Ana Ivanović

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ana Ivanović
Toray Pan Pacific Open 2014
Persoonlijke informatie
Bijnaam Anči
Nationaliteit Vlag van Servië Servië
Geboorteplaats Belgrado, Joegoslavië
Geboortedatum 6 november 1987
Woonplaats Bern, Zwitserland
Lengte 1,84 m
Gewicht 69 kg
Profdebuut augustus 2003
Met pensioen 28 december 2016[1]
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 15.510.787 US dollar
Coach Dejan Petrović
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 480–225
Titels 15 WTA, 5 ITF
Hoogste positie 1e (9 juni 2008)
WTA Finals halve finale (2007)
Olympische Spelen 3e ronde (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (2008)
Vlag van Frankrijk Roland Garros winst (2008)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (2007)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2012)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 30–35
Titels 0 WTA, 0 ITF
Hoogste positie 50e (25 september 2006)
Grandslamresultaten
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2005, 2007)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2005)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2006)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 7–7
Olympische Spelen 1e ronde (2012)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2006)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2005)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2011)
Laatst bijgewerkt op: 28 december 2016
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
Positie per einde seizoen:
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2003 705
2004 97
2005 16 133
2006 14 52
2007 4 916
2008 5
2009 22
2010 17
2011 22 160
2012 13
2013 16
2014 5 521
2015 16 574
2016 65 411

Ana Ivanović (Servisch: Ана Ивановић) (Belgrado, 6 november 1987) is een voormalig professioneel tennisspeelster uit Servië. Zij is rechtshandig en speelt met een tweehandige backhand.

Jeugd[bewerken | brontekst bewerken]

Ivanović begon met tennissen toen zij vijf jaar was nadat zij de sport voor het eerst op televisie had gezien. Zij was zo enthousiast over het spelletje dat zij haar ouders vroeg haar mee te nemen naar de lokale tennisvereniging, waarna zij een klein racket kreeg voor haar verjaardag. Haar grote voorbeeld is haar voormalig landgenote Monica Seles.

Carrière[bewerken | brontekst bewerken]

2003, 2004[bewerken | brontekst bewerken]

Ivanović bereikte in 2004 als juniore de finale van Wimbledon. Zij verloor de finale van de Oekraïense Kateryna Bondarenko met 4-6, 7-6, 2-6. Daarna maakte zij de overstap naar het professionele circuit, waar zij in korte tijd uitgroeide tot een wereldtopper. Haar internationale debuut maakte zij in 2003. In 2004 won zij reeds vier ITF-titels.

2005[bewerken | brontekst bewerken]

Haar eerste WTA-toernooiwinst boekte Ivanović in 2005. Als kwalificante drong zij door tot het hoofdtoernooi van Canberra in Australië om vervolgens door te stoten naar de finale en deze te winnen. Na een halve finale in Warschau en een derde ronde in Rome haalde zij in Miami de kwartfinale door onder andere Nadja Petrova en Svetlana Koeznetsova te verslaan, waarna zij voor het eerst haar intrede maakte in de top 50, op nummer 37.

Tijdens Roland Garros 2005 versloeg zij de als derde geplaatste lokale favoriete Amélie Mauresmo voordat zij door Nadja Petrova in de kwartfinale werd uitgeschakeld. In datzelfde jaar bereikte zij nog de derde ronde op Wimbledon en Toronto en de halve finale in Zürich en Linz. Zij mocht het jaar afsluiten op nummer zestien.

2006[bewerken | brontekst bewerken]

Uitschieter in 2006 was de toernooiwinst in Montreal (met winst tegen landgenote Jelena Janković, Dinara Safina en Martina Hingis). Verder bereikte zij de vierde ronde op Wimbledon en een achttal kwartfinales. Zij eindigde het jaar op nummer veertien.

2007[bewerken | brontekst bewerken]

2007 betekende de definitieve doorbraak voor Ivanović. Na een finaleplaats in Tokio (verlies tegen Martina Hingis) en een zege in Berlijn – winst tegen de nummer vier Svetlana Koeznetsova – kwam zij op 14 mei 2007 voor het eerst de top tien binnen op nummer acht. Zij ging op haar elan verder op Roland Garros, waar zij in de kwartfinale opnieuw te sterk was voor de nummer drie Svetlana Koeznetsova, en in de halve finale in twee korte sets de nummer twee Maria Sjarapova naar huis stuurde. In haar eerste grandslamfinale moest zij met duidelijke cijfers haar meerdere erkennen in de nummer één Justine Henin.

