Drongo's
| Drongo's | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Vlaggendrongo (Dicrurus paradiseus) | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Familie | |||||||||||
| Dicruridae Vigors, 1825 | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Drongo's op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
Drongo's (Dicruridae) zijn een familie van vogels uit de orde zangvogels.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De meeste soorten zijn zwart of donkergrijs van kleur, soms met een metaalachtige glans. Ze hebben een lange gevorkte staart en sommige Aziatische soorten hebben uitgebreide staartversieringen. De stevige, gekromde snavel bevat een enigszins haakvormige punt. Aan de snavelbasis bevindt zich een opvallende kuif. Ze hebben korte poten en ze zitten fier rechtop. Het zijn goede imitators. Het zijn actieve vogels die hun nest fel verdedigen, ook tegen indringers die veel groter zijn, zoals roofvogels. De lichaamslengte varieert van 18 tot 75 cm.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Het voedsel van deze meestal solitair levende boomvogels bestaat voornamelijk uit insecten en kleine vogels, die zij in hun vlucht achtervolgen en dan grijpen. Maar ook hagedissen staan op het menu. Grote insecten worden eerst neergeslagen en dan gedood.
Waarschuwingskreten nabootsen[bewerken | brontekst bewerken]
Sommige drongo's zijn in staat de waarschuwingskreten van andere dieren zoals jakhalzen, stokstaartjes en eksterbabbelaars na te bootsen. Ze doen dit met het doel deze dieren weg te laten vluchten en hun voedsel te stelen. Dit gedrag is aangetoond bij de treurdrongo (Dicrurus adsimilis), die bijna een kwart van zijn dagelijkse voedsel op deze manier verkrijgt. Door steeds andere dieren na te bootsen, blijft het signaal geloofwaardig.[1][2][3][4]
Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]
Het zijn middelgrote tot vrij kleine zangvogels die voorkomen in de tropische delen van Afrika, Zuid-Azië tot in Australië en Nieuw-Guinea. Ze leven meestal in bosgebieden of in ondergroei, maar zijn ook te vinden in open terreinen met verspreide bomen, en dit tot 3300 meter hoogte.
Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
De familie heeft twee geslachten Chaetorhynchus en Dicrurus. Het geslacht Chaetorhynchus heeft maar één soort. De plaatsing van dit geslacht binnen deze familie is omstreden. Mogelijk behoort deze soort eerder tot de waaierstaarten (Rhipiduridae), wat overigens een verwante familie is, want de waaierstaarten behoren tot dezelfde clade (Corvoidea).[5] Het tweede geslacht is Dicrurus en dat telt 25 soorten.[6]
- Geslacht Chaetorhynchus (één soort: de Bergdrongo)
- Geslacht Dicrurus (25 soorten waaronder de Vlaggendrongo)
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 