Kleine lelhoningeter

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kleine lelhoningeter
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016)
Kleine lelhoningeter
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Meliphagidae (Honingeters)
Geslacht:Anthochaera (Lelhoningeters)
Soort
Anthochaera chrysoptera
(Latham, 1801)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Kleine lelhoningeter op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De kleine lelhoningeter of roodvleugelhoningeter (Anthochaera chrysoptera)[2] is een endemische vogelsoort uit de familie honingeters (Meliphagidae).

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De kleine lelhoningeter is een slanke onopvallende vogel van 26 tot 30,5 cm groot. De vogel is dofbruin en gespikkeld. De opvallende lel, het kenmerk van de andere soorten uit dit geslacht, ontbreekt. Opvallend is de roodbruine vlek op de vleugels.[3]

Taxonomie[bewerken | brontekst bewerken]

De naam van de soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door ornitholoog John Latham in 1802. Zijn specifieke naam is afgeleid van het Oudgriekse χρυσός, chrusos ("goud") en πτερόν, pteron ("vleugel"). De westelijke honingeter (Anthochaera lunulata), die voorkomt in West-Australië, minder gespikkeld is en een langere snavel heeft, werd tot voor kort beschouwd als een ondersoort van deze vogel.

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

De vogel leeft alleen aan de zuidoostelijke kust van Australië en telt 3 ondersoorten:

  • A. c. chrysoptera: oostelijk en zuidoostelijk Australië.
  • A. c. halmaturina: Kangaroo Island.
  • A. c. tasmanica: Tasmanië.
Kleine lelhoningeter foeragerend op nectar van bloeiende Corymbia ficifolia op Tasmanië

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De kleine lelhoningeter heeft een ruim verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd en er is niets bekend over trends. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om deze redenen staat deze lelhoningeter als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]