Mona Barthel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mona Barthel
Wimbledon 2018, kwalificatie
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Duitsland Duitse
Geboorteplaats Bad Segeberg, Duitsland
Geboortedatum 11 juli 1990
Woonplaats Neumünster, Duitsland
Lengte 1,85 m
Gewicht 69 kg
Profdebuut 2009
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 4.022.365 US dollar
Coach Christopher Kas
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 380–297
Titels 4 WTA, 5 ITF
Hoogste positie 23e (18 maart 2013)
Olympische Spelen 1e ronde (2012, 2020)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (2017)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2014)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2013, 2014, 2016)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2015)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 86–110
Titels 4 WTA, 1 ITF
Hoogste positie 63e (14 september 2015)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2015, 2018, 2021)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2013)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2015)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2012, 2013, 2015, 2017)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 1–2
Grandslamresultaten
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2012)
Laatst bijgewerkt op: 23 augustus 2021
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Mona Barthel (Bad Segeberg, 11 juli 1990) is een tennisspeelster uit Duitsland. Barthel begon met tennis toen zij drie jaar oud was.[1] Haar favoriete ondergrond is hardcourt.[2] Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand.[2]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In juli 2007 speelde Barthel haar eerste ITF-toernooi in Frinton-on-Sea (Engeland). Een jaar later bereikte zij in hetzelfde toernooi haar eerste finale. In 2010 won zij haar eerste ITF-toernooi, in Wrexham (Wales). In 2011 nam zij voor de eerste keer deel aan een grandslamtoernooi – op Roland Garros bereikte zij de tweede ronde. In 2012 won Barthel haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Hobart. Een jaar later volgde de tweede titel, op het toernooi van Parijs. Tot op heden(augustus 2021) won zij vier WTA-titels.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de vierde ronde, op het Australian Open 2017. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 23e plaats, die zij bereikte in maart 2013.

Dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

In juli 2007 speelde Barthel haar eerste ITF-toernooi in Ilkley (Engeland), met de Nederlandse Manon Veldhorst. Een jaar later bereikte zij haar eerste finale in het toernooi van Gausdal (Noorwegen) met de Duitse Svenja Weidemann. In 2010 won zij haar eerste toernooi, in Torhout (België) met de Duitse Justine Ozga. In 2013 won Barthel haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Stuttgart, samen met landgenote Sabine Lisicki. In 2015 volgde een tweede titel, op het toernooi van Luxemburg, met landgenote Laura Siegemund aan haar zijde. Met de Tsjechische Kristýna Plíšková won zij het WTA-toernooi van Chicago 2018. Tot op heden(augustus 2021) won zij vier WTA-titels, de meest recente in 2019 in Stuttgart, geflankeerd door landgenote Anna-Lena Friedsam.

Haar beste resultaat op de grandslamtoernooien is het bereiken van de derde ronde, op Wimbledon 2015, samen met de Oekraïense Ljoedmyla Kitsjenok. Haar hoogste notering op de WTA-ranglijst is de 63e plaats, die zij bereikte in september 2015.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 en 2019 maakte Barthel deel uit van het Duitse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/ver­lies-balans van 2–2.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2007 937
2008 516 614
2009 356 620
2010 208 350
2011 67
2012 39 255
2013 34 89
2014 43 111
2015 44 67
2016 183 787
2017 48 232
2018 81 134
2019 172 106
2020 228 122

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2012-01-14 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van België Yanina Wickmayer 6-1, 6-2 details
2. 2013-02-03 Vlag van Frankrijk WTA Parijs hardcourt (i) Vlag van Italië Sara Errani 7-5, 7-6 details
3. 2014-07-20 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Zuid-Afrika Chanelle Scheepers 6-3, 7-6 details
4. 2017-05-06 Vlag van Tsjechië WTA Praag gravel Vlag van Tsjechië Kristýna Plíšková 2-6, 7-5, 6-2 details
verloren finales
1. 2013-01-12 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Rusland Jelena Vesnina 3-6, 4-6 details
2. 2015-07-19 Vlag van Zweden WTA Båstad gravel Vlag van Zweden Johanna Larsson 3-6, 6-7 details
3. 2015-10-25 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van Japan Misaki Doi 4-6, 7-6, 0-6 details
4. 2018-09-09 Vlag van Verenigde Staten WTA Chicago hardcourt Vlag van Kroatië Petra Martić 4-6, 1-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2013-04-28 Vlag van Duitsland WTA Stuttgart gravel (i) Vlag van Duitsland Sabine Lisicki Vlag van Verenigde Staten Bethanie Mattek-Sands
Vlag van India Sania Mirza
6-4, 7-5 details
2. 2015-10-25 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van Duitsland Laura Siegemund Vlag van Spanje Anabel Medina Garrigues
Vlag van Spanje Arantxa Parra Santonja
6-2, 7-6 details
3. 2018-09-08 Vlag van Verenigde Staten WTA Chicago hardcourt Vlag van Tsjechië Kristýna Plíšková Vlag van Verenigde Staten Asia Muhammad
Vlag van Verenigde Staten Maria Sanchez
6-3, 6-2 details
4. 2019-04-28 Vlag van Duitsland WTA Stuttgart gravel (i) Vlag van Duitsland Anna-Lena Friedsam Vlag van Rusland Anastasija Pavljoetsjenkova
Vlag van Tsjechië Lucie Šafářová
2-6, 6-3, [10-6] details
verloren finales
1. 2014-09-21 Vlag van Zuid-Korea WTA Seoel hardcourt Vlag van Luxemburg Mandy Minella Vlag van Spanje Lara Arruabarrena
Vlag van Roemenië Irina-Camelia Begu
3-6, 3-6 details
2. 2021-08-21 Vlag van Verenigde Staten WTA Chicago hardcourt Vlag van Chinees Taipei Hsieh Yu-chieh Vlag van Japan Eri Hozumi
Vlag van Thailand Peangtarn Plipuech
5-7, 2-6 details

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster in finale score dotatie
1. 2010-01-24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wrexham hardcourt (i) Vlag van Luxemburg Anne Kremer 6-1, 6-1 $10.000
2. 2010-04-10 Vlag van België Torhout hardcourt (i) Vlag van Canada Rebecca Marino 2-6, 6-4, 6-2 $50.000
3. 2011-01-23 Vlag van Frankrijk Andrézieux-Bouthéon hardcourt (i) Vlag van Liechtenstein Stephanie Vogt 6-3, 3-6, 6-4 $25.000
4. 2011-09-18 Vlag van Italië Mestre gravel Vlag van Spanje Garbiñe Muguruza 7-5, 6-2 $50.000
5. 2011-09-24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Shrewsbury hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Heather Watson 6-0, 6-3 $75.000

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters in finale score dotatie
1. 2010-04-09 Vlag van België Torhout hardcourt (i) Vlag van Duitsland Justine Ozga Vlag van Tsjechië Eva Birnerová
Vlag van Rusland Jekaterina Bytsjkova
7-5, 6-2 $50.000

Gewonnen juniorentoernooien enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. datum toernooi ondergrond tegenstandster in finale score graad
1. 2005-07-03 Vlag van Denemarken Danish Junior Cup gravel Vlag van Tsjechië Petra Mokra 6-2, 7-5 5

Gewonnen juