Lopariet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Lopariet
Lopariet
Mineraal
Chemische formule (Ce,Na,Ca)2(Ti,Nb)2O6
Kleur Zwart
Streepkleur Roodbruin
Hardheid 5,5
Gemiddelde dichtheid 4,77 kg/dm3
Glans Metallisch tot diamant
Opaciteit Opaak
Splijting [100] Imperfect
Kristaloptiek
Kristalstelsel Kubisch
Overige eigenschappen
Radioactiviteit Zwak radioactief, gamma ray 24.983,65
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen

Het mineraal lopariet is een cerium-natrium-calcium-titanium-niobium-oxide met de chemische formule (Ce,Na,Ca)2(Ti,Nb)2O6.

Eigenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Het opaak zwarte lopariet heeft een metallische tot diamantglans, een roodbruine streepkleur en een imperfecte splijting volgens het kristalvlak [100]. De gemiddelde dichtheid is 4,77 en de hardheid is 5,5. Het kristalstelsel is kubisch en het mineraal is zwak radioactief. De gamma ray waarde volgens het American Petroleum Institute is 24.983,65.

Naamgeving[bewerken | brontekst bewerken]

De naam van het mineraal lopariet is afgeleid van het Russische woord voor Lappen, Lopar. Dit omdat het mineraal voornamelijk gevonden werd op het door Lappen bevolkte Kola schiereiland.

Voorkomen[bewerken | brontekst bewerken]

Lopariet komt voor als primair mineraal in nefelien-syenieten. Het wordt ook gevormd in alkalische pegmatieten, waar het perovskiet vervangt. De typelocatie is gelegen in de Khibiny en Lovozero bergmassieven, schiereiland Kola, Noord-Rusland. Het wordt ook gevonden in Buer, Bjorkedalen, Langesundfjord, Telemarken, Noorwegen.

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Loparite-(Ce) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.