Meiolaniidae

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Meiolaniidae
Fossiel voorkomen: Laat-Krijt - Holoceen
Schedel van Ninjemys oweni waarbij de 'hoorns' duidelijk zijn te zien.
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Testudines (Schildpadden)
Onderorde:Cryptodira (Halsbergers)
Familie
Meiolaniidae
Lydekker, 1887
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Meiolaniidae op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

Meiolaniidae zijn een uitgestorven familie van landbewonende schildpadden uit Zuid-Amerika en Oceanië. Enkele soorten konden tot 2,5 meter lang worden, wat ongebruikelijk is voor schildpadden die niet in zee leven. Deze familie verscheen in het Laat-Krijt en leefde tot in het Holoceen.

Fossiele vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Fossielen werden gevonden in Argentinië, Australië, Lord Howe-eiland en Nieuw-Caledonië.

Ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]

De Meiolaniidae ontwikkelden zich op het zuidelijke supercontinent Gondwana. Gaffneylania en Niolamia leefden tijdens het Midden-Eoceen (ongeveer 40 miljoen jaar geleden) en zijn bekend van vondsten in Argentinië. Uit Oceanië zijn drie geslachten bekend: Ninjemys, Warkalania en Meiolania. De oudste Australische fossielen van Meiolaniidae (Spoochelis ormondea) zijn gevonden bij Lightning Ridge (Surat Basin, New South Wales)[1] en dateren uit het Vroeg- tot Midden- Cenomanien.[2] Meiolania overleefde tot een paar duizend jaar geleden.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

De schildpadden uit de Meiolaniidae kenmerkten zich door zwaar bepantserde koppen en staarten.