Merycochoerus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Merycochoerus
Status: Uitgestorven
Fossiel voorkomen: Vroeg-Oligoceen
Merycochoerus
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Mammalia (Zoogdieren)
Onderklasse:Theria
Infraklasse:Eutheria (Placentadieren)
Orde:Artiodactyla (Evenhoevigen)
Onderorde:Tylopoda (Eeltpotigen)
Familie:Merycoidodontidae
Geslacht
Merycochoerus
Leidy, 1858
Typesoort
Merychochoerus proprius
  • M.carrikeri Peterson 1907
  • M. chelydraCope 1884
  • M. magnusLoomis 1924
  • M. matthewiLoomis 1924
  • M. pinensisSchultz & Falkenbach 1949
  • M. propriusLeidy
  • M. vantasselensisPeterson 1907
Merycochoerus proprius
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Zoogdieren

Merycochoerus[1] (Grieks: 'herkauwer' (merux) -achtig 'varken' (khoiros)) is een geslacht van uitgestorven hoefdieren uit de familie Merycoidodontidae, endemisch in Noord-Amerika. Het geslacht omvat meerdere soorten die leefden tijdens het Vroeg-Oligoceen 33,9-30,8 miljoen jaar geleden en bestonden ongeveer 3 miljoen jaar. Fossielen zijn wijdverbreid in het westen van de Verenigde Staten.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Het een meter lange lichaam met de korte, stompe poten zou er weleens op kunnen wijzen, dat het dier een semi-aquatisch leven zou kunnen hebben geleid, zoals een nijlpaard, aangezien leden van het geslacht een langwerpig, tonvormig lichaam en korte ledematen bezaten die typische aanpassingen zijn die worden aangetroffen bij semi-aquatische zoogdieren. Merycochoerus was een herkauwende planteneter met een lang gezicht, slagtandachtige hoektanden, zwaar lichaam, lange staart, korte voeten en viertenige hoeven.

Vondsten[bewerken | brontekst bewerken]

Fossielen van Merycochoerus werden gevonden in Gaillard Cut in Panama, op meerdere locaties in de Verenigde Staten en de Canadese provincie Saskatchewan.