Billy Gilmour

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Billy Gilmour
Gilmour in 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Billy Clifford Gilmour
Geboortedatum 11 juni 2001
Geboorteplaats Glasgow, Vlag van Schotland Schotland
Lengte 172 cm
Been Rechts
Positie Middenvelder
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion
Rugnummer 11
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2009–2017
2017–2019
Vlag van Schotland Rangers
Vlag van Engeland Chelsea
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2019–2022
2021–2022
2022–
Vlag van Engeland Chelsea
Vlag van Engeland Norwich City
Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion
11(0)
24(0)
20(0)
Interlands **
2015–2016
2016–2017
2017–2018
2017–2019
2018–2020
2021–
Vlag van Schotland Schotland –15
Vlag van Schotland Schotland –16
Vlag van Schotland Schotland –17
Vlag van Schotland Schotland –19
Vlag van Schotland Schotland –21
Vlag van Schotland Schotland
1(0)
1(0)
7(2)
7(3)
13(1)
20(0)

* Bijgewerkt op 28 september 2023
** Bijgewerkt op 28 september 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Billy Clifford Gilmour (Glasgow, 11 juni 2001) is een Schots voetballer die doorgaans speelt als middenvelder. In september 2022 verruilde hij Chelsea voor Brighton & Hove Albion. Gilmour maakte in 2021 zijn debuut in het Schots voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Gilmour begon met voetballen in de jeugdopleiding van Rangers. Medio 2017 besloot de middenvelder deze club te verlaten en naar Chelsea te verkassen.[1] Frank Lampard werd in de zomer van 2019 aangesteld als nieuwe hoofdtrainer van Chelsea en onder zijn leiding zat Gilmour als ongebruikte wisselspeler op de bank tijdens de strijd om de UEFA Super Cup 2019 tegen Liverpool. Tijdens de vierde speelronde van de Premier League kwam hij wel in actie, toen hij tegen Sheffield United zes minuten voor het einde van de wedstrijd in mocht vallen voor Tammy Abraham. Die had met twee doelpunten Chelsea op voorsprong gezet, maar door een treffer van Callum Robinson en een eigen doelpunt van Kurt Zouma eindigde dit duel in 2–2.[2] In de zomer van 2021 werd Gilmour voor één seizoen op huurbasis overgenomen door Norwich City.[3] Na deze verhuurperiode vertrok de middenvelder definitief bij Chelsea, toen hij voor een bedrag van circa tienenhalf miljoen euro verkaste naar Brighton & Hove Albion en daar voor vier seizoenen tekende.[4]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2019/20 Vlag van Engeland Chelsea Premier League 6 0 5 0 0 0 11 0
2020/21 5 0 4 0 2 0 11 0
2021/22 Vlag van Engeland Norwich City 24 0 4 0 28 0
2022/23 Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion 14 0 3 0 17 0
2023/24 6 0 1 0 1 0 8 0
Totaal 55 0 17 0 3 0 75 0

Bijgewerkt op 28 september 2023.[5]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Gilmour speelde in Schotland –15, Schotland –16, Schotland –17 en Schotland –19. Hij debuteerde op 2 juni 2018 op zestienjarige leeftijd in Schotland –21. In mei 2021 werd Gilmour door bondscoach Steve Clarke opgenomen in de selectie van het Schots voetbalelftal voor het uitgestelde EK 2020. Op dat moment had hij nog geen interlands gespeeld.[6] Dit veranderde op 2 juni 2021, toen hij debuteerde tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Nederland. Jack Hendry zette de Schotten op voorsprong, waarna Memphis Depay voor de gelijkmaker zorgde. In de tweede helft zorgde Kevin Nisbet voor een nieuwe Schotse voorsprong, maar opnieuw was het Depay die de landen langs elkaar zette: 2–2. Gilmour moest van Clarke op de reservebank beginnen en hij mocht negen minuten voor tijd invallen voor mededebutant David Turnbull (Celtic).[7] Op het toernooi werd Schotland uitgeschakeld in de groepsfase, na nederlagen tegen Tsjechië (0–2) en Kroatië (3–1) en een gelijkspel tegen Engeland (0–0). Gilmour speelde alleen tegen Engeland mee. Zijn toenmalige teamgenoten Jorginho, Emerson Palmieri (beiden Italië), Andreas Christensen (Denemarken), Mateo Kovačić (Kroatië), Mason Mount, Ben Chilwell, Reece James (allen Engeland), César Azpilicueta (Spanje), Olivier Giroud, N'Golo Kanté, Kurt Zouma (allen Frankrijk), Antonio Rüdiger, Kai Havertz en Timo Werner (allen Duitsland) waren ook actief op het EK.

