Bermuda Bowl

De Bermuda Bowl is het Wereldkampioenschap Bridge voor landenteams. Tegenwoordig vindt het toernooi elke twee jaar plaats.

Het toernooi staat open voor mannen en vrouwen; de Amerikaanse speelster Rose Meltzer is de enige vrouw ooit die het toernooi heeft gewonnen (2001). Er bestaat ook een wereldkampioenschap voor vrouwenteams, de Venice Cup, dat tegenwoordig gelijktijdig met de Bermuda Bowl gespeeld wordt.

Geschiedenis

In 1950 werd op initiatief van een groepje mensen onder aanvoering van Norman Bach de eerste wedstrijd gehouden voor de Bermuda Bowl. Deze wedstrijd werd gehouden op Bermuda wat de naam verklaart van de wedstrijd. In deze periode was de wedstrijd voornamelijk een uitdaging tussen de Verenigde Staten en de winnaar van het Europees Kampioenschap. Na de oprichting van de World Bridge Federation (WBF) werden ook teams uit andere regio's toegestaan. Sinds 2003 doen er 22 teams mee aan het toernooi. Tijdens de Bermuda Bowl van 2019 in Wuhan in China deden 24 landen mee. De VS mag twee teams afvaardigen; Europa heeft recht op acht plaatsen. In 2019 kwalificeerden zich Nederland, Engeland, Italië, Noorwegen, Zweden, Rusland, Polen en Israël. Laatstgenoemde wordt bij de meeste sporten ingedeeld in de Europese zone om politieke redenen.

Huidige opzet van het toernooi

Het toernooi wordt gespeeld op viertallenbasis. Elk team bestaat uit zes spelers, waarvan er op ieder moment vier tegelijk spelen. Alle 24 deelnemende landen spelen één korte wedstrijd tegen elkaar (enkele round robin). De acht teams die het hoogst eindigen, plaatsen zich voor de kwartfinales. Vanaf dat moment wordt op knock-out basis gespeeld in wedstrijden van 96 spellen (zes zittingen van zestien spellen).

