Donna Vekić

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Donna Vekić
Birmingham 2022
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Kroatië Kroatië
Geboorteplaats Osijek, Kroatië
Geboortedatum 28 juni 1996
Woonplaats Monte Carlo, Monaco
Lengte 1,79 m
Gewicht 64 kg
Profdebuut 2012
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 7.313.697 US dollar
Coach Nick Horvat
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 351–265
Titels 4 WTA, 5 ITF
Hoogste positie 19e (4 november 2019)
Olympische Spelen 3e ronde (2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 4e ronde (2019)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2019)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 18–40
Titels 0 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 171e (20 augustus 2018)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2015, 2018)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1e ronde (2014, 2016–2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2013, 2014, 2017, 2022)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 1–2
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2014)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2013)
Laatst bijgewerkt op: 26 juni 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Donna Vekić (Osijek, 28 juni 1996) is een tennisspeelster uit Kroatië. Zij begon met tennis toen zij zes jaar oud was.[1] Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2010.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In 2010 nam Vekić voor het eerst deel aan een ITF-toernooi, in haar geboorteplaats Osijek. In 2011 stond zij voor het eerst in een finale, op het ITF-toernooi van Hvar – zij verloor de eindstrijd van de Bosnische Ema Burgić. Later dat jaar, op het toernooi van Chiswick, drong zij weer tot de finale door – haar tegenstandster, de Australische Bojana Bobušić, pakte de eerste set; maar Vekić wist toch haar eerste titel eruit te slepen. De drie toernooien die zij daarna nog in 2011 speelde, zagen haar steeds in de finale; maar een tweede titel leverde dit niet op. In 2012 won zij toernooien in Bangalore en in Fergana. Tot op heden(maart 2023) won zij vijf ITF-titels, de meest recente in 2016 op het $100k-toernooi van Sharm-el-Sheikh (Egypte).

In 2012 nam Vekić deel aan het kwalificatietoernooi voor het US Open, maar zij plaatste zich niet voor het hoofdtoernooi. De week na het US Open nam Vekić voor het eerst deel aan een WTA-toernooi: het toernooi van Tasjkent – na succesvolle kwalificatie bereikte zij in het hoofdtoernooi de finale, die zij verloor van de Roemeense Irina-Camelia Begu. Met 16 jaar en 2 maanden was zij de jongste WTA-finaliste sinds Tamira Paszek (toen 15 jaar en 9 maanden) op het toernooi van Portorož in 2006.

In 2014 won Vekić haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Kuala Lumpur. Met 17 jaar en 10 maanden was zij de eerste WTA-titelwinnares onder de achttien sinds Vania King (toen 17 jaar en 8 maanden) op het WTA-toernooi van Bangkok in 2006.[2] In 2017 won zij het grastoernooi in Nottingham – in de finale versloeg zij thuisspeelster Johanna Konta.

In 2019 bereikte Vekić de finale van het Premier-toernooi van Sint-Petersburg 2019 – in de eindstrijd verloor zij van Kiki Bertens. In oktober 2019 kwam zij binnen in de top 20 van de wereldranglijst. Daardoor mocht zij meedoen met de WTA Elite Trophy, het B-niveau van de eindejaarskampioenschappen – ook hier viel zij ten prooi aan Bertens.

Na vier jaar droogte won Vekić haar derde enkelspeltitel, op het WTA-toernooi van Courmayeur 2021 – in de finale versloeg zij de Deense Clara Tauson.

In februari 2022 werd Vekić geopereerd aan haar knie. Deze blessure veroorzaakte dat zij op de rang­lijst buiten de top 100 zakte.[3] In oktober bereikte zij als kwalificante de finale op het WTA-toernooi van San Diego door het verslaan van vier speelsters uit de top 20, waarvan twee uit de top tien[4] – in de eindstrijd moest zij het afleggen tegen het Poolse nummer één, Iga Świątek.

In januari 2023 bereikte Vekić ongeplaatst de kwartfinale op het Australian Open – daar werd zij uitgescha­keld door de als vijfde geplaatste Aryna Sabalenka. Op het WTA-toernooi van Monterrey 2023 bevocht zij haar vierde titel, ten koste van Française Caroline Garcia.

Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 19e plaats, die zij bereikte in november 2019.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Vekić was in het dubbelspel minder actief dan in het enkelspel. In 2010 nam zij voor het eerst deel aan een ITF-toernooi, in haar geboorteplaats Osijek. In 2011 stond zij voor het eerst in een finale, op het Belgische ITF-toernooi van Westende samen met de Britse Alexandra Walker – de dames pakten de titel, Vekić's eerste en tot op heden(maart 2023) enige. Zij continueerde haar dubbelspel in 2012 niet, en meldde zich nog nauwelijks op het WTA-circuit. Wel nam zij in 2013 deel aan het US Open, en in 2014 aan alle vier grandslamtoernooien – daarbij strandde zij steeds in de eerste ronde. Op het Australian Open 2015 won zij haar eerste grandslam­partij in het dubbelspel, samen met de Amerikaanse Shelby Rogers.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2012–2022 maakte Vekić deel uit van het Kroatische Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 16–8.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2011 392 1074
2012 118
2013 86
2014 84 650
2015 105 371
2016 101 1092
2017 56 374
2018 34 260
2019 19 224
2020 32 202
2021 67 391
2022 69 1250

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2014-04-20 Vlag van Maleisië WTA Kuala Lumpur hardcourt Vlag van Slowakije Dominika Cibulková 5-7, 7-5, 7-6 details
2. 2017-06-18 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Johanna Konta 2-6, 7-6, 7-5 details
3. 2021-10-31 Vlag van Italië WTA Courmayeur hardcourt (i) Vlag van Denemarken Clara Tauson 7-6, 6-2 details
4. 2023-03-05 Vlag van Mexico WTA Monterrey hardcourt Vlag van Frankrijk Caroline Garcia 6-4, 3-6, 7-5 details
verloren finales
1. 2012-09-15 Vlag van Oezbekistan WTA Tasjkent hardcourt Vlag van Roemenië Irina-Camelia Begu 4-6, 4-6 details
2. 2013-06-16 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Birmingham gras Vlag van Slowakije Daniela Hantuchová 6-7, 4-6 details
3. 2015-10-03 Vlag van Oezbekistan WTA Tasjkent hardcourt Vlag van Japan Nao Hibino 2-6, 2-6 details
4. 2018-08-05 Vlag van Verenigde Staten WTA Washington hardcourt Vlag van Rusland Svetlana Koeznetsova 6-4, 6-7, 2-6 details
5. 2019-02-03 Vlag van Rusland WTA Sint-Petersburg hardcourt (i) Vlag van Nederland Kiki Bertens 6-7, 4-6 details
6. 2019-06-16 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Frankrijk Caroline Garcia 6-2, 6-7, 6-7 details
7. 2022-10-16 Vlag van Verenigde Staten WTA San Diego hardcourt Vlag van Polen Iga Świątek 3-6, 6-3, 0-6 details
8. 2023-06-25 Vlag van Duitsland WTA Berlijn gras Vlag van Tsjechië Petra Kvitová 2-6, 6-7 details

WTA-finaleplaatsen dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond dotatie tegenstandster in finale score
1. 2011-07-31 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chiswick hardcourt $ 10.000 Vlag van Australië Bojana Bobušić 3-6, 6-3, 6-3
2. 2012-03-24 Vlag van India Bangalore hardcourt $ 25.000 Vlag van Chili Andrea Koch Benvenuto 6-2, 6-4
3. 2012-05-20 Vlag van Oezbekistan Fergana hardcourt $ 25.000 Vlag van Oekraïne Nadija Kitsjenok 6-2, 6-2
4. 2013-04-28 Vlag van Turkije Istanbul hardcourt $ 50.000 Vlag van Rusland Jelizaveta Koelitsjkova 6-4, 7-6
5. 2016-10-23 Vlag van Egypte Sharm-el-Sheikh hardcourt $ 100.000 Vlag van Spanje Sara Sorribes Tormo 6-2, 6-7, 6-3

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi dotatie ondergrond partner tegenstandsters in finale score
1. 2011-08-20 Vlag van België Westende $ 10.000 hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Alexandra Walker Vlag van België Anouk Delefortrie
Vlag van België Deborah Kerfs
6-4, 6-3

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 1R 1R 2R 2R 2R 3R 4R 1R KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 3R 1R 1R 2R 4R 1R 1R 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 2R 4R 1R g.t. 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 3R 1R KF 3R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 2R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 1R 1R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2013 2014
Vlag van Australië Australian Open 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Donna Vekić.