Bothrochilus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bothrochilus
Een jonge dwergpython (Bothrochilus boa) heeft felle kleuren.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Pythonoidea
Familie:Pythonidae (Pythons)
Geslacht
Bothrochilus
Fitzinger, 1843
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Bothrochilus op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Bothrochilus is een geslacht van slangen uit de familie pythons (Pythonidae).

Naam en indeling[bewerken | brontekst bewerken]

De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door Leopold Fitzinger in 1843. Er zijn zeven soorten, inclusief twee soorten die pas in 2014 voor het eerst zijn beschreven. Alle soorten die tot dit geslacht behoren, op de dwergpython na, behoorden eerder tot het niet meer erkende geslacht Leiopython.[1]

Soorten[bewerken | brontekst bewerken]

Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.

Naam Auteur Verspreidingsgebied
Bothrochilus albertisii Peters & Doria, 1878 Australië, Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea
Bothrochilus biakensis Schleip, 2008 Indonesië (Biak)
Dwergpython
(Bothrochilus boa)
Schlegel, 1837 Bismarck-archipel, Nieuw-Guinea
Bothrochilus fredparkeri Schleip, 2008 Papoea-Nieuw-Guinea
Bothrochilus huonensis Schleip, 2008 Papoea-Nieuw-Guinea
Bothrochilus meridionalis Schleip, 2014 Papoea-Nieuw-Guinea
Bothrochilus montanus Schleip, 2014 Papoea-Nieuw-Guinea

Verspreiding en habitat[bewerken | brontekst bewerken]

Alle soorten komen voor in delen van Zuidoost-Azië en leven in de landen Australië, Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea. Vier soorten zijn endemisch in Papoea-Nieuw-Guinea.[1]

De habitat bestaat uit zowel vochtige als drogere tropische en subtropische bossen, tropische en subtropisch scrubland, graslanden en moerassen.[2]

Beschermingsstatus[bewerken | brontekst bewerken]

Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan alle soorten een beschermingsstatus toegewezen. Drie soorten worden gezien als 'veilig' (Least Concern of LC), twee soorten als 'kwetsbaar' (Vulnerable of VU) en twee soorten als 'onzeker' (Data Deficient of DD).[2][3]

Bronvermelding[bewerken | brontekst bewerken]