Tapaculo's
| Tapaculo's | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||
| Kuifgalito (Rhinocrypta lanceolata) | |||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||
| |||||||||||
| Familie | |||||||||||
| Rhinocryptidae (Wetmore, 1830) | |||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||
Tapaculo's op  Wikispecies
| |||||||||||
| |||||||||||
De tapaculo's (Rhinocryptidae) zijn een groep van kleine zangvogels die horen tot de onderorde schreeuwvogels (Suboscines).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Deze vogels hebben korte, afgeronde vleugels en zijn mede daardoor slechte vliegers. Ze hebben lange poten en een lange staart. Het neusgat wordt bedekt door een beweegbare huidlap. De lichaamslengte bedraagt 11 tot 25 cm.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Hun voedsel bestaat uit insecten en andere ongewervelden.
Voortplanting[bewerken | brontekst bewerken]
Het nest bevindt zich meestal in een hol of spleet nabij de grond of in een zelfgegraven gang. Het legsel bevat 2 tot 4 witte eieren.
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
Er zijn tal van soorten, vooral in Zuid-Amerika; de grootste diversiteit is te vinden in het Andesgebied. Drie soorten: chocótapaculo (Scytalopus chocoensis), Costaricaanse tapaculo (S. argentifrons) en Panamese tapaculo (S. panamensis) komen voor in het zuiden van Midden-Amerika.
Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]
Deze familie hoort tot de clade Furnarii van de suboscine zangvogels.[1] De familie telt bijna 60 soorten verdeeld over 12 geslachten:.[2]
- Acropternis (een soort: zilverpareltapaculo)
- Pteroptochos (3 soorten)
- Scelorchilus (2 soorten)
- Rhinocrypta (een soort: kuifgalito)
- Teledromas (een soort: bruine galito)
- Liosceles (een soort: roestbuiktapaculo)
- Psilorhamphus (een soort: druppeltapaculo)
- Merulaxis (2 soorten)
- Eugralla (een soort: okerflanktapaculo)
- Myornis (een soort: grijze tapaculo)
- Eleoscytalopus (2 soorten)
- Scytalopus (ruim 40 soorten)
| Bronnen, noten en/of referenties |