Interlands van Billy Gilmour voor Vlag van Schotland Schotland
Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van Engeland Chelsea
1 2 juni 2021 Vlag van Nederland NederlandSchotland Vlag van Schotland 2 – 2 Vriendschappelijk
2 6 juni 2021 Vlag van Luxemburg LuxemburgSchotland Vlag van Schotland 0 – 1 Vriendschappelijk
3 18 juni 2021 Vlag van Engeland EngelandSchotland Vlag van Schotland 0 – 0 EK 2020
Als speler bij Vlag van Engeland Norwich City
4 1 september 2021 Vlag van Denemarken DenemarkenSchotland Vlag van Schotland 2 – 0 WK 2022 kwalificatie
5 4 september 2021 Vlag van Schotland SchotlandMoldavië Vlag van Moldavië 1 – 0 WK 2022 kwalificatie
6 7 september 2021 Vlag van Oostenrijk OostenrijkSchotland Vlag van Schotland 0 – 1 WK 2022 kwalificatie
7 9 oktober 2021 Vlag van Schotland SchotlandIsraël Vlag van Israël 3 – 2 WK 2022 kwalificatie
8 12 oktober 2021 Vlag van Faeröer FaeröerSchotland Vlag van Schotland 0 – 1 WK 2022 kwalificatie
9 12 november 2021 Vlag van Moldavië MoldaviëSchotland Vlag van Schotland 0 – 2 WK 2022 kwalificatie
10 15 november 2021 Vlag van Schotland SchotlandDenemarken Vlag van Denemarken 2 – 0 WK 2022 kwalificatie
11 24 maart 2022 Vlag van Schotland SchotlandPolen Vlag van Polen 1 – 1 Vriendschappelijk
12 29 maart 2022 Vlag van Oostenrijk OostenrijkSchotland Vlag van Schotland 2 – 2 Vriendschappelijk
Als speler bij Vlag van Engeland Chelsea
13 1 juni 2022 Vlag van Schotland SchotlandOekraïne Vlag van Oekraïne 1 – 3 WK 2022 kwalificatie
14 11 juni 2022 Vlag van Ierland IerlandSchotland Vlag van Schotland 3 – 0 Nations League 2022/23
15 14 juni 2022 Vlag van Armenië ArmeniëSchotland Vlag van Schotland 1 – 4 Nations League 2022/23
Als speler bij Vlag van Engeland Brighton & Hove Albion
16 16 november 2022 Vlag van Turkije TurkijeSchotland Vlag van Schotland 2 – 1 Vriendschappelijk
17 17 juni 2023 Vlag van Noorwegen NoorwegenSchotland Vlag van Schotland 1 – 2 EK 2024 kwalificatie
18 20 juni 2023 Vlag van Schotland SchotlandGeorgië Vlag van Georgië 2 – 0 EK 2024 kwalificatie
19 8 september 2023 Vlag van Cyprus CyprusSchotland Vlag van Schotland 0 – 3 EK 2024 kwalificatie
20 12 september 2023 Vlag van Schotland SchotlandEngeland Vlag van Engeland 1 – 3 Vriendschappelijk

Bijgewerkt op 28 september 2023.[8]

Erelijst[bewerken | brontekst bewerken]

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Chelsea
UEFA Champions League 1 2020/21

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. (en) Billy Gilmour signs Chelsea contract two months after agreeing to leave Rangers Daily Express, 4 juli 2017. Gearchiveerd op 31 maart 2023.
  2. Wedstrijdgegevens Chelsea – Sheffield United bij Soccerway
  3. (en) Club complete loan deal for Gilmour Norwich City, 2 juli 2021
  4. (en) Billy Gilmour leaves Chelsea to join Brighton on permanent deal Sport Bible, 2 september 2022. Gearchiveerd op 5 februari 2023.
  5. Profiel Gilmour bij Soccerway
  6. (en) Gilmour, Turnbull and Patterson included for EURO 2020 SFA, 19 mei 2021. Gearchiveerd op 19 mei 2021.
  7. Wedstrijdgegevens Nederland – Schotland bij European Football. Gearchiveerd op 12 april 2023.
  8. Gespeelde interlands Gilmour bij European Football. Gearchiveerd op 10 mei 2023.