Maïté Duval

Maïté Duval
	Maïté Duval in 2003 te Den Haag met paraplu; bij haar beeld Paula in Kamerjas
Persoonsgegevens
Volledige naam	Marie-Thérèse Marguerite Jeanne Duval
Geboren	Renazé, 26 maart 1944
Overleden	Zutphen, 2 november 2019
	RKD-profiel
	Website
Portaal	Kunst & Cultuur

Marie-Thérèse Marguerite Jeanne (Maïté) Duval (Maïté Rijkhart de Voogd-Duval, Renazé, 26 maart 1944 – Zutphen, 2 november 2019) was een in Frankrijk geboren, Nederlandse beeldhouwster en tekenares.^[1]

De kunstenares woonde en werkte in Zutphen, waar zij haar werk toonde in atelier en eigen beeldentuin. Zij was getrouwd met de — eveneens in Frankrijk geboren — kunstschilder Thierry Rijkhart de Voogd (1944–1999).

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Maïté Duval werd geboren in Renazé (Mayenne, Pays de la Loire) in een arbeidersgezin. Haar vader werkte aan het spoor, haar moeder deed verstelwerk. Ze had zes broers en zusters. Omdat ze goed kon leren ging ze naar een meisjesinternaat met lyceum in Rouen. Daar was ze een buitenbeentje en voelde ze zich ongelukkig.^[2]

Maïté studeerde op een beurs letterkunde aan de Universiteit van Rouen. Toen ze de Nederlands-Franse kunstenaar Thierry Rijkhart de Voogd ontmoette, hield ze al snel op met studeren. In 1968 verhuisden ze naar Nederland. Maïté had toen al een zoontje, en de tweede baby was onderweg.^[3]

In 1974 begon haar carrière als beeldhouwster. Ze volgde geen opleiding in de beeldende kunst en was op dat gebied dus autodidact. Ze maakte figuratief werk, dat mede geïnspireerd was op Rodin en Henry Moore.^[4]

Duval stelde haar werk tentoon tijdens vele solo- en groepsexposities. In 1978 werd werk van haar tentoongesteld in het Museum Henriette Polak in Zutphen. Ze brak door toen haar werk in het Singer Museum in Laren in 1983 werd tentoongesteld "in de marge van een tentoonstelling van Thierry (Rijkhart de Voogd, haar partner en kunstschilder)".^[5] Daarna volgden onder andere Den Haag Sculptuur 2003 (modelvrouwen) in Den Haag en Auxiliatrixpark 2005 (met Paula in kamerjas en Ainsi soit-elle) in Venlo.

Duval werd bekend door haar beelden "waarin vrijwel altijd de vrouwelijke vorm centraal stond"; daar waren natuurlijk uitzonderingen op, zoals "De Gans" en "IJsberen".^[6]

Duval overleed op 75-jarige leeftijd.^[7] Ze werd 9 november 2019 begraven op de Oosterbegraafplaats in Zutphen. Op haar graf werd haar beeld "Ingekeerd" (1989) geplaatst.

Publieke collecties[bewerken | brontekst bewerken]

Werk van Maïté Duval is onder andere te zien in openbare collecties van:

Coda Museum, Apeldoorn
Mariënheem beeldentuin, Mariënheem, gemeente Raalte
Museum de Fundatie, Zwolle, c.q. de beeldentuin bij kasteel Nijenhuis te Heino
Museum Catharijneconvent, Utrecht
Stedelijk Museum in Zutphen

Werken (Beelden in de openbare ruimte)[bewerken | brontekst bewerken]

Het eerste jaartal achter de naam van het beeld is het jaar van de creatie; de andere jaartallen zijn van het gieten van het individuele beeld.^[8]

Bérendine (1976), openbare school in Voorst (1977), De Beukenhof in Loosdrecht (1987)
Schouders (1976), Centraal Beheer, Apeldoorn
Torso cambré (1979), De Hanzehof, Zutphen (1996)
Rêverie (1980), gemeentehuis van gemeente Voorst in Twello (1982) en De Sokkerwei, Castricum (2003)
De Gans (1981), stadhuis in Deventer (1982), Voorst (1987) en Kleidijk, Rhoon (2003)
Else (1982), 't Veld Paasberg, Terborg (1989) en Oude Bornhof, Zutphen (1990)
Bérendine (1984), Lochem (1987), De Scheg, Deventer
Bérendine (1985), gemeentehuis Zutphen, locatie Warnsveld
Zuster van het Gemeene Leven op het bleekveld (1985), Agnietenhof, Zutphen (studie in het Rijksmuseum Het Catharijneconvent, Utrecht)
Monument Stormramp van 1925, Kerkplein, Borculo (1985)
IJsberen (1986), Callunaplein, Dieren
IJsberen - kleine versie (1986), Verpleeghuis Lückerheide, Kerkrade (1994) en 't Bouwhuis, Enschede (2004)
Grand Père, Grand Mère — ook: Rust na Arbeid (1987), Dorpsplein, Klarenbeek
De Sprong (1987), Henriette Polaklaan, Zutphen (1996)
Paula in kamerjas 1994; Lochem, 1998; Enschede, 2010; Hoog Soeren en 2013; Heino.^[9]
Melancholie (1991), Museum Henriette Polak, Zutphen; in 2009 herplaatst in de entreehal van het Stedelijk Museum Zutphen
Draaiende vrouw (1991), ING Bank, Zutphen (1997)
Ainsi Soit-elle (1992), De Koppellaan, Beek en Donk (1994), Stationsstraat, Apeldoorn (1995) en Belvédère, Breda (2007)
Geste libre (1996), Frans Halslaan, Zutphen (2006)
Volupté (2000); Beeldenboulevard Papendrecht, Merwehoofd, Papendrecht, 2011; Deventerweg, Zutphen, 2022.^[10]