Op Wimbledon 2007 ging zij er pas in de halve finale uit tegen Venus Williams, waarna zij op 9 juli 2007 de top vijf binnenkwam. In 2007 won zij nog twee toernooien, dat van Los Angeles na winst tegen Jelena Janković en Nadja Petrova, en dat van Luxemburg. In 2007 kon Ana Ivanović zich voor het eerst kwalificeren voor de WTA Tour Championships. Daar moest zij in de halve finale het onderspit delven tegen de latere winnares Justine Henin. Ivanović sloot het seizoen af als de nummer vier op de wereldranglijst (WTA-ranking).

2008[bewerken | brontekst bewerken]

Begin 2008 leek Ivanović haar plaats binnen de top vijf alvast te bevestigen met een halve finale in Sydney (verlies tegen Justine Henin) en haar tweede grandslamfinale op de Australian Open. Daar nam zij de maat van onder anderen Venus Williams en Daniela Hantuchová, alvorens de zege te laten aan Maria Sjarapova.

Op Roland Garros 2008 was Ana Ivanović reekshoofd nummer twee en zij wist de finale (hoe dan ook tussen een Russin en een Servische speelster) voor de tweede maal te bereiken door haar landgenote Jelena Janković te verslaan met 6-4, 3-6, 6-4 op 5 juni. Zij won die finale op zaterdag 7 juni en dus de Coupe Suzanne Lenglen van dit toernooi door Dinara Safina (13e reekshoofd) in twee sets (6-4, 6-3) te verslaan. Het was haar allereerste grandslamzege.

Hierna ging het echter bergafwaarts met Ivanović. Zij sukkelde met een duimblessure en haar vorm nam daardoor dramatisch af. De blessure zorgde ervoor dat zij moest afzeggen voor het tennistoernooi op de Olympische Spelen, en ook dat zij vroegtijdig verloor in een reeks andere tennistoernooien, waaronder de twee laatste grandslamtoernooien van het jaar, Wimbledon en de US Open. Pas daarna, in oktober, ging het weer bergopwaarts met Ana Ivanović, toen zij in het toernooi van Zürich de halve finales wist te bereiken, met een nipt verlies tegen Venus Williams, en het toernooi van Linz zelfs op haar naam wist te schrijven, haar derde toernooizege in 2008.

Begin november nam Ana Ivanović deel aan de WTA Championships te Doha.

2009[bewerken | brontekst bewerken]

Ivanović begon matig aan 2009. Op het toernooi van Brisbane verloor zij in de kwartfinale van de Française Amélie Mauresmo (WTA-23), nadat zij in de tweede ronde al op de rand van uitschakeling stond tegen de bijna tachtig plaatsen lager gerangschikte Italiaanse Roberta Vinci. Op de Australian Open kon zij haar resultaat van vorig jaar niet evenaren. Het doek viel al in de derde ronde voor de Servische. Zij verloor in drie sets van de Russin Alisa Klejbanova (5-7, 7-6, 2-6).

Beste resultaat van het jaar was de finaleplaats op het toernooi van Indian Wells. Zij verloor van Vera Zvonarjova uit Rusland (6-7, 2-6). Na vierde ronde resultaten op Roland Garros (als titelverdedigster) en Wimbledon, reikte Ivanović de rest van het seizoen nergens verder dan de tweede ronde. Aan het einde van 2009 twijfelde zij openlijk over haar tenniscarrière.

2010[bewerken | brontekst bewerken]

Het jaar ging goed van start voor de Servische. Inmiddels afgezakt naar plaats 21 op de wereldranglijst, haalde zij op het toernooi van Brisbane de halve finale. Zij verloor van de Belgische Justine Henin. Op de Australian Open verloor zij als twintigste geplaatst van de Argentijnse Gisela Dulko.

In februari kwam zij voor Servië uit in de Fed Cup tegen Rusland. In de eerste ronde van de Wereldgroep, waarin haar land voor het eerst acteerde, verloor zij de beide partijen die zij speelde.

Ivanović leek helemaal terug te zijn op de US open van 2010⁣, maar hier versloeg Kim Clijsters haar in de vierde ronde gemakkelijk in twee sets.

