Diabloroter
| Diabloroter Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Carboon | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||
| Diabloroter Mann & Maddin, 2019 | |||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||
| Diabloroter bolti | |||||||||||||
| |||||||||||||
Diabloroter[1] is een geslacht van uitgestorven brachystelechide microsauriërs uit het Carboon van de Mazon Creek lagerstätte in Illinois. Het werd in 2019 genoemd door Arjan Mann en Hillary C. Maddin.
Geschiedenis van de studie[bewerken | brontekst bewerken]
De geslachtsnaam is volgens de beschrijvers afgeleid van het Latijn diabolus ('duivel'), via het Spaans diablo, wat verwijst naar de grimmige rode kleur van de latexschillen die in de oorspronkelijke studie werden gebruikt, en rota ('wiel') om te verwijzen naar het Engelse rotavator (een graafmachine), die op zijn beurt verwijst naar de gravende ecologie van Recumbirostra. De soortaanduiding eert de Amerikaanse paleontoloog John Bolt.
Het taxon wordt vertegenwoordigd door holotype ACFGM V-1634, een enkel, bijna compleet skelet dat werd verzameld in de Sunspot Mine in Mazon Creek, Illinois.
Anatomie[bewerken | brontekst bewerken]
Mann en Maddin (2019) diagnosticeren Diabloroter aan de hand van de volgende kenmerken: (1) lang bovenkaaksbeen; (2) schedeldak versierd met uitstralende groeven; (3) cirkelvormige putjes op het prefrontale; en (4) een smalle en stompe snuit. Ze onderscheiden het van de Europese Batropetes door: (1) verminderde verlenging van de mid-dorsale ribben; en (2) een minder robuuste schoudergordel. Ze onderscheiden het ook van de Noord-Amerikaanse Quasicaecilia door: (1) minder ronde schedel; (2) verminderde bijdrage van de neus aan de snuit; en (3) uitgebreidere laterale wang.
Het holotype is ongeveer 5,3 centimeter lang met een schedel van 0,92 centimeter lang.
Verwantschappen[bewerken | brontekst bewerken]
Hieronder vindt u de strikte consensustopologie die is verkregen door de maximale spaarzaamheidsanalyse van Mann & Maddin (2019):
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bronnen, noten en/of referenties
|