Herman Jan van den Brink

Herman Jan van den Brink (Rotterdam, 14 mei 1816 - Den Haag, 17 mei 1883) was een Nederlands architect.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Van den Brink was afkomstig uit Rotterdam. Oorspronkelijk was hij actief als wijnkoper en hield zich slechts als hobby bezig met architectuur. Hij ontwierp zo plannen voor de verbouwing van zijn eigen woning en voor een pastorie van een bevriende pastoor. Na het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in 1853 profiteerde Van den Brink van de snel toenemende vraag naar kerken en andere kerkelijke gebouwen. Zo maakte hij voor aartsbisschop Zwijsen een ontwerp voor het Groot-seminarie Rijsenburg. Zwijsen keurde het ontwerp goed en het seminarie werd gebouwd. Hierop kreeg Van den Brink nog veel meer opdrachten uit de katholieke hoek voor de bouw van kerken, scholen en andere instellingen. In 1859 werd hij benoemd tot hofarchitect van het aartsbisdom Utrecht. Tussen 1860 en 1861 restaureerde hij de Sint-Catharinakathedraal in Utrecht. De Sint-Eusebiuskerk die hij in 1864 in Arnhem bouwde gold als zijn belangrijkste werk. Hij kreeg echter ook profane opdrachten. Zo ontwierp hij het brandspuithuis voor de gemeente Rijsenburg, enkele buitenplaatsen, herenhuizen en verbouwde hij het Kasteel Moersbergen in Doorn.

Van den Brink werkte aanvankelijk in neoclassicistische stijl maar vermengde die bij het ontwerp voor het seminarie van Rijnsburg met invloeden uit het romaans en de gotiek. Bij zijn kerken gebruikte hij vooral invloeden uit de gotiek. Hij was een wat late maar typische representant van de stukadoorsgotiek, een vroege neogotische stijl waarin vormen uit de gotiek werden gebruikt zonder veel begrip van de gotische constructie. Illustratief voor dit gebrek aan deskundigheid is zijn restauratie van de Sint-Catharinakerk in Utrecht, een voorbeeld van Brabantse gotiek, die hij aan de binnenkant verbouwde tot een imitatie van een 13e-eeuwse Franse kathedraal. Na de oprichting van het St. Bernulphusgilde in 1869 werd Van den Brinks rol als vooraanstaande kerkenarchitect in het Aartsbisdom Utrecht steeds meer overgenomen door Alfred Tepe. Veel van zijn bouwwerken zijn inmiddels afgebroken.

Lijst van bouwwerken[bewerken | brontekst bewerken]

De lijst is niet compleet

Bouw	Naam	Plaats	Bijzonderheden
1856-1857	Groot-seminarie Rijsenburg	Driebergen	Afgebroken in 1984
1857	OLV Ten-Hemelopnemingkerk	De Meern - Oudenrijn	Als kerk buiten gebruik in 1941. Tegenwoordig kunstenaarswerkplaats de Metaal Kathedraal
1860-1861	Sint-Catharinakathedraal	Utrecht	Restauratie
1861	Begraafplaats	Driebergen	Poortgebouw
1862-1865	Kasteel Stoutenburg	Leusden	Volledige herbouw (kort na 1874 afgebroken)
1863-1864	St. Jacobus de Meerderekerk	Enschede	Afgebroken 1934
1863	St. Johannes de Doperkerk	Montfoort	Afgebroken 1923
1863-1864	De Star	Amsterdam	Vergroting met koor, doopkapel en portaalvoorbouw. Op één muur na afgebroken 1955
1864	Grafkapel	Schalkwijk	Rijksmonument
1864-1865	Begraafplaats St. Laurentius	Rotterdam	Arcade en kapel (afgebroken in 1963)
1864-1865	Kleine Sint-Eusebiuskerk	Arnhem	Afgebroken in 1990
1865	Villa De Brink	Driebergen	Privéwoning H.J. van den Brink
1866	Kasteel Moersbergen	Doorn
1867-1868	St. Jan de Doperkerk	Uithoorn
1868	St. Bavokerk	Oud Ade
1868	St. Willibrorduskerk	Heiloo	Afgebroken in 1925
1868-1869	Tabaks- en sigarenhuis De Rijnstroom, hoek Dam/Beurssteeg	Amsterdam	Afgebroken in 1914
1868-1869	St. Maria Magdalenakerk	Wormer
1870	St. Pancratiuskerk	Sassenheim	Afgebroken 1928
1870-1872	Groote Club, hoek Dam/Paleisstraat	Amsterdam	Afgebroken ca. 1910
1871	St. Martinuskerk	Hillegom	Kerk volledig vernieuwd en vergroot in 1926, toren en schip zijn geïntegreerd in de nieuwe kerk
1871	St. Adrianuskerk	Naaldwijk	Afgebroken in 1935
1872	Buitenplaats Nieuw Sterkenburg (Beukenrode)	Doorn
1872	Villa Gelria	Groningen
1874	Badkapel	Scheveningen	Afgebroken ca. 1915
Ca. 1875	Herenhuizen Parklaan 1 en 3	Rotterdam
1875	Herenhuis Koninginnegracht 49	Den Haag