Overzicht per jaar

1950 (Hamilton, Bermuda):
1. Verenigde Staten (John Crawford, Charles Goren, George Rapee, Howard Schenken, Sidney Silodor en Samuel Stayman)
2. Groot-Brittannië (Leslie Dodds, Nico Gardener, Maurice Harrison-Gray, Kenneth Konstam, Joel Tarlo en Louis Tarlo)
3. Zweden–IJsland (Gunnar Gudmundsson, Rudolf Kock, Nils-Olof Lilliehook, Einar Thorfinnsson, Einar Werner en Jan Wohlin)
1951 (Napels, Italië):
1. Verenigde Staten (Jay Becker, John Crawford, George Rapee, Howard Schenken en Samuel Stayman)
2. Italië (Paolo Baroni, Eugenio Chiaradia, Pietro Forquet, Mario Franco, Augusto Ricci en Guglielmo Siniscalco)
1953 (New York, Verenigde Staten):
1. Verenigde Staten (Jay Becker, John Crawford, Theodore Lightner, George Rapee, Howard Schenken en Samuel Stayman)
2. Zweden (Gunnar Anulf, Rudolf Kock, Robert Larsen, Nils-Olof Lilliehook, Einar Werner en Jan Wohlin)
1954 (Monte Carlo, Monaco):
1. Verenigde Staten (Clifford Bishop, Milton Ellenby, Lewis Mathe, Don Oakie, William Rosen en Douglas Steen)
2. Frankrijk (Jacques Amouraben, René Bacherich, Jean Besse, Pierre Ghestem, Marcel Kornblum en Karl Schneider)
1955 (New York, Verenigde Staten):
1. Groot-Brittannië (Leslie Dodds, Kenneth Konstam, Adam Meredith, Jordanis Pavlides, Terence Reese en Boris Schapiro)
2. Verenigde Staten (Clifford Bishop, Milton Ellenby, Lewis Mathe, John Moran, William Rosen en Alvin Roth)
1956 (Parijs, Frankrijk):
1. Frankrijk (René Bacherich, Pierre Ghestem, Pierre Jais, Roger Lattes, Bertrand Romanet en Roger Trezel)
2. Verenigde Staten (Myron Field, Charles Goren, Lee Hazen, Richard Kahn, Charles Solomon en Samuel Stayman)
1957 (New York, Verenigde Staten):
1. Italië (Mimmo D'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Eugenio Chiaradia, Pietro Forquet en Guglielmo Siniscalco)
2. Verenigde Staten (Charles Goren, Boris Koytchou, Peter Leventritt, Harold Ogust, William Seamon en Helen Sobel)
1958 (Como, Italië):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Eugenio Chiaradia, Pietro Forquet en Guglielmo Siniscalco)
2. Verenigde Staten (Jay Becker, John Crawford, George Rapee, Alvin Roth, Sidney Silodor en Tobias Stone)
3. Argentinië (Alberto Blousson, Carlos Cabanne, Ricardo Calvente, Alejandro Castro en Marcelo Lerner)
1959 (New York, Verenigde Staten):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Eugenio Chiaradia, Pietro Forquet en Guglielmo Siniscalco)
2. Verenigde Staten (Harry Fishbein, Sam Fry jr., Leonard Harmon, Lee Hazen, Sidney Lazard en Ivar Stakgold)
3. Argentinië (Alberto Berisso, Ricardo Calvente, Alejandro Castro, Carlos Dibar, Arturo Jaques en Egisto Rocchi)
1961 (Buenos Aires, Argentinië):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Eugenio Chiaradia, Pietro Forquet en Benito Garozzo)
2. Verenigde Staten (John Gerber, Paul Hodge, Norman Kay, Peter Leventritt, Howard Schenken en Sidney Silodor)
3. Frankrijk (René Bacherich, Jose le Dentu, Claude Deruy, Pierre Ghestem en Roger Trezel)
1962 (New York, Verenigde Staten):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Eugenio Chiaradia, Pietro Forquet en Benito Garozzo)
2. Verenigde Staten–Canada (Charles Coon, Mervin Key, Lewis Mathe, Eric Murray, Robert Nail en Ron Von Der Porten)
3. Groot-Brittannië (Nico Gardener, Kenneth Konstam, Tony Priday, Claude Rodrigue, Albert Rose en Alan Truscott)
1963 (St. Vincent, Italië):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Pietro Forquet, Benito Garozzo en Camillo Pabis-Ticci)
2. Verenigde Staten (Jim Jacoby, Robert Jordan, Peter Leventritt, Robert Nail, Arthur Robinson en Howard Schenken)
3. Frankrijk (René Bacherich, Gerard Desrousseaux, Pierre Ghestem, Jacques Stetten, Georges Theron en Leon Tintner)
