Michael Mantler

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Michael Mantler 2015

Michael Mantler (Wenen, 10 augustus 1943 is een van oorsprong Oostenrijks jazztrompettist, jazzcomponist, dirigent en producer.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Mantler groeide op in St. Pölten en kreeg zijn eerste muzikale opleiding aan de Faculteit Muziek en Muziekwetenschap aan de Universiteit van Wenen. In 1962 vertrok Mantler naar de Verenigde Staten en kwam in contact met de New Yorkse jazz avant-garde, bijvoorbeeld Cecil Taylor. Hij richtte destijds het Jazz Composers' Orchestra Association (JCOA) op om nieuwe jazzmuziek zonder winstoogmerk te stimuleren. In aansluiting daarop kwam in 1972 New Music Distribution Service, om de muziek te verspreiden (tot 1992).

In diezelfde beweging zat pianiste Carla Bley, met wie hij op muzikaal en persoonlijk vlak een relatie kreeg, die uitmondde in een dochter Karen Mantler, die ook musicus werd. Samen met Bley richtte hij een nieuw platenlabel op genaamd Watt Works, dat gedistribueerd werd door ECM Records. Aan het label was ook een studio en een muziekuitgeverij verbonden.

Zijn leven als trompettist staat in de schaduw van zijn werk als componist en bandleider. Er volgden allerlei muziekalbums van hem, waarbij geen eenduidige richting valt te bespeuren, anders dat de muziek in de categorie jazz valt. Zo bevat zijn album Something There muziek uitgevoerd met het London Symphony Orchestra en verschenen op andere albums liederen op teksten van onder meer Samuel Beckett (No Answer), Harold Pinter (Silence), en Edward Gorey (The Hapless Child).

Mantlers blik richtte zich toen weer op Europa. Er kwamen opdrachten en uitvoeringen voor de Zweedse , Duitse en Deense radio en bijvoorbeeld voor de Opera van Lille. Mantler componeerde voor muziekensemble in bijna elke denkbare samenstelling. Many Have No Speech bijvoorbeeld bevat liederen in het Engels, Duits en Frans geschreven door Beckett, Ernst Meister en Philippe Soupault. De begeleiding bestond uit kamerorkest, trompet- en gitaarsolisten. Voor de zangpartij werden musici uit de rockwereld aangetrokken zoals Jack Bruce, Marianne Faithfull en Robert Wyatt.

Vanaf 1991 vestigde Mantler zich definitief in Europa, waarbij hij pendelde tussen Kopenhagen en Zuid-Frankrijk. Zo af en toe volgen er opnamen, maar niet volgens een vast tijdpatroon. Ook de inschakelde musici voor tournees en plaatopnamen kennen een grote verscheidenheid, waarbij Jack Bruce en Robert Wyatt soms terugkeerden. Per project volgde er meestal een muziekalbum op Watt Works, dan wel op ECM Records.

Discografie[bewerken | brontekst bewerken]

Onder eigen naam[bewerken | brontekst bewerken]

Met Carla Bley[bewerken | brontekst bewerken]

  • 1971: Escalator over the Hill (JCOA/ECM)
  • 1974: Tropic Appetites (Watt/ECM)
  • 1977: Dinner Music (Watt/ECM)
  • 1978: European Tour 1977 (Watt/ECM)
  • 1979: Musique Mecanique (Watt/ECM)
  • 1981: Social Studies (Watt/ECM)
  • 1981: Amarcord Nino Rota (Hannibal) — verschillende artiesten
  • 1982: Live! (Watt/ECM)
  • 1983: Mortelle Randonnée (Polygram) — soundtrack bij film Mortelle randonnée, van Claude Miller
  • 1984: I Hate to Sing (Watt/ECM)
  • 1984: Heavy Heart (Watt/ECM)
  • 1984: That's the Way I Feel Now (A&M) — verschillende artietsen

Met anderen[bewerken | brontekst bewerken]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Michael Mantler van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.