De Inktaap
| De Inktaap | ||||
|---|---|---|---|---|
| Uitgereikt door | Passionate Bulkboek | |||
| Alternatieve titel(s) | Jonge Gouden Uil (1997-2000) | |||
| Land |  Nederland en tot 2017 ook .svg){kind=small} België
| |||
| Locatie | Rotterdam | |||
| Eerst uitgereikt | 2002[1] | |||
| Officiële website | ||||
| ||||
De Inktaap is een jaarlijks toegekende literaire prijs voor Nederlandse literatuur die door jongeren wordt gekozen. De jury bestaat uit leerlingen van de bovenbouw van hoger algemeen voortgezet onderwijs (havo) en voorbereidend wetenschappelijk onderwijs (vwo).[2] De Inktaap is de opvolger van de Jonge Gouden Uil.
Voor de Inktaap worden drie boeken genomineerd: de boeken die onderscheiden zijn met de Boekenbon Literatuurprijs, de BNG Bank Literatuurprijs en de Libris Literatuur Prijs. Uit deze boeken kiezen de leerlingen vervolgens het boek dat de Inktaap wint.[2]
De naam is ontleend aan een 'diertje' dat voorkomt in Het boek der denkbeeldige wezens van Jorge Luis Borges. Het beestje heeft een zwak voor Chinese inkt.
Winnaars
[bewerken | brontekst bewerken]- 2002: Tomas Lieske – Franklin
- 2003: Harry Mulisch – Siegfried
- 2004: Tom Lanoye – Boze tongen
- 2005: Arthur Japin – Een schitterend gebrek
- 2006: Willem Jan Otten – Specht en zoon
- 2007: Henk van Woerden – Ultramarijn
- 2008: Dimitri Verhulst – De helaasheid der dingen
- 2009: A.F.Th. van der Heijden – Het schervengericht
- 2010: Robert Vuijsje – Alleen maar nette mensen[3]
- 2011: Bernard Dewulf – Kleine dagen
- 2012: Yves Petry – De maagd Marino
- 2013: David Pefko – Het voorseizoen
- 2014: Tommy Wieringa – Dit zijn de namen[4]
- 2015: Ilja Leonard Pfeijffer – La Superba[5][6]
- 2016: Stefan Hertmans – Oorlog en terpentijn[7]
- 2017: Connie Palmen – Jij zegt het
- 2018: Martin Michael Driessen – Rivieren[8]
- 2019: Murat Isik – Wees onzichtbaar[9]
- 2020: Nina Polak – Gebrek is een groot woord[10]
- 2021: Sander Kollaard – Uit het leven van een hond
- 2022: Merijn de Boer – De Saamhorigheidsgroep
- 2023: Carmien Michels – Vaders die rouwen
- 2024: Anjet Daanje - Het lied van ooievaar en dromedaris
- 2025: Tiemen Hiemstra - W.
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
- ↑ Benaets 2003, p. 401.
- ↑ a b Uitreiking literaire jongerenprijs De Inktaap. Nederlandse Taalunie (23 februari 2012). Gearchiveerd op 24 september 2019.
- ↑ Andreas Kouwenhoven, Ik maak de fouten van mijn vader
. NRC Handelsblad (19 oktober 2012). Gearchiveerd op 25 februari 2025. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Tommy Wieringa wint Inktaap . NRC Handelsblad (26 maart 2014). Gearchiveerd op 25 februari 2025. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Arnout le Clercq, Ilja Leonard Pfeijffer wint De Inktaap 2015 . NRC Handelsblad (10 maart 2015). Gearchiveerd op 25 februari 2025. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Jongeren lezen liefst Pfeijffer . NRC Handelsblad (11 maart 2015). Gearchiveerd op 25 februari 2025. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Stefan Hertmans, De fictie en de feiten . NRC Handelsblad (15 november 2018). Gearchiveerd op 22 november 2020. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Desirée van der Zander, Martin Michael Driessen wint De Inktaap 2018. Stichting Lezen (13 maart 2018). Gearchiveerd op 13 maart 2018. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Jeroen Konings, Murat Isik: ‘Boek over mijn moeder is laatste stap in haar emancipatie’ . HP/De Tijd (27 maart 2019). Gearchiveerd op 25 februari 2025. Geraadpleegd op 25 februari 2025.
- ↑ Literaire jongerenprijs De Inktaap naar Nina Polak. NOS Nieuws (15 juni 2020). Geraadpleegd op 25 februari 2025.
Bronnen
- Ines Merckelbagh (2011). De Inktaap over de grenzen heen: een onderzoek naar het bevorderen van interactie tussen juryleden uit het Nederlandse taalgebied (masterscriptie studie Cultuurmanagement. Universiteit Antwerpen.
- Benaets, Janien en De Commer, Chris (2003), 'De inktaap als coole literatuurprijs: een proeve van happy people reading management (HPRM) in: André Mottart (ed.), Zestiende conferentie - Het Schoolvak Nederlands, Nederlandse Taalunie, pp. 401-468. - Zie voor complete inhoudsopgave: Conferentie Het Schoolvak Nederlands - editie 21, 2007. Taalunieversum. Nederlandse Taalunie (2007). Gearchiveerd op 22 juni 2008.