1965 (Buenos Aires, Argentinië):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Pietro Forquet, Benito Garozzo en Camillo Pabis-Ticci)
2. Verenigde Staten (Jay Becker, Ivan Erdos, Dorothy Hayden, Peter Leventritt, Kelsey Petterson en Howard Schenken)
3. Argentinië (Luis Attaguile, Alberto Berisso, Carlos Cabanne, Marcelo Lerner, Egisto Rocchi en Agustin Santamarina)
1966 (St. Vincent, Italië):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Pietro Forquet, Benito Garozzo en Camillo Pabis-Ticci)
2. Verenigde Staten–Canada (Phil Feldesman, Bob Hamman, Sammy Kehela, Lewis Mathe, Eric Murray en Ira Rubin)
3. Venezuela (Roberto Benaim, David Berah, Robbie de Leeuw, Mario Onorati, Roger Rossignol en Francis Vernon)
1967 (Miami, Verenigde Staten):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Pietro Forquet, Benito Garozzo en Camillo Pabis-Ticci)
2. Verenigde Staten–Canada (Edgar Kaplan, Norman Kay, Sammy Kehela, Eric Murray, William Root en Alvin Roth)
3. Frankrijk (Jean-Michel Boulanger, Jacques Pariente, Jean-Marc Roudinesco, Jacques Stetten, Henri Szwarc en Leon Tintner)
1969 (Rio de Janeiro, Brazilië):
1. Italië (Mimmo d'Alelio, Walter Avarelli, Giorgio Belladonna, Pietro Forquet, Benito Garozzo en Camillo Pabis-Ticci)
2. Taiwan (Frank Huang, Patrick Huang, C.S. Shen, K.W. Shen, Kovit Suchartkul en Min-fang Tai)
3. Verenigde Staten (Bill Eisenberg, Robert Goldman, Bob Hamman, Edwin Kantar, Sidney Lazard en George Rapee)
1970 (Stockholm, Zweden):
1. Verenigde Staten (Bill Eisenberg, Robert Goldman, Bob Hamman, Jim Jacoby, Michael Lawrence en Bobby Wolff)
2. Taiwan (Conrad Cheng, Elmer Hsia, Patrick Huang, Harry Lin en Min-fang Tai)
3. Noorwegen (Erik Hoie, Tore Jensen, Knut Koppang, Bjorn Larsen, Louis Strom en Willy Varnas
1971 (Taipei, Taiwan):
1. Verenigde Staten (Bill Eisenberg, Robert Goldman, Bob Hamman, Jim Jacoby, Michael Lawrence en Bobby Wolff)
2. Frankrijk (Jean-Michel Boulanger, Pierre Jais, Jean-Marc Roudinesco, Jean-Louis Stoppa, Henri Szwarc en Roger Trezel)
3. Australië (Jim Borin, Norma Borin, Richard Cummings, Denis Howard, Tim Seres en Roelof Smilde)
1973 (Guaruja, Brazilië):
1. Italië (Giorgio Belladonna, Benito Bianchi, Pietro Forquet, Giuseppe Garabello, Benito Garozzo en Vito Pittala)
2. Verenigde Staten (Mark Blumenthal, Robert Goldman, Bob Hamman, Jim Jacoby, Michael Lawrence en Bobby Wolff)
3. Brazilië (Pedro Assumpcao, Marcelo Branco, Pedro Branco, Gabriel Chagas, Gabino Cintra en Christiano Fonseca)
1974 (Venetië, Italië):
1. Italië (Giorgio Belladonna, Benito Bianchi, Dana de Falco, Pietro Forquet, Arturo Franco en Benito Garozzo)
2. Verenigde Staten–Canada (Mark Blumenthal, Robert Goldman, Bob Hamman, Sammy Kehela, Eric Murray en Bobby Wolff)
3. Brazilië (Pedro Assumpcao, Marcelo Branco, Pedro Branco, Gabriel Chagas, Gabino Cintra en Christiano Fonseca)
1975 (Southampton, Bermuda):
1. Italië (Giorgio Belladonna, Gianfranco Facchini, Arturo Franco, Benito Garozzo, Vito Pittala en Sergio Zucchelli)
2. Verenigde Staten (Bill Eisenberg, Bob Hamman, Edwin Kantar, Paul Soloway, John Swanson en Bobby Wolff)
3. Frankrijk (Jean-Michel Boulenger, Michel Lebel, François Leenhardt, Christian Mari, Henri Szwarc en Edmond Vial)
1976 (Monte Carlo, Monaco):
1. Verenigde Staten (Bill Eisenberg, Fred Hamilton, Erik Paulsen, Hugh Ross, Ira Rubin en Paul Soloway)
2. Italië (Giorgio Belladonna, Pietro Forquet, Arturo Franco, Benito Garozzo, Vito Pittala en Antonio Vivaldi)
3. Israël (Julian Frydrich, Michael Hochzeit, Sam Lev, Yeshayahu Levit, Pinhas Romik en Eliakim Shaufel)
1977 (Manilla, Filipijnen):
1. Verenigde Staten II (Steve Altman, Bill Eisenberg, Bob Hamman, Edwin Kantar, Paul Soloway, John Swanson en Bobby Wolff)
2. Verenigde Staten I (Fred Hamilton, Mike Passell, Erik Paulsen, Ron Von Der Porten, Hugh Ross en Ira Rubin)