In oktober won Ivanović dan toch een toernooi, dat van Linz. In de finale versloeg zij eenvoudig Patty Schnyder (6-1, 6-2 in 46 minuten). In november won zij het Tournament of Champions op Bali. Daar versloeg zij in de finale Alisa Klejbanova (6-2, 7-6).

Ivanović sloot het jaar 2010 af als nummer 17 op de wereldranglijst. Hiermee was zij de een na beste Servische op de ranglijst. Jelena Janković stond nog boven haar. Onder haar stonden Bojana Jovanovski, Aleksandra Krunić en Ana Jovanović.

2011[bewerken | brontekst bewerken]

Ivanović begon haar seizoen in Perth. Daar deed zij samen met haar landgenoot Novak Đoković mee aan de Hopman Cup. Helaas liep zij een blessure op, waarmee deelname aan de Australian Open korte tijd onzeker was. De toernooien van Brisbane en Sydney miste ze.

In een interview begin het jaar vertelde zij dat zij zich goed voelde, graag weer een grandslamtoernooi wilde winnen, en dat zij dit jaar het liefst haar opwachting terug maakte in de top tien. Op de Australian Open verloor zij echter reeds in de eerste ronde. Op Roland Garros gebeurde hetzelfde. Op Wimbledon werd zij in de derde ronde uitgeschakeld door Petra Cetkovská. Tijdens de US Open werd zij in de vierde ronde geklopt door Serena Williams. Betere resultaten boekte zij op de WTA-toernooien van Birmingham en Carlsbad – in beide gevallen bereikte zij de halve finale.

Hoewel Ivanović dit jaar geen toernooi had gewonnen, werd zij als titelverdedigster uitgenodigd voor het Tournament of Champions dat in november werd gehouden op Bali. Zij slaagde erin haar titel te verlengen zonder ook maar één set te verliezen. De finale won zij van de Spaanse Anabel Medina Garrigues (6-3, 6-0).

2014[bewerken | brontekst bewerken]

Na enkele jaren waarin zij het iets rustiger aan deed, ging Ivanović in 2014 weer volop aan de gang. In het Australische seizoen startte zij met winst op het toernooi van Auckland – zij bereikte de kwartfinale op de Australian Open. In april volgde een tweede titel, op het toernooi van Monterrey en een finaleplaats in Stuttgart, waar zij Maria Sjarapova moest laten voorgaan. In het verdere gravelseizoen scoorde zij een kwartfinale in Madrid en een halve finale in Rome – op Roland Garros kwam zij niet voorbij de derde ronde. Het grasseizoen startte succesvol met de zege in Birmingham, maar op Wimbledon was nogmaals de derde ronde haar eindstation. Het hardcourtseizoen bracht haar een finaleplaats in Cincinnati, waarmee zij terugkeerde in de top tien – op de US Open zag zij slechts de tweede ronde. Haar vierde titel van dit jaar pakte zij op het WTA-toernooi van Tokio.

Nummer één-positie[bewerken | brontekst bewerken]

Door haar eerste grandslamzege tijdens Roland Garros in 2008 had Ana Ivanović de eerste plek op de WTA-wereldranglijst overgenomen van Maria Sjarapova. Hiermee werd zij de 17e nummer één bij de vrouwen. Deze plek heeft zij in totaal twaalf weken kunnen vasthouden alvorens hem weer te moeten afstaan, aan landgenote Jelena Janković.

