Naar inhoud springen

Moerastapaculo

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door InternetArchiveBot (overleg | bijdragen) op 13 mei 2019 om 20:42. (1 (onbereikbare) link(s) aangepast en 0 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v2.0beta14))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Moerastapaculo
IUCN-status: Bedreigd[1] (2016)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Passeriformes (Zangvogels)
Familie:Rhinocryptidae (Tapaculo's)
Geslacht:Scytalopus
Soort
Scytalopus iraiensis
Bornschein, Reinert & Pichorim, 1998
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Moerastapaculo op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De moerastapaculo (Scytalopus iraiensis) is een zangvogel uit de familie Rhinocryptidae (tapaculo's). Het is een bedreigde, endemische vogelsoort in Brazilië.

Taxonomie

De vogel werd in 1997 verzameld in het zuiden van Brazilië in de deelstaat Paraná op 900 m boven zeeniveau aan de oever van de rivier de Iraí (vandaar iraiensis), een zijriver van de Iguaçu. De soort werd in 1998 uitgebreid beschreven door Bornschein et al.[2]

Kenmerken

De vogel is gemiddeld 10,5 cm lang. Het is een kleine, donker gekleurde tapaculo. Volwassen vogels zijn bijna zwart van boven en van onder donkergrijs, lichter grijs op de keel. Het oog is donker, de snavel en de poten zijn dof vleeskleurig. De vogel lijkt sterk op andere donker gekleurde soorten uit dit geslacht.[3]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is sinds de ontdekking aangetroffen op 20 plaatsen in de deelstaten Minas Gerais, Paraná en Rio Grande do Sul. Het leefgebied bestaat uit dichte, natuurlijke graslanden met grassoorten die 60 tot 180 cm lang zijn en liggen in de overstromingszone tussen rivieren en natuurlijk bos.[1]

Status

De moerastapaculo heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 350 tot 1500 individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied, vooral in de regio Curitiba, maar ook elders wordt aangetast door de bouw van dammen, aanleg van wegen, stadsuitbreiding en het omzetten van natuurlijke graslanden in gebied voor intensief agrarisch gebruik door middel van irrigatie. Om deze redenen staat deze soort als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]