Brits PGA Kampioenschap 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
BMW PGA Kampioenschap
Luke Donald
Plaats Vlag van Engeland Engeland
Golfbaan The Wentworth Club
Par 72
Tour(s) Europese Tour
Datum 26-29 mei 2012
Deelnemers 150
Prijzengeld € 4.464.800
Titelhouder Vlag van Engeland Simon Khan
Winnaar Vlag van Engeland Luke Donald
Vorige: 2010     Volgende: 2012
Portaal  Portaalicoon   Golf

Het Brits PGA Kampioenschap, sinds 2007 het BMW PGA Championship, is een golftoernooi in het Verenigd Koninkrijk. De editie van 2011 werd van 26 tot en met 29 mei gespeeld op The Wentworth Club. Het prijzengeld is € 4.500.000.

Huldiging Charl Schwartzel[bewerken | brontekst bewerken]

Voorafgaand aan het toernooi werd een diner gegeven waarbij Charl Schwartzel erelid werd gemaakt van de Europese Tour. Deze eer viel hem te beurt omdat hij in april 2011 de Masters had gewonnen, toevallig precies vijftig jaar nadat Gary Player de Masters als eerste niet-Amerikaan won. Het was de eerste keer dat de vier Majors in één seizoen allemaal door leden van de Europese Tour werden gewonnen. De andere drie winnaars, Graeme McDowell, Louis Oosthuizen en Martin Kaymer, werden al in november erelid van de Tour. Zij waren bij deze ceremonie aanwezig. Schwartzel was de zesde Zuid-Afrikaanse speler die de zilveren onderscheiding ontving, na Gary Player (1995), Ernie Els (1998), Retief Goosen (2002), Trevor Immelman (2008) en Louis Oosthuizen (2010).

Pro-Am[bewerken | brontekst bewerken]

De Pro-Am, die op de woensdag voor het toernooi wordt gehouden, heeft altijd veel bekijks. Allerlei beroemde mensen doen hieraan mee, zoals roeiers Sir Steve Redgrave and Sir Matthew Pinsent (samen 9x olympisch goud), voetballers Roberto Di Matteo, Alan Hansen, Daniele Massaro, Andrij Sjevtsjenko en Gianfranco Zola, tennisser Tim Henman, rugbycaptain Sir Clive Woodward en allerlei bekende mensen uit de televisiewereld. Het geld dat met deze Pro-Am wordt opgehaald gaat naar de Seve Ballesteros Foundation en het kankeronderzoek in Engeland.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de Pro-Am was het mooi weer, de verwachting was dat het weer aan het einde van de ochtend zou omslaan, er wordt stormachtige wind verwacht en af en toe regen. Voor de vierde keer in zijn leven maakte Luke Donald, die om 08:00 uur startte, een ronde van 64 op de Tour en met -7 ging hij aan de leiding, op -5 gevolgd door Matteo Manassero en Johan Edfors, die net een nieuwe putter in gebruik had genomen. Nicolas Colsaerts speelde wekenlang fantastisch, maar heeft vandaag laten zien dat hij ook een slechte score kan binnenbrengen.

De spelers met een latere startijd kregen te maken met de voorspelde storm, die zelfs tijdelijk het spelen onmogelijk maakte. Veertien spelers hebben de ronde niet kunnen afmaken. Oscar Florén moest na veertien holes stoppen omdat het te donker werd en stond met -4 op de 4de plaats. Het was opvallend dat er in totaal slechts twee eagles werden gemaakt, terwijl het gemiddelde op de Tour boven de negen ligt.

Robert-Jan Derksen was al enkele dagen geblesseerd. Hij startte wel maar heeft zich na tien holes teruggetrokken. Joost Luiten kreeg woensdag acuut last van zijn rug. Na behandeling door de fysio lijkt hij weer in staat om te spelen.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel Luke Donald niet onder par speelde, kon hij toch aan de leiding blijven, maar hij moest wel zijn plaats delen met Alvaro Quiros en de net 18-jarige Matteo Monassero. Edfors maakte gisteren zes birdies en een bogey voor -5, vandaag had hij na 14 holes zes bogeys en een birdie gemaakt. Zijn score werd uiteindelijk 75 (+4). Martin Wiegele maakte met 65 de beste ronde.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Luke Donald en Matteo Manassero maakten beiden een ronde van +1 en bleven samen aan de leiding staan. Alvaro Quiros presteerde het om twee triple bogeys te maken en zakte naar de gedeeld 12de plaats. Beste dagronde was van Rory McIlroy, die 68 maakte.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Luke Donald en Lee Westwood stonden na 72 holes beiden op 284 (-7) en moesten de play-off op hole 18, een par-5, spelen waar alle televisietorens stonden opgesteld. Donald sloeg eerst af en kwam midden op de fairway, Westwood sloeg hem naar rechts waar zijn bal midden in het publiek terechtkwam. Zijn tweede slag kwam 85 meter voor de green terecht, iets voorbij Donalds tweede slag. Donald moest dus eerst slaan, zijn bal ging naar de achterkant van de green en spinde terug tot anderhalve meter van de pin. Westwoods derde slag spinde ook terug, maar ging de green af en kwam in het water terecht. Dat kostte een strafslag. Ten slotte maakte Westwood een 7 en won Donald met een birdie 4.

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr 1 Score R4 1 Totaal Nr
Vlag van Engeland Luke Donald 64
-7
1
72
+1
-6
T1 72
+1
-5
T1
70
-1
-6
1
Vlag van Engeland Lee Westwood
72
+1
T25
69
-2
-1
T12
69
-2
-3
T3
68
-3
-6
2
Vlag van Italië Matteo Manassero
66
-5
T2
70
-1
-6
T1 72
+1
-5
T1
75
+4
-1
T7
Vlag van Zweden Johan Edfors
66
-5
T2
75
+4
-1
T12
71
par
-1
T8
71
par
-1
T7
Vlag van Spanje Alvaro Quiros
69
-2
T10
67
-4
-6
T1 76
+5
-1
T8
74
+3
+2
T18
Vlag van Paraguay Fabrizio Zanotti
71
par
T
70
-1
-1
T12
69
-2
-3
T3
77
+6
+3
T24
Vlag van Zweden Oscar Florén
67
-4
4
77
+6
+2
T38
72
+1
+3
T35
72
+1
+4
T31
Vlag van Nederland Joost Luiten
71
par
T20
76
+5
+5
MC
Vlag van Nederland Maarten Lafeber
74
+3
T53
74
+3
+6
MC
Vlag van België Nicolas Colsaerts
78
+7
T129
71
par
+7
MC
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen
WD
Leider Toernooirecord WD = withdrawn = teruggetrokken

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Sponsoruitnodiging

Regionale rangorde

  1. Vlag van Ierland David Higgins
  2. Vlag van Engeland Jason Levermore
  3. Vlag van Engeland Matt Morris
  4. Vlag van Engeland Steven Parry
  5. Vlag van Schotland Greig Hutcheon
  6. Vlag van Engeland Richard Wallis
  7. Vlag van Wales Richard Dinsdale
  8. Vlag van Engeland Guy Woodman
  9. Vlag van Ierland David Mortimer
  10. Vlag van Engeland Jamie Harris

Reserve

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]