Chlooracetonitril

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Chlooracetonitril
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van chlooracetonitril
Algemeen
Molecuulformule C2H2ClN
IUPAC-naam 2-chlooracetonitril
Andere namen chloorethaannitril, chloormethylcyanide
Molmassa 75,49698 g/mol
SMILES
C(C#N)Cl
InChI
1S/C2H2ClN/c3-1-2-4/h1H2
CAS-nummer 107-14-2
EG-nummer 203-467-0
PubChem 7856
Wikidata Q2196683
Beschrijving Kleurloze vloeistof
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
ToxischMilieugevaarlijk
Gevaar
H-zinnen H301 - H311 - H331 - H411
EUH-zinnen geen
P-zinnen P261 - P273 - P280 - P301+P310 - P311
Opslag Gescheiden van sterk oxiderende stoffen, sterke basen, sterke zuren, voeding en voedingsmiddelen. Brandveilig, koel en goed gesloten bewaren.
EG-Index-nummer 608-008-00-1
VN-nummer 2668
ADR-klasse Gevarenklasse 6.1
LD50 (ratten) (oraal) 220 mg/kg
LD50 (konijnen) (intraperitoneaal) 71 mg/kg
LD50 (muizen) (intraperitoneaal) 100 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur kleurloos
Dichtheid 1,19 g/cm³
Kookpunt 126 °C
Vlampunt 47 °C
Dampdruk (bij 20°C) 1160 Pa
Slecht oplosbaar in water
log(Pow) 0,23
Brekingsindex 1,493
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Chlooracetonitril is een toxische organische verbinding met als brutoformule C2H2ClN. De stof komt voor als een kleurloze vloeistof met een scherpe geur, die zeer slecht oplosbaar is in water.

Toepassingen[bewerken | brontekst bewerken]

Chlooracetonitril wordt gebruikt bij de synthese van het insecticide fenoxycarb en het cardiovasculaire geneesmiddel guanethidine.

Toxicologie en veiligheid[bewerken | brontekst bewerken]

Chlooracetonitril ontleedt bij verhitting, met vorming van giftige en ontvlambare dampen, waaronder waterstofcyanide (HCN). De stof reageert met sterk oxiderende en reducerende stoffen, zuren, basen, met vorming van zeer giftige en ontvlambare dampen.

De stof is irriterend voor de ogen, de huid en de luchtwegen. Ze kan effecten hebben op de cellulaire respiratie, met als gevolg cyanose (blauwzucht).

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]