3. Argentinië (Luis Attaguile, Carlos Cabanne, Hector Camberos, Martin Monsegur, Agustin Santamarina en Eduardo Scanavino
1979 (Rio de Janeiro, Brazilië):
1. Verenigde Staten (Malcolm Brachman, Bill Eisenberg, Robert Goldman, Edwin Kantar, Mike Passell en Paul Soloway)
2. Italië (Giorgio Belladonna, Dana de Falco, Benito Garozzo, Lorenzo Lauria en Vito Pittala)
3. Australië (Jim Borin, Norma Borin, Richard Cummings, Andrew Reiner, Bobby Richman en Tim Seres)
1981 (New York, Verenigde Staten):
1. Verenigde Staten (Russ Arnold, Bobby Levin, Jeff Meckstroth, Bud Reinhold, Eric Rodwell en John Solodar)
2. Pakistan (Nishat Abedi, Nisar Ahmad, Munir Attaullah, Jan-e-alam Fazli, Zia Mahmood en Masood Salim)
3. Polen (Aleksander Jezioro, Julian Klukowski, Marek Kudla, Krzysztof Martens, Andrzej Milde en Tomasz Przybora)
1983 (Stockholm, Zweden):
1. Verenigde Staten I (Michael Becker, Bob Hamman, Ron Rubin, Alan Sontag, Peter Weichsel en Bobby Wolff)
2. Italië (Giorgio Belladonna, Dana de Falco, Arturo Franco, Benito Garozzo, Lorenzo Lauria en Carlo Mosca)
3. Frankrijk (Michel Corn, Philippe Cronier, Michel Lebel, Hervé Mouiel, Philippe Soulet, Henri Szwarc)
1985 (São Paulo, Brazilië):
1. Verenigde Staten (Bob Hamman, Chip Martel, Peter Pender, Hugh Ross, Lew Stansby en Bobby Wolff)
2. Oostenrijk (Heinrich Berger, Kurt Feichtinger, Jan Fucik, Wolfgang Meinl, Karl Rohan, Franz Terraneo)
3. Israël (David Birman, Julian Frydrich, Michael Hochzeit, Sam Lev, Eliakim Shaufel, Shalom Zeligman)
1987 (Ocho Rios, Jamaica):
1. Verenigde Staten (Bob Hamman, Michael Lawrence, Chip Martel, Hugh Ross, Lew Stansby en Bobby Wolff)
2. Groot-Brittannië (John Armstrong, Raymond Brock, Jeremy Flint, Tony Forrester, Graham Kirby, Robert Sheehan)
3. Zweden (Bjorn Fallenius, Sven-Olov Flodqvist, Hans Gothe, Tommy Gullberg, Magnus Lindkvist, Per-Olof Sundelin)
1989 (Perth, Australië):
1. Brazilië (Marcelo Branco, Pedro Branco, Carlos Camacho, Gabriel Chagas, Ricardo Janz en Roberto de Mello)
2. Verenigde Staten (Michael Lawrence, Chip Martel, Peter Pender, Hugh Ross, Lew Stansby, Kit Woolsey)
3. Polen (Cezary Balicki, Julian Klukowski, Krzysztof Martens, Krzysztof Moszczynski, Marek Szymanowski, Adam Zmudzinski)
1991 (Yokohama, Japan):
1. IJsland (Gudmundur Pall Arnarson, Orn Arnthorsson, Jon Baldursson, Gudlaugur Johansson, Thorlakur Jonsson en Adalsteinn Jorgensen)
2. Polen (Cezary Balicki, Piotr Gawrys, Krzysztof Lasocki, Krzysztof Martens, Marek Szymanowski, Adam Zmudzinski)
3. Zweden (Sven-Ake Bjerregard, Bjorn Fallenius, Tommy Gullberg, Anders Morath, Mats Nilsland, Per-Olof Sundelin)
1993 (Santiago, Chili):
1. Nederland (Wubbo de Boer–Bauke Muller, Piet Jansen–Jan Westerhof, Enri Leufkens–Berry Westra)
2. Noorwegen (Terje Aa–Glenn Grøtheim, Geir Helgemo–Tor Helness, Arild Rasmussen–Jon Sveindal)
3. Brazilië (Marcelo Amaral, Pedro Paulo Branco, Carlos Camacho, Gabriel Chagas, Roberto de Mello, Marta Barbosa de Oliveira)
1995 (Peking, China):
1. Verenigde Staten II (Richard Freeman–Nick Nickell, Bob Hamman–Bobby Wolff, Jeff Meckstroth–Eric Rodwell)
2. Canada (Boris Baran, Fred Gitelman, Eric Kokish, George Mittelman, Mark Molson, Joseph Silver)
3. Frankrijk (Paul Chemla, Philippe Cronier, Michel Lebel, Michel Perron, Robert Reiplinger, Philippe Soulet)
1997 (Hammamet, Tunesië):
1. Frankrijk (Paul Chemla, Alain Levy, Christian Mari, Hervé Mouiel, Franck Multon en Michel Perron
2. Verenigde Staten II (Richard Freeman, Bob Hamman, Jeff Meckstroth, Nick Nickell, Eric Rodwell, Bobby Wolff)
3. Noorwegen (Terje Aa, Boye Brogeland, Glenn Grøtheim, Geir Helgemo, Tor Helness, Erik Sælensminde)
1999 (gespeeld in januari 2000, Southampton, Bermuda):
1. Verenigde Staten I (Richard Freeman, Bob Hamman, Jeff Meckstroth, Nick Nickell, Eric Rodwell en Paul Soloway)
