Initiatiefwet
Een initiatiefwet is in het Nederlandse en Surinaamse parlementaire stelsel een wet waarvan het ontwerp door een lid van het parlement is gemaakt en ingediend.
Nederland
In Nederland is dat parlement de Tweede Kamer der Staten-Generaal. De basis is hier het recht van initiatief (het recht om wetsvoorstellen in te dienen) dat de Tweede Kamerleden hebben.
Het aantal initiatiefwetsvoorstellen bedroeg tussen 1970 en 2000 175, waarvan er 63 wet zijn geworden. Tussen 1945 en 1970 waren deze getallen resp. 16 en 3.
Initiatiefwetsvoorstellen kunnen zijn aangenomen, verworpen of ingetrokken, of nog actief in behandeling zijn, maar het komt ook vrij vaak voor dat ze een slapend bestaan leiden.[1]
Voorbeelden
Bekende initiatiefwetten zijn:
- initiatiefwet-Hillen: aftrek wegens geen of geringe eigenwoningschuld (wet Hillen)
- initiatiefwet-Vendrik/Verburg: openbaarheid topinkomens (wet-Harrewijn)
- initiatiefwet-Dittrich: spreekrecht nabestaanden in rechtszaken
- initiatiefwet-Van de Camp: bestrijding wapengeweld
- initiatiefwet-Van Heemst/Vos: sluiting drugspanden
- initiatiefwet-Duivesteijn: bijdrage aan lagere inkomens voor eigen woning
- initiatiefwet-Van Boxtel: afschaffing verplichte aanstellingskeuring
- initiatiefwet-Vermeend/Moor: bevordering werkgelegenheid langdurig werklozen
- initiatiefwet-Roethof/Haas-Berger: hulp aan weggelopen minderjarigen
- initiatiefwet-Van der Doef/De Beer: periodieke autokeuring
- initiatiefwet-Geurtsen/Van Schaik: legalisering casino's
- initiatiefwetsvoorstel-Waalkens: strafbaarstelling van het plegen van ontuchtige handelingen met dieren en pornografie met dieren
- initiatiefwetsvoorstel - Voortman en Van Weyenberg: open overheid
- kinderwetje van Van Houten