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
tot 2009 2009 – 2020 / vanaf 2021
Tier I Premier Mandatory
Tier II Premier Five / WTA 1000
Tier III Premier / WTA 500
Tier IV & V International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2005-01-16 Vlag van Australië WTA Canberra hardcourt Vlag van Hongarije Melinda Czink 7-5, 6-1 details
2. 2006-08-20 Vlag van Canada WTA Montreal hardcourt Vlag van Zwitserland Martina Hingis 6-2, 6-3 details
3. 2007-05-13 Vlag van Duitsland WTA Berlijn gravel Vlag van Rusland Svetlana Koeznetsova 3-6, 6-4, 7-6 details
4. 2007-08-12 Vlag van Verenigde Staten WTA Los Angeles hardcourt Vlag van Rusland Nadja Petrova 7-5, 6-4 details
5. 2007-09-30 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt Vlag van Slowakije Daniela Hantuchová 3-6, 6-4, 6-4 details
6. 2008-03-23 Vlag van Verenigde Staten WTA Indian Wells hardcourt Vlag van Rusland Svetlana Koeznetsova 6-4, 6-3 details
7. 2008-06-07 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van Rusland Dinara Safina 6-4, 6-3 details
8. 2008-10-26 Vlag van Oostenrijk WTA Linz hardcourt Vlag van Rusland Vera Zvonarjova 6-2, 6-1 details
9. 2010-10-17 Vlag van Oostenrijk WTA Linz hardcourt Vlag van Zwitserland Patty Schnyder 6-1, 6-2 details
10. 2010-11-07 Vlag van Indonesië Tournament of Champions hardcourt Vlag van Rusland Alisa Klejbanova 6-2, 7-6 details
11. 2011-11-06 Vlag van Indonesië Tournament of Champions hardcourt Vlag van Spanje Anabel Medina Garrigues 6-3, 6-0 details
12. 2014-01-04 Vlag van Nieuw-Zeeland WTA Auckland hardcourt Vlag van Verenigde Staten Venus Williams 6-2, 5-7, 6-4 details
13. 2014-04-06 Vlag van Mexico WTA Monterrey hardcourt Vlag van Servië Jovana Jakšić 6-2, 6-1 details
14. 2014-06-15 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Tsjechië Barbora Záhlavová-Strýcová 6-3, 6-2 details
15. 2014-09-21 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Denemarken Caroline Wozniacki 6-2, 7-6 details
verloren finales
1. 2007-02-04 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Zwitserland Martina Hingis 4-6, 2-6 details
2. 2007-06-09 Vlag van Frankrijk Roland Garros gravel Vlag van België Justine Henin 1-6, 2-6 details
3. 2008-01-26 Vlag van Australië Australian Open hardcourt Vlag van Rusland Maria Sjarapova 5-7, 3-6 details
4. 2009-03-21 Vlag van Verenigde Staten WTA Indian Wells hardcourt Vlag van Rusland Vera Zvonarjova 6-7, 2-6 details
5. 2013-10-13 Vlag van Oostenrijk WTA Linz hardcourt Vlag van Duitsland Angelique Kerber 4-6, 6-7 details
6. 2014-04-27 Vlag van Duitsland WTA Stuttgart gravel Vlag van Rusland Maria Sjarapova 6-3, 4-6, 1-6 details
7. 2014-08-17 Vlag van Verenigde Staten WTA Cincinnati hardcourt Vlag van Verenigde Staten Serena Williams 4-6, 1-6 details
8. 2015-01-10 Vlag van Australië WTA Brisbane hardcourt Vlag van Rusland Maria Sjarapova 7-6, 3-6, 3-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
verloren finales
1. 2006-06-19 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Rusland Maria Kirilenko Vlag van China Yan Zi
Vlag van China Zheng Jie
6-3, 2-6, 2-6 details

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster in finale score
1. 2004-02-22 Vlag van Spanje Mallorca gravel Vlag van Servië en Montenegro Ana Timotić 6-1, 6-1
2. 2004-05-02 Vlag van Japan Gifu tapijt Vlag van Zuid-Korea Jeon Mi-ra 6-4, 2-6, 7-5
3. 2004-05-09 Vlag van Japan Fukuoka tapijt Vlag van Slowakije Jarmila Gajdošová 6-4, 6-7, 7-6
4. 2004-09-12 Vlag van Italië Fano gravel Vlag van Roemenië Delia Sescioreanu 6-2, 6-4
5. 2004-09-26 Vlag van Georgië Batoemi hardcourt Vlag van Rusland Anna Tsjakvetadze 6-3, 6-3

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 3R 2R 3R F 3R 2R 1R 4R 4R KF 1R 3R 26-12
Vlag van Frankrijk Roland Garros KF 3R F W 4R 2R 1R 3R 4R 3R HF 3R 37-11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 4R HF 3R 4R 1R 3R 4R 2R 3R 2R 1R 24-12
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 3R 4R 2R 1R 4R 4R KF 4R 2R 1R 1R 21-12

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2005 2006 2007 2011  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 0-0
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 0-2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3R 1R 1R 2R 3-4
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R 2-1

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2005 2006 2011  w-v 
Vlag van Australië Australian Open 2R 1-1
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1-0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 0-0
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 0-1

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Ivanović trouwde op 12 juli 2016 met Bastian Schweinsteiger. In maart 2018 kreeg zij hun zoon.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Ana Ivanović.