Baraka (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Baraka
Regie Ron Fricke
Producent Mark Magidson
Scenario Constantine Nicholas, Genevieve Nicholas
Muziek Michael Stearns, Dead Can Dance
Première 1993
Speelduur 96 minuten
Taal Geen
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget 4 miljoen Amerikaanse dollar
Opnamelocaties 152 locaties in 23 landen
Vervolg Samsara
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Baraka is een niet-verhalende film uit 1992, geregisseerd door Ron Fricke. De titel Baraka betekent zegen in meerdere talen en vindt zijn oorsprong in het Arabische woord بركة[1]

De film wordt vaak vergeleken met Koyaanisqatsi, dat het eerste deel is uit de Qatsi-trilogie van Godfrey Reggio voor wie Fricke director of photography was. Baraka was de eerste film die weer werd gefilmd in 70mm Todd-AO-formaat na meer dan twintig jaar.

Verhaal[bewerken | brontekst bewerken]

Baraka heeft geen duidelijke verhaallijn, geen acteurs, geen dialogen en geen voice-over. In plaats daarvan snijdt de film thema's aan en probeert daarbij emoties los te maken bij kijkers door beelden en stemmige muziek. Baraka is een caleidoscoop, een compilatie beelden die het leven van mensen en natuur over de gehele wereld in kaart moeten brengen.

Wat de onderwerpen betreft lijkt Baraka erg op Koyaanisqatsi. Het gaat hierbij om beelden van landschappen, kerken, ruïnes, religieuze ceremonies en steden die vol met leven zitten. Hierbij wordt veelvuldig gebruikgemaakt van time-lapse-fotografie. De afstand waarop het is gefilmd en de filmtechniek zorgen ervoor dat het idee van het kijken naar een mierenkolonie ontstaat.

De film bestaat uit twintig hoofdstukken, verspreid over drie secties:

  • Sectie 1: Hoofdstukken 01-07: De ongerepte natuur – oorspronkelijke bewoners, hun rituelen en hoe geïntegreerd ze met de natuur zijn.
    • Hoofdstuk 01 – Sneeuw en ijs
    • Hoofdstuk 02 – Tempels
    • Hoofdstuk 03 – Licht en schaduw
    • Hoofdstuk 04 – De vulkaan
    • Hoofdstuk 05 – Galapagoseilanden
    • Hoofdstuk 06 – Iguazu-watervallen
    • Hoofdstuk 07 – Afrika
  • Sectie 2: Hoofdstukken 08-15: De roofbouw van techniek op natuur – De mens staat ver van de natuur – Oorlog en concentratiekampen.
    • Hoofdstuk 08 – Sigaretten
    • Hoofdstuk 09 – Het wassen buiten
    • Hoofdstuk 10 – Chaos in het verkeer
    • Hoofdstuk 11 – Massaproductie
    • Hoofdstuk 12 – Gestoordheid
    • Hoofdstuk 13 – Vliegtuigkerkhof
    • Hoofdstuk 14 – De schaduw van het verleden
    • Hoofdstuk 15 – Terracottaleger
  • Sectie 2: Hoofdstukken 16-20: Oude, nog bestaande culturen – De ruïnes van vervlogen culturen – De niet vergankelijkheid en vergankelijkheid van menselijke invloed op de aarde.
    • Hoofdstuk 16 – Het leven op en langs de rivier de Ganges
    • Hoofdstuk 17 – Zee van wolken
    • Hoofdstuk 18 – De Ka'aba
    • Hoofdstuk 19 – De sterrenhemel
    • Hoofdstuk 20 – Aftiteling

Opvolger[bewerken | brontekst bewerken]

De opvolger van Baraka is Samsara. Deze film werd gemaakt door dezelfde filmmakers en had zijn première op het Toronto International Film Festival in 2011.

Filmlocaties[bewerken | brontekst bewerken]

De film werd gefilmd op 152 locaties in 23 landen:

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van China China
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Iran Iran
Vlag van Israël Israël
Vlag van Nepal   Nepal
Vlag van Thailand Thailand
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten

Vlag van Australië Australië
Vlag van Ecuador Ecuador
Vlag van India India
Vlag van Italië Italië
Vlag van Kenia Kenia
Vlag van Polen Polen
Vlag van Vaticaanstad Vaticaanstad

Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Egypte Egypte
Vlag van Indonesië Indonesië
Vlag van Japan Japan
Vlag van Koeweit Koeweit
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië
Vlag van Tunesië Tunesië
Vlag van Turkije Turkije

Hieronder een fotogalerij van enkele locaties uit de film:

Het betreffen hier geen afbeeldingen uit de film

Afrika[bewerken | brontekst bewerken]

Verenigde Staten[bewerken | brontekst bewerken]

Zuid-Amerika[bewerken | brontekst bewerken]

Azië[bewerken | brontekst bewerken]

Oceanië[bewerken | brontekst bewerken]

Europa[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. Wehr, Hans (1994), Arabic-English Dictionary. Spoken Language Services, Urban, IL, 67. ISBN 978-0-87950-003-0.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]