2. Brazilië (Marcelo Branco, Joao-Paulo Campos, Gabriel Chagas, Ricardo Janz, Roberto de Mello, Miguel Villas-Boas)
3. Verenigde Staten II (Zia Mahmood, Chip Martel, Michael Rosenberg, Neil Silverman, Lew Stansby, Jeff Wolfson)
2001 (Parijs, Frankrijk):
1. Verenigde Staten II (Kyle Larsen–Rose Meltzer, Chip Martel–Lew Stansby, Alan Sontag–Peter Weichsel)
2. Noorwegen (Terje Aa, Boye Brogeland, Glenn Grøtheim, Geir Helgemo, Tor Helness, Erik Sælensminde)
3. Polen (Cezary Balicki–Adam Zmudzinski, Michal Kwiecien–Jacek Pszczola, Marcin Lesniewski–Krzysztof Martens)
2003 (Monte Carlo, Monaco):
1. Verenigde Staten I (Richard Freeman–Nick Nickell, Bob Hamman–Paul Soloway, Jeff Meckstroth–Eric Rodwell)
2. Italië (Norberto Bocchi–Giorgio Duboin, Fulvio Fantoni–Claudio Nunes, Lorenzo Lauria–Alfredo Versace)
3. Verenigde Staten II (Doug Doub, Stephen Landen, Dan Morse, Pratap Rajadhyaksha, Adam Wildawsky, Bobby Wolff)
2005 (Estoril, Portugal):
1. Italië (Norberto Bocchi–Giorgio Duboin, Fulvio Fantoni–Claudio Nunes, Lorenzo Lauria–Alfredo Versace)
2. Verenigde Staten I (Richard Freeman–Nick Nickell, Bob Hamman–Paul Soloway, Jeff Meckstroth–Eric Rodwell)
3. Verenigde Staten II (Russ Ekeblad–Ron Rubin, Fred Gitelman–Brad Moss, Eric Greco–Geoff Hampsonn)
2007 (Shanghai, China):
1. Noorwegen (Boye Brogeland–Erik Sælensminde, Glenn Grøtheim–Ulf Tundal, Geir Helgemo–Tor Helness)
2. Verenigde Staten II (Steve Garner–Howard Weinstein, George Jacobs–Ralph Katz, Zia Mahmood–Michael Rosenberg)
3. Nederland (Ton Bakkeren–Huub Bertens, Sjoert Brink–Bas Drijver, Bauke Muller–Simon de Wijs)
2009 (São Paulo, Brazilië):
1. Verenigde Staten II (Bob Hamman–Zia Mahmood, Jeff Meckstroth–Eric Rodwell, Nick Nickell–Ralph Katz)
2. Italië (Giorgio Duboin–Antonio Sementa, Fulvio Fantoni–Claudio Nunes, Lorenzo Lauria–Alfredo Versace)
3. Bulgarije (Victor Aronov–Diyan Danailov, Kalin Karaivanov–Georgi Karakolev, Julian Stefanov–Roumen Trendafilov)
2011 (Veldhoven, Nederland):
1. Nederland (Sjoert Brink–Bas Drijver, Bauke Muller–Simon de Wijs, Ricco van Prooijen–Louk Verhees)
2. Verenigde Staten II: (Kevin Bathurst–Daniel Zagorin, Joe Grue–Justin Lall, John Hurd–Joel Wooldridge)
3. Italië: Norberto Bocchi–Agustin Madala, Georgio Duboin–Antonio Sementa, Lorenzo Lauria–Alfredo Versace
2013 (Bali, Indonesië):
1. Italië (Norberto Bocchi, Georgio Duboin, Lorenzo Lauria, Agustin Madala, Antonio Sementa, Alfredo Versace)
2. Monaco (Fulvio Fantoni, Geir Helgemo, Tor Helness, Franck Multon, Claudio Nunes, Pierre Zimmermann)
3. Polen (Cezary Balicki, Krzysztof Buras, Krzysztof Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Grzegorz Narkiewicz, Adam Zmudzinski)
2015 (Chennai, India):
1. Polen (Piotr Gawrys, Krzysztof Jassem, Jacek Kalita, Michal Klukowski, Marcin Mazurkiewicz, Michal Nowosadzki)
2. Zweden (Tommy Bergdahl, Fredrik Nystrom, Johan Sylvan, Johan Upmark, Niklas Warne, Frederic Wrang)
3. Verenigde Staten II (Vincent Demuy, Paul Fireman, John Hurd, John Kranyak, Gavin Wolpert, Joel Wooldridge)
2017 (Lyon, Frankrijk):
1. Verenigde Staten II (Martin Fleisher, Joe Grue, Chip Martel, Brad Moss, Jacek Pszczola, Michael Rosenberg)
2. Frankrijk (Thomas Bessis, Francois Combescure, Cedric Lorenzini, Jean-Christophe Quantin, Jerome Rombaut, Frederic Volcker)
3. Bulgarije (Victor Aronov, Diana Damianova, Georgi Karakolev, Vladimir Mihov, Ivan Nanev, Julian Stefanov)
2019 (Wuhan, China):
1. Polen (Krzysztof Buras, Bartosz Chmurski, Jacek Kalita, Grzegorz Narkiewicz, Michal Nowosadzki, Piotr Tuczynski)
2. Nederland (Bob Drijver, Bauke Muller, Bart Nab, Ricco Van Prooijen, Louk Verhees, Simon de Wijs)
3. Noorwegen (Terje Aa, Boye Brogeland, Nils Kare Kvangraven, Espen Lindqvist, Allan Livgard, Ulf Haakon Tundal)

