Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
In de wiskunde is een harmonische functie een tweemaal continu-differentieerbare , reëelwaardige functie die voldoet aan de laplace-vergelijking , dus waarvoor de laplaciaan gelijk is aan 0.
De tweemaal continu-differentieerbare functie
f
:
D
→
R
{\displaystyle f:D\to \mathbb {R} }
D
{\displaystyle D}
open deelverzameling van de
R
n
{\displaystyle \mathbb {R} ^{n}}
harmonisch als op heel
D
{\displaystyle D}
Δ
f
=
0
{\displaystyle \Delta f=0}
Daarin is
Δ
{\displaystyle \Delta }
laplace-operator :
Δ
=
∂
2
∂
x
1
2
+
∂
2
∂
x
2
2
+
…
+
∂
2
∂
x
n
2
{\displaystyle \Delta ={\frac {\partial ^{2}}{\partial x_{1}^{2}}}+{\frac {\partial ^{2}}{\partial x_{2}^{2}}}+\ldots +{\frac {\partial ^{2}}{\partial x_{n}^{2}}}}
De laplace-operator is een lineaire afbeelding op de lineaire ruimte van de tweemaal continu-differentieerbare functies. De harmonische functies vormen de kern van de operator.
De term "harmonisch" is afkomstig van de beweging van een punt op een strakgespannen snaar die een harmonische beweging ondergaat. De oplossing van de differentiaalvergelijking voor dit type beweging kan worden geschreven in termen van sinussen en cosinussen, dus harmonische functies.
In twee dimensies :
het reële en het imaginaire deel van een complexe functie . Zij namelijk
f
=
u
+
i
v
{\displaystyle f=u+iv}
u
,
v
{\displaystyle u,v}
f
{\displaystyle f}
∂
u
∂
x
=
∂
v
∂
y
en
∂
u
∂
y
=
−
∂
v
∂
x
{\displaystyle {\frac {\partial u}{\partial x}}={\frac {\partial v}{\partial y}}\quad {\text{en}}\quad {\frac {\partial u}{\partial y}}=-{\frac {\partial v}{\partial x}}\,}
zodat
Δ
u
=
∂
2
u
∂
x
2
+
∂
2
u
∂
y
2
=
∂
∂
x
∂
u
∂
x
+
∂
∂
y
∂
u
∂
y
=
∂
∂
x
∂
v
∂
y
−
∂
∂
y
∂
v
∂
x
=
0
{\displaystyle \Delta u={\frac {\partial ^{2}u}{\partial x^{2}}}+{\frac {\partial ^{2}u}{\partial y^{2}}}={\frac {\partial }{\partial x}}{\frac {\partial u}{\partial x}}+{\frac {\partial }{\partial y}}{\frac {\partial u}{\partial y}}={\frac {\partial }{\partial x}}{\frac {\partial v}{\partial y}}-{\frac {\partial }{\partial y}}{\frac {\partial v}{\partial x}}=0}
Analoog voor het imaginaire deel. de functie
f
(
x
,
y
)
=
e
x
sin
(
y
)
{\displaystyle f(x,y)=e^{x}\sin(y)}
∂
2
∂
x
2
f
(
x
,
y
)
=
∂
∂
x
e
x
sin
(
y
)
=
e
x
sin
(
y
)
{\displaystyle {\frac {\partial ^{2}}{\partial x^{2}}}f(x,y)={\frac {\partial }{\partial x}}e^{x}\sin(y)=e^{x}\sin(y)}
∂
2
∂
y
2
f
(
x
,
y
)
=
∂
∂
y
(
−
e
x
cos
(
y
)
)
=
−
e
x
sin
(
y
)
{\displaystyle {\frac {\partial ^{2}}{\partial y^{2}}}f(x,y)={\frac {\partial }{\partial y}}(-e^{x}\cos(y))=-e^{x}\sin(y)}
In drie dimensies:
In
n
{\displaystyle n}
lineaire functies op de
R
n
{\displaystyle \mathbb {R} ^{n}}
voor
n
≥
2
{\displaystyle n\geq 2}
f
(
x
1
,
…
,
x
n
)
=
(
x
1
2
+
…
+
x
n
2
)
1
−
n
2
,
x
≠
0
{\displaystyle f(x_{1},\ldots ,x_{n})=(x_{1}^{2}+\ldots +x_{n}^{2})^{1-{\frac {n}{2}}},\quad \ x\neq 0}
