Gebruiker:Robert Prummel/Kladblok

Mee bezig Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

Ligthelm in 2012

Willem Adriaan Otto Ligthelm (Voorburg, 13 november 1922 - aldaar, 22 mei 2014) was Engelandvaarder.

Wim Ligthelm en zijn broer Jan groeiden in Voorburg op. Hun ouders, Johannes Pieter Franciscus Ligthelm en Dorothea Sieglinde Gertrude Waldmann, woonden op Park Vronesteyn. Hun vader was Nederlander, hun moeder had een Duits-Poolse achtergrond, waardoor de broers redelijk Duits spraken. Voor de oorlog had Jan al zijn militaire dienstplicht bij de Landmacht vervuld. Hij had ook in de Peel-Raamstelling gelegen. Wim was pas zeventien jaar toen de oorlog uitbrak.

Oorlogsjaren

Wim en Jan doken al gauw onder, eerst in Rotterdam, waar ze valse persoonsbewijzen kregen, daarna enkele weken bij een boer in Drenthe. Na tien weken waren ze weer in Voorburg waar ze bij het verzet betrokken werden. Wim was nog 17 jaar en werd koerier, Jan werd commandant in Voorburg. Vanaf najaar 1940 waren ze betrokken bij een vluchtroute voor neergeschoten RAF'ers. In 1941 werden ze via hun nicht Charlotte Ligthelm-Jonker gewaarschuwd dat de groep waarschijnlijk verraden was.

Naar Engeland

Wim en Johannes wilden per boot naar Engeland gaan, maar toen bleek dat ze gezocht werden, besloten ze over de zuidelijke route te vluchten. Later hebben hun ouders de boot aan Jaap Burger verkocht. Ze vertrokken in september 1941, de eerste avond vluchtten ze langs het Hofplein-lijntje naar Overschie waar ze onderdoken bij graanhandelaar Eijk Speelman, een vriend van de familie. Het volgende traject ging per trein. Bij de familie Van Niftrik brachten ze de nacht door in de kelder onder hun fabriek. De volgende dag gingen ze naar Antwerpen en vandaar naar Brussel. Daar kregen ze nieuwe persoonsbewijzen, waaruit bleek dat ze studeerden in België. Hij heette nu Wim van Veen, een naam van een jongen die bij de Grebbeberg was omgekomen maar die nooit uitgeschreven was. Opeens kregen ze opdracht terug naar Antwerpen te gaan. Daar werd hun een echtpaar toegewezen die ze moesten meenemen naar Zwitserland. Hij was een Nederlandse vaandrig, zijn vrouw bleek later de dochter te zijn van generaal Van Oyen; zij moest in veiligheid worden gebracht omdat de angst bestond dat zij gekidnapt zou worden in geval Japan Nederlands-Indië zou binnenvallen, waar haar vader bevelhebber was van de Militaire Luchtvaart van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger.

Tot Zwitserland reisden ze dus met z'n vieren. Bij Pontarlier gingen ze door de sneeuw de Zwitserse grens over. De broers werden naar een kamp in Ascona gebracht, waar ze overdag vrij konden rondlopen. Ze gingen zelfs twee keer een dagje naar Italië. Tegenover hun kamp, aan de overkant van de rivier, was een Pools militair kamp. Op een dag raakte Wim Ligthelm in gesprek met een Poolse kapitein, die hij later weer zou ontmoeten.

In Zwitserland kreeg Jan longontsteking, hij werd in een ziekenhuis opgenomen. Wim wachtte tot hij weer was hersteld, en daarna vervolgden zij hun weg naar Spanje. Met hulp van een commissaris van politie in Genève reisden ze Vichy Frankrijk in. Een pastoor in Annecy was een belangrijke schakel op de verdere vluchtroute. Met hulp Bij Andorra gingen ze de Pyreneeën over, het vroor tien graden maar er lag geen sneeuw. Tijdens hun tocht door de bergen raakten ze hun gids kwijt en bij een ravijn brak Wim zijn enkel; later zou blijken dat hij ook twee tenen had gebroken, waardoor hij de rest van zijn leven niet meer aan sport kon doen. Terwijl zij in een boerderij waren om daar te overnachten, kwamen twee mannen in burger binnen. Ze vier mannen keken elkaar wantrouwend aan totdat de Poolse kapitein en Wim Ligthelm elkaar herkenden uit Ascona. Grote opluchting. Zijn enkel werd met jute verbonden, maar toen ze de volgende dag in Spanje waren aangekomen, kon hij niet meer verder lopen. Ze werden gearresteerd, maar vijf dagen later weer vrij gelaten na bemiddeling van de echtgenote van de Nederlandse ambassadeur in Madrid.

In Madrid zaten ze in Hotel Mona, waar meer Nederlanders zaten te wachten op een visum en transport naar Portugal. Dit werd vooral vertraagd door generaal Von Moltke, maar toen die in januari 1942 aan een blindedarmoperatie overleed, duurde het niet lang meer voordat ze konden afreizen. Door de KLM werden ze op 5 mei 1943 naar Bristol gevlogen. Daar ontmoetten ze een jongen die zich voorstelde als Tony Stroever, hij bleek de broer te zijn van de KLM-gezagvoerder en was dolblij te horen dat zijn broer nog leefde.