Lijst van medaillewinnaars

Goud

Verenigde Staten: 1950, 1951, 1953, 1954, 1970, 1971, 1976, 1977, 1979, 1981, 1983, 1985, 1987, 1995, 1999, 2001, 2003, 2009, 2017
Italië: 1957, 1958, 1959, 1961, 1962, 1963, 1965, 1966, 1967, 1969, 1973, 1974, 1975, 2005, 2013
Frankrijk: 1956, 1997
Nederland: 1993, 2011
Polen: 2015, 2019
Verenigd Koninkrijk: 1955
Brazilië: 1989
Noorwegen: 2007

Zilver

Verenigde Staten: 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1961, 1962^[1], 1963, 1965, 1966^[1], 1967^[1], 1973, 1974^[1], 1975, 1977, 1989, 1995, 1997, 2005, 2007, 2011
Italië: 1951, 1976, 1979, 1983, 2003, 2009
Canada: 1962^[1], 1966^[1], 1967^[1], 1974^[1], 1995
Frankrijk: 1954, 1971, 2017
Verenigd Koninkrijk: 1950, 1987
Taiwan: 1969, 1970
Noorwegen: 1993, 2001
Zweden: 1953, 2015
Pakistan: 1981
Oostenrijk: 1985
Polen: 1991
Brazilië: 1999
Monaco: 2013
Nederland: 2019