Anthonius Hubertus (Bart) Carlier (Venlo, 23 juni1929 - Straatsburg, 4 mei2017[1]) was een Nederlands voetballer die voornamelijk in de jaren 50 en 60 als prof actief was in de Nederlandse, Duitse en Franse voetbalcompetities. Hij speelde vijf interlands voor het Nederlands Elftal en scoorde hierbij twee maal. Carlier werd geboren in Venlo. Zijn familie – ouders, jongere zuster en oudere broer Willy die eveneens een getalenteerd voetballer was – zijn in de Tweede Wereldoorlog bij een bombardement van het militaire vliegveld Venlo-Herongen op 15 augustus 1944 om het leven gekomen.[2]
Clubcarrière
Bart was een linksbenige voetballer en heeft zijn hele loopbaan als linksbuiten gespeeld. Hij begon zijn carrière bij VVV-Venlo. In 1952 ging hij naar Duitsland waar hij twee seizoenen in de Oberliga West speelde voor de 1 FC Köln. Hij maakte acht doelpunten in acht wedstrijden. In het eerste jaar werd hij met Köln tweede en nam hij met deze ploeg deel aan het de eindronde voor het nationaal kampioenschap. Voor aanvang van het seizoen 1953-1954 maakte hij met zijn trainer Helmut Schneider uit Müngersdorf de overstap naar FK Pirmasens dat speelde in de Oberliga Zuid-West.
Na een jaar in de Pfalz te hebben gespeeld ging hij naar Frankrijk waar hij in de eerste liga voor RC Strasbourg uitkwam. Toen in 1954 het profvoetbal in Nederland van start ging, werd hij aangetrokken door het ambitieuze Fortuna '54 van Gied Joosten uit Geleen. Hij speelde hier drie seizoenen met andere topvoetballers zoals Frans de Munck, Cor van der Hart, Bram Appel en Jan Notermans. In die tijd was Fortuna de bestbetalende club van Nederland. In 1957 werd hij met Fortuna tweede in de competitie en behaalde hij met de club de KNVB beker. In deze periode maakte hij ook zijn debuut voor het Nederlands Elftal. Voor aanvang van het seizoen 1958/1959 keerde hij terug naar Frankrijk en ging spelen voor AS Monaco. Met deze club behaalde hij zijn grootste successen; in 1960 werd de Franse beker gewonnen en in 1961 werd het landskampioenschap gevierd. In 1963 was het succes nog groter door het behalen van de dubbel, zowel de beker als het landskampioenschap werden binnengesleept. In 1964 keerde hij terug naar Fortuna ’54 waar hij zijn voetbalcarrière afsloot. In deze laatste jaren voor Fortuna werd hij telkens overgevlogen vanuit zijn woonplaats Monaco om zijn wedstrijden in de Nederlandse competitie voor Fortuna te spelen.
Carlier maakte op 26-jarige leeftijd zijn debuut voor het Nederlands Elftal op 6 november1955 onder bondscoach Max Merkel tegen Noorwegen. In dit elftal stonden ook zijn clubgenoten Bram Appel, Frans de Munck en Cor van der Hart opgesteld. Zijn eerste doelpunt voor Oranje maakte hij in zijn tweede wedstrijd tegen België. Hij speelde in totaal vijf wedstrijden voor Oranje en scoorde twee maal.
Nederland
Frankrijk
Duitsland