Kleine berghoningeter
| Kleine berghoningeter IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2018) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Microptilotis orientalis (Meyer, 1894) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Kleine berghoningeter op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De kleine berghoningeter (Microptilotis orientalis) is een endemische vogel uit de nevelwouden van Nieuw-Guinea.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De kleine berghoningeter is een honingeter uit het geslacht Microptilotis met een lengte van 16 cm. Honingeters uit dit geslacht lijken sterk op elkaar en onderscheiden zich van elkaar door het verspreidingsgebied waarin ze voorkomen en hun roep. De kleine berghoningeter heeft een kleine lichtgele vlek op de oorstreek en geen duidelijke "teugel" (horizontaal streepje op de kop in verlengde van mondhoek).[2]
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]De kleine berghoningeter foerageert zowel op nectar uit bloemen als op vruchten en insecten.[2]
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Het verspreidingsgebied van de kleine berghoningeter strekt zich uit alle berggebieden van Nieuw-Guinea en het eiland Waigeo. Het leefgebied is montaan eikenbos in de zone tussen de 800 m en de 1750 m boven de zeespiegel.
De soort telt drie ondersoorten:[3]
- M. o. facialis: Waigeo (West-Papoea) en van de Vogelkop tot centraal Nieuw-Guinea.
- M. o. becki: van noordelijk-centraal tot noordoostelijk Nieuw-Guinea.
- M. o. orientalis: zuidoostelijk Nieuw-Guinea.
Status
[bewerken | brontekst bewerken]De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd maar de soort wordt omschreven als algemeen op grotere hoogtes. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.[1]
- ↑ a b (en) Kleine berghoningeter op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ a b (en) Beehler, B.M., T.K. Pratt & D.A.Zimmerman 1986. Birds of New Guinea. Princeton University Press. ISBN 0-691-02394-8.
- ↑ (en) Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2024. IOC World Bird List (v14.2).