldabradrongo staat gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referenties
|