Didolodus
| Didolodus Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Eoceen | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Didolodus soort | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Didolodus Ameghino, 1897 | |||||||||||||||
| Typesoort | |||||||||||||||
| † Didolodus multicuspis Ameghino, 1897 | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Didolodus[1] is een geslacht van uitgestorven Zuid-Amerikaanse zoogdieren uit het Vroeg/Midden Eoceen van Argentinië. Het is een hoefdier met een onzekere affiniteit, mogelijk verwant aan Litopterna, hoewel dit onzeker is vanwege het gebrek aan betrouwbare postcraniale overblijfselen en voorlopig blijft het bij de Meridiungulata (incertae sedis).[2] De overblijfselen werden gevonden in de Sarmientoformatie van Patagonië.[3] Didolodus was waarschijnlijk een snelvoetig wezen dat waarschijnlijk leefde als vroege hoefdieren zoals Propalaeotherium, gebaseerd op zijn sterk gelijkende tanden. Het was ongeveer zestig centimeter lang, met korte ledematen en een lange staart.[4]
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
Dit dier is alleen bekend om zeer onvolledige overblijfselen, voornamelijk voor schedelmateriaal. Uit wat kan worden afgeleid, was Didolodus een dier van ongeveer zestig centimeter lang, misschien vaag vergelijkbaar met de phenacodontiden (Phenacodontidae) van de noordelijke continenten. Didolodus werd gekenmerkt door brachidonte en bunodonte tanden. In tegenstelling tot Phenacodus[5][6][7], waarbij de derde premolaren eenvoudiger waren dan de molariform-vormige vierde premolaren, waren bij Didolodus de derde en vierde premolaren zeer vergelijkbaar. De derde kiezen waren vrij groot, de bovenste derde molaar had een goed ontwikkelde hypoconus. De bovenste molaren hadden een goed ontwikkelde protostijl boven het precingulum.
Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]
Deze snelvoetige dieren leefden van bladeren, die ze aftrokken van lage struiken en bomen in de bossen, waar ze zich voortbewogen in de onderbegroeiing.
Classificatie[bewerken | brontekst bewerken]
Didolodus is het gelijknamige geslacht van de familie Didolodontidae, een raadselachtige groep vroege Cenozoïsche Zuid-Amerikaanse zoogdieren met onzekere affiniteiten. De typesoort is Didolodus multicuspis, voor het eerst beschreven in 1897 door Florentino Ameghino op basis van een getande kaak, gevonden in de provincie Chubut in Patagonië (Argentinië). Andere fossielen van dezelfde soort werden later gevonden in andere Patagonische vindplaatsen, met name bij het meer van Colhue-Huapi. Ameghino beschreef andere soorten en andere geslachten (Argyrolambda conulifera, D. colligatus, D. crassicuspis, D. dispar, Lonchoconus lanceolatus), die later allemaal werden toegeschreven aan de typesoort. Van alle andere soorten die door Ameghino zijn beschreven, is de enige die algemeen als geldig wordt beschouwd D. latigonus, gevonden in het Río Chico-gebied. Andere soorten die later worden beschreven, zijn D. minor, beschreven door George Gaylord Simpson voor een tand gevonden in het Cañadón Vaca-gebied, en D. magnus, bekend om fossielen die ten zuiden van het meer van Colhue-Huapi zijn gevonden.
Fylogenie[bewerken | brontekst bewerken]
Cladogram volgens Gelfo and Sigé, 2011:[8]
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
Noten
|