Engeland

Beide broers kwamen in de Britse luchtmacht. De Royal Airforce (RAF) had een Dutch Division. Beiden gingen eerst voor hun opleiding tot jachtvlieger naar Canada. Toen ze ontdekten dat Johannes ruim acht jaar ouder was dan Willem, benoemden ze Johannes tot instructeur. Willem werd jachtvlieger.

Na de oorlog

Toen de oorlog ten einde was, kreeg Wim Ligthelm een extra opleiding om piloot van de KLM te kunnen worden, maar toen hij in januari 1946 in Nederland terugkwam, werd hij gedetacheerd aan het KNIL en naar Nederlands-Indië gestuurd tot 1948. Daarna werkte hij nog vier jaar op vliegveld Ypenburg als gezagvoerder bij een chartermaatschappij Aero Holland, die er in 1952 mee ophield. Inmiddels had hij hij besloten dat hij niet naar de KLM wilde overstappen en ging bij zijn vader in de zaak. Hij stopte dus na 1952 geheel met vliegen.

Tijdens de oorlog was hij in Engeland getrouwd met een Anglo-Ierse lerares die hij in 1943 leerde kennen, Alice Marguerite Hickey, B.A. Zij overleed in 1992. Ze hadden drie kinderen, een tweeling (zonen) en een dochter. Op hoge leeftijd overleed hij in zijn geboorteplaats Voorburg op 22 mei 2014. De begrafenis vond op 30 mei 2014 met militaire eer plaats.

Onderscheidingen

• 
  Kruis van Verdienste
• 
  Oorlogsherinneringskruis
• 
  Verzetsherdenkingskruis 1980
• 
  Ereteken voor Orde en Vrede 1947
• 
  Defence Medal 1945
• 
  War Medal 1939-1945

Bronnen, noten en/of referenties

• Rust zacht, Nederland, door Willem Lighhelm (uitgewerkt dagboek)
• Gedenkboek verzetsherdenkingskruis waarin opgenomen register dragers verzetsherdenkingskruis. Alphen aan den Rijn, 1985
• Eigen interview, november 2012

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

• De Grand Millésime Brut is een miilésimé die in 2000 voor het laatst kon worden gemaakt. De =ze champagne is een assemblage uit 56% chardonnay en 44% Pinot noir uit grand en premier cru wijngaarden . In de jaren tachtigwas het een assemblage van 60% pinot noir en 40% chardonnay.
• De Grand Blanc de Blancs is een blanc de blancs, een champagne van uitsluitend chardonay.
• De Celebris Vintage Extra Brut is een zeer droge champagne die in 1998 voor het laatst werd gemaakt. De assemblage van 64% chardonnay en 36% Pinot noir werd gebotteld met wijn uit de jaren 1998, 1990 en 1995 en 1988.
• De Celebris Extra Brut Rosé is een millésimé die zelden wordt gemaakt. De meest recente flessen zijn in 1998 gevuld. .
• De Celebris Blanc de Blancs Extra Brut is een droge blanc de blancs
• De Brut Excellence is een assemblage van 42% chardonnay, 45% pinot noir en 13% Pinot Meunier.
• Het huis maakte voor de familie Gosset en een klein aantal klanten een speciale non-millésimé ter gelegenheid van het 425jarig bestaan van het champagnehuis Gosset.

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXYXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Champagne Raymond Boulard is een champagnehuis dat in 1952 door Raymond Boulard werd gesticht. De familie behoorde tot de vele kleine boeren die druiven aan de grote champagnehuizen leverden. In 1952 werd de stap naar van Récoltan naar champagnehuis gemaakt. Het bedrijf is in La Neuville-aux-Larris gevestigd en werkt als zelfstandig bedrijf. Het huis fabriceert negen champagnes en een ratafia. Het huis bezit 10,25 hectare wijngaard. Die wijngaarden liggen binnen de grenzen van 8 dorpen waarvan één een grand-cru van de champagne oplevert. De wijngaarden liggen in de vallei van de Marne, de vallei van de Vesle en op de kalkrijke grond van de Montagne de Reims. Het huis geeft op de eigen website veel inzicht in de gekozen druiven, de methode van verbouwen, oogsten, persen en vinificeren. In 2009 stapte een van de familieleden,Francis Boulard, uit de firma. Hij stichtte het champagnehuis Champagne Francis Boulard & Fille. Volgens eigen opgave bezit dit huis 3 hectare wijngaarden.

Mee bezig Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

De negen champagnes van Raymond Boulard

• De Raymond Boulard Cuvée Réserve is de basischampagne van het huis. De wijn wordt uit 75 % pinot meunier en 25% pinot noir uit 7 dorpen in de Vallée de la Marne, de Rive Droite en de Montagne de Reims, waaronder de grand cru-gemeente Mailly-Champagne, geassembleerd. De champagne wordt als "Brut", droog van smaakt met een dosage van 6 gram per liter in de liqor, maar ook als een "Brut Nature" zonder toegevoegde suiker in de handel gebracht.
• De Raymond Boulard Blanc de Blancs bevat als blanc de blancs alleen druiven van het ras chardonnay. De druiven werden met de hand geplukt en een deel van de zo gewonnen wijn heeft een tweede, Malolactische gisting, op vat ondergaan.
• De Raymond Boulard Cuvée Rosé - "Rosé de saignée" werd uit gelijke delen pinot meunier en pinot noir geassembleerd. De methode saignée houdt in dat men een deel van de druiven 12 tot 15 uur heeft laten "bloeden" om de voor rosé gewenste roze kleur te verkrijgen.
• Raymond Boulard Grand Cru Mailly-Champagne La charpente is een blanc de noirs, een witte wijn uit blauwe druiven. De gebruikte druiven zijn met de hand geplukt en allen uit grand-cru-gemeenten gewonnen. De druiven zijn afkomstig van oudere wijnstokken met een gemiddelde leeftijd van 20 jaar. Oudere stokken leveren druiven met een meer geconcentreerde smaak op. Voor de pinot noir werd gekozen om deze volgens het “système royat” te snoeien en de uitlopers langs draden te spannen. De chardonnay : werd volgens het “système Chablis” verbouwd. Daarbij worden vijf ogen uitgezocht terwijl de rest wordt gesnoeid. Slechts drie van de vijf uitlopers zullen druiven dragen. [1]
• De Raymond Boulard 'Prestige Tradition is een uit de beste druiven, de "têtes de cuvées” gewonnen wijn. 20% van de champagne Zoals zoveel champagnes gaat het ook hier om een assemblage van de drie druivenrassen die in de Champagne mogen worden verbouwd en gebruikt. De 50% chardonnay geeft lichtvoetigheid en elegantie, de 30% pint noir geeft “structuur, viriliteit en vinositeit” (Gert Crum). De pinot noir draagt bij aan het evenwichtig rijpen van de champagne. De resterende 20%pinot meunier zorgt voor levendigheid en frisheid.
• De Raymond Boulard Millésimé 1998 Vintage Brut is een wijn waarvoor alle druiven in dat ene jaar werden geplukt. Het gaat om druiven uit zeven dorpen waaronder een grand cru-gemeente. Voor een deel is de oogst van de eigen wijngaarden van het huis Raymond Boulard gebruikt. De jonge wijn werd in eiken vaten gelagerd en de flessen hebben langdurig in de kelders van Raymond Boulard mogen rijpen. Bij de assemblage zijn dezelfde verhoudingen gebruikt als bij de Prestige Tradition van dit huis.
• De Raymond Boulard Cuvée PETRAEA XCVII - XCIX is een champagne die naar een eik is genoemd. De quercus petraea of “wintereik leverde het hout waarvan de eiken vaten waarin de eerste drie voor de assemblage van deze wijn gebruikte druiven mochten rijpen werden getimmerd. Kenmerkend voor het hout van de wintereik zijn de kleine poriën. Dat maakt dit hout bij uitstek geschikt voor het vervaardigen van wijnvaten. In de kelders van Raymond Boulard werd voor deze flessen het soleraproces gebruikt. Dat houdt in dat men de jongere wijn aanvulde met kleine hoeveelheden oudere wijn die de assemblage, zoals dat heet, mocht “opvoeden”. De druivenstokken waren ten tijde van de oogst gemiddeld 30 jaar oud en de verhouding tussen de druivenrassen is 60 pinot noir, 20%oinot meunier en 20% chardonnay.
• De Raymond Boulard Millésime 1986 - Année de la Comète herinnert aan de komst van de komeet van Halley. Vanouds werd het langskomen van een komeet als een bijzonder voorteken beschouwd. Het zou ook een bijzonder wijnjaar, een “kometenwijn” aankondigen. Sinds 1811 staan op champagnekurken kometen afgebeeld. Deze champagne waarvoor alle druiven in dat ene jaar werden geplukt werd 12 jaar lang op fles gelagerd. Bij de assemblage werd 60% Chardonnay, 20 % Pinot Noir en 20% Pinot Meunier gebruikt.
• Raymond Boulard Cuvée Les Rachais Blanc de blancs Nature. Dit is een witte wijn uit witte druiven, een blanc de blancs waarbij bij de dégorgement geen suiker werd toegevoegd. Het is een bio-dynamische wijnoogst van veertig jaar oude wijnstokken.

De champagnes hebben verschillende prijzen gewonnen en zij worden in verschillende beroemde restaurants geschonken. Een daarvan is het Londense restaurant van Gordon Ramsay.

De ratafia

• De Ratafia wordt door Raymond Boulard als apératief aanbevolen. Deze ratafia is gemaakt door aan druivenmost van pinot meunier suiker, kruiden en alcohol toe te voegen. Door de toevoeging van alcohol stopt het gistingsproces, waardoor niet alle suikers worden omgezet. De ratafia blijft daardoor zoet van smaak. Deze ratafia ontbeert het Appellation d'Origine Contrôlée van de Champagne omdat de toegevoegde alcohol niet van most uit het gebied werd gestookt.

Bronnen, noten en/of referenties

Categorie:Champagnemerk