Brits PGA Kampioenschap 2013

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
BMW PGA Kampioenschap
Plaats Vlag van Engeland Engeland
Golfbaan The Wentworth Club
Par 72
Tour(s) Europese Tour
Datum 26-29 mei 2016
Deelnemers 150
Prijzengeld € 4.750.000
Titelhouder Vlag van Engeland Luke Donald
Winnaar Vlag van Italië Matteo Manassero
Vorige: 2012     Volgende: 2014
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het BMW PGA Kampioenschap van 2013 werd van 23-26 mei gespeeld op The Wentworth Club in Engeland. Het toernooi maakte deel uit van de Europese Tour.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De par van de baan is 72. Alle spelers startten deze week op de eerste tee. Donderdag en vrijdag werd om 07:00 uur gestart.

Donderdag: ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Onweer dreigde, anderhalf uur werd het spelen gestopt en ronde 1 kon door 15 spelers niet worden afgemaakt. James Kingston ging met -6 aan de leiding, Martin Wiegele, die in de laatste groep speelde, kwam met 13 holes al op -4, en kon zijn ronde wegens invallende duisternis niet afmaken.

Vrijdag: ronde 1 en 2[bewerken | brontekst bewerken]

Wiegele begon met een bogey, hij viel terug naar -3 en was voorlopig geen bedreiging voor James Kingston.
De beste score van ronde 2 was van Wen-chong Liang, die twee van de acht eagles maakte en 97 plaatsen op het scorebord steeg. Andy Sullivan maakte een hole-in-one (ook een eagle) op hole 2, een par 3 van 141 meter.

Matteo Manassero en rookie Eddie Pepperell waren de twee jongste spelers, samen staat ze op de 6de plaats.
Miguel Ángel Jiménez wordt volgende januari 50 jaar. Dit was zijn 600ste toernooi op de Europese Tour. Zijn eerste toernooi was het Benson & Hedges Spanish Open in 1983. In 1989 haalde hij zijn eerste Tourkaart.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Een nieuwe leider diende zich aan, Alejandro Cañizares. Hij staat op de wereldranglijst op nummer 282, maar heeft pas eenmaal gewonnen: The Imperial Collection Russian Open in 2006.
De enige top 10 speler, die een bogeyvrije ronde maakte, was een andere Spanjaard, Pablo Larrazábal.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Lee Westwood maakte drie birdies in de eerste vier holes, terwijl zijn flightgenoot na die vier holes op +1 stond. Een uur later stond Cañizares nog maar één slag achter Westwood. Toen Westwood op hole 11 en 12 drie slagen verloor, was hij uitgeschakeld.
Een onverwachte bedreiging was Simon Khan, die 90 minuten eerder was gestart en een bogeyvrije ronde van -5 maakte. Marc Warren nam op hole 12 de leiding over, maar achter hem stonden vier spelers op -9, Ernie Els, Pepperell, Westwood en Manassero. Onverwacht kwam Joménez ook nog in de top nadat hij birdie-eagle eindigde, een mooie afsluiting van zijn 600ste toernooi.
Aan het einde van de ronde stonden Khan, Manassero en Warren op -10, Khan was klaar en Manassero moesten hole 18 nog spelen. Beiden maakten een par, dus er volgde een play-off. Op de eerste extra hole viel Marc Warren af, nadat zijn afslag tussen de bomen terecht was gekomen. Khan en Manassero maakten op hole 2 en 3 allebei een par, de beslissing kwam op de vierde hole, waar Khans bal in het water kwam en Manassero met een birdie won. Hij was toen 20 jaar en 37 dagen, de jongste winnaar van dit toernooi, en had dus weer een record op zijn naam.

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr Play-off
Vlag van Italië Matteo Manassero
69
-3
T6
71
-1
-4
T6
 69
-3
-7
 T3 69
-3
-10
T1
 5 4 4
Vlag van Engeland Simon Khan
69
-3
T6
72
par
-3
T10
 71
-1
-4
 T16 66
-6
-10
T1
 5 4 6
Vlag van Schotland Marc Warren
69
-3
T6
70
-2
-5
T2
 70
-2
-7
 T3 69
-3
-10
3
Vlag van Spanje Alejandro Cañizares
69
-3
T6
70
-2
-5
T2
 68
-4
-9
 1 72
par
-9
T4
Vlag van Spanje Miguel Ángel Jiménez
76
+4
T
69
-3
+1
T
 67
-5
-4
 T16 67
-5
-9
T4
Vlag van Engeland Eddie Pepperell
71
-1
T25
69
-3
-4
T6
 71
-1
-5
 T6 69
-3
-8
T6
Vlag van Zuid-Afrika James Kingston
66
-6
1
 77
+5
-1
 T21 69
-3
-4
 T14 68
-4
-8
T6
Vlag van Finland Mikko Ilonen
67
-5
2
76
+4
-1
T21
70
-2
-3
T21
69
-3
-6
T8
Vlag van Italië Francesco Molinari
70
-2
T12
68
-4
-6
1
 73
+1
-5
T6
 70
-2
-7
T9
Vlag van Engeland Lee Westwood
70
-2
T12
71
-1
-3
T10
 67
-5
-8
2
 73
+1
-7
T9
Vlag van Ierland Shane Lowry
70
-2
T
71
-1
-3
T10
 69
-3
-6
5
 72
par
-6
 T11
Vlag van Engeland Mark Foster
70
-2
T12
69
-3
-5
T2
 72
par
-5
T6
 73
+1
+1
 T24
Vlag van Zuid-Afrika George Coetzee
69
-3
T6
70
-2
-5
T2
75
+3
-2
T30
70
-2
-4
T19
Vlag van België Nicolas Colsaerts
72
par
T46
70
-2
-2
T13
73
+1
-1
 T33
69
-3
-4
T19
Vlag van Spanje Gonzalo Fernández-Castaño
68
-4
T3
75
+3
-1
T21
74
+2
+1
T47
75
+3
+4
T63
Vlag van Schotland Scott Henry
68
-4
T3
79
+7
+3
MC
Vlag van Nederland Joost Luiten
72
par
T46
75
+3
+3
MC
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen
74
+2
T82
 74
+2
+4
MC
Vlag van Oostenrijk Martin Wiegele
68
-4
T3
81
+9
+5
MC
Vlag van Nederland Maarten Lafeber
72
par
T46
 79 +7
+7
MC
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist DQ = disqualified

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]
Voormalige winnaars
Regionale spelers

* = rookie

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Brits_PGA_Kampioenschap_2013&oldid=54580039"