Naar inhoud springen

Corrie ten Boom

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Handige Harrie (overleg | bijdragen) op 23 okt 2007 om 18:33. (→‎Voor en tijdens de oorlog)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Casper ten Boom met zijn vrouw en vier kinderen in 1902; helemaal links staat Betsie, helemaal rechts Corrie

Cornelia (Corrie) ten Boom (Amsterdam, 15 april 1892 - Orange (Californië), 15 april 1983) was een Nederlandse horlogemaakster, evangeliste, auteur en verzetsstrijdster tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Levensloop

Voor en tijdens de oorlog

Ten Boom groeide op in een orthodox-protestants gezin in Haarlem; het gezin Ten Boom was lid van de Nederlandse Hervormde Kerk. Haar vader Casper ten Boom (1859-1944) was horlogemaker. Corrie en haar zus Betsie ten Boom oefenden dit vak eveneens uit. Beide waren ongetrouwd en bleven daarom bij hun bejaarde vader - die ondertussen weduwnaar was geworden - inwonen.

Omdat het in de Haarlemse Barteljorisstraat stond, had het huis als bijnaam De Béjé. Tijdens de Tweede Wereldoorlog hadden ze Joodse en andere onderduikers in huis. In het huis werd een geheime kamer gebouwd waarin de onderduikers in geval van nood konden vluchten. Volgens het boek De schuilplaats was de geheime kamer ingericht voor een langdurig verblijf. Het boek schrijft onder andere dat er drinkwater en vitaminen aanwezig waren. Dat is niet juist - er werd op gerekend dat de kust na een paar uur weer veilig zou zijn. Er was dan ook geen proviand in de geheime kamer.

Inval

Op 28 februari 1944 werd het gezin verraden en viel de Gestapo het huis binnen. Er werd op dat moment een Bijbelstudie gehouden, zodat er veel bezoekers waren, waaronder enkele verzetsstrijders. De onderduikers en de verzetsstrijders verborgen zich tijdig in de geheime kamer.

De Gestapo vermoedde dat er een geheime kamer in het huis was. Het gezin Ten Boom werd naar het Oranjehotel gebracht en het huis werd grondig doorzocht. De kamer werd echter niet gevonden. Het huis werd daarna onder bewaking gezet - als er onderduikers in een geheime kamer zaten, dan zouden ze wel verhongeren.

De onderduikers zaten intussen in hun benauwde gevangenis. Er was niets te eten of te drinken. Er was toevallig een blik dat als toiletemmer kon dienen, maar dat blik werd later door een onhandige beweging omgeschopt. Een van de Joden had de gewoonte onbevreesd hardop in het Hebreeuws te bidden, tot ongenoegen van de anderen die wanhopig probeerden zijn mond dicht te houden.

Bevrijding van de onderduikers

Er was een jongeman in de stad vermist. Zijn vader meldde dat bij de politie. De agent, die 'goed' was, vermoedde dat de jongeman in de Béjé gevangen zat. Hij zorgde ervoor dat hij zelf voor de bewaking mocht zorgen. Dat lukte op 1 maart. Hij riep in het huis de naam van een van de onderduikers. De vermiste man zat inderdaad in de geheime kamer en de familie Ten Boom kende hem alleen bij zijn schuilnaam. Verder wist niemand dat hij zich in het huis bevond. De onderduikers begrepen dat de kust veilig was en kwamen te voorschijn, zodat ze bevrijd konden worden.

Gevangenschap van de familie Ten Boom

Corries vader overleed een maand na de inval in de gevangenis. Corrie en haar zus Betsie kwamen via het Oranjehotel en concentratiekamp Vught in het Duitse concentratiekamp Ravensbrück terecht. Daar overleed Betsie in december 1944. Corrie werd enige dagen daarna vrijgelaten, naar later bleek als gevolg van een administratieve fout.

Na de oorlog

Nadat de Tweede Wereldoorlog was afgelopen stortte zij zich volledig op evangelisatie-activiteiten. In dat kader kwam ze in 1946 weer in Duitsland terecht. In totaal bezocht ze meer dan zestig landen. Centraal in haar christelijke boodschap stond de vergeving door Jezus Christus en in het verlengde daarvan de vergeving door mensen. Ze maakte dit zelf aan den lijve mee toen ze na de oorlog in 1947 een van haar voormalige kampbewaarders trof - één van de ergste - en de daad bij het woord voegde.

Corrie ten Boom schreef een aantal christelijke boeken die goed werden en worden verkocht. Haar levensverhaal werd door John en Elizabeth Sherrill verwerkt tot de bekende roman The Hiding-Place (vertaald als De schuilplaats) uit 1971, die de belevenissen van de familie Ten Boom van voor en tijdens de oorlog beschrijft. Dit boek is, hoewel ze het niet zelf geschreven heeft, uitgebracht als autobiografie. In 1975 werd onder dezelfde titel een film uitgebracht. Er is ook een stripverhaal van gemaakt.
Ze genoot eveneens faam door haar oneliners; ze was in staat om in korte, kernachtige zinnen bepaalde christelijke geloofswaarheden uit de doeken te doen.

Op haar 85-ste ging de nimmer in het huwelijk getreden evangeliste in de Amerikaanse plaats Orange (Californië) wonen.
Rond haar 86-ste jaar kreeg ze een aantal beroertes waardoor ze gehandicapt raakte en haar spraakvermogen verloor. Corrie ten Boom stierf precies op haar 91-ste verjaardag.

Onderscheiding

Voor haar hulp aan Joodse onderduikers kreeg ze de Yad Vashem-onderscheiding van de staat Israël.

Museum

Het vroegere huis van de familie Ten Boom in Haarlem is tegenwoordig een museum gewijd aan de nagedachtenis van Corrie Ten Boom en haar evangelisatiewerk. Dit Corrie ten Boomhuis Museum is gevestigd in de Barteljorisstraat 19, eveneens het toenmalige huisadres van de Ten Booms.

Werken

Zie ook

Externe links

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Corrie_ten_Boom&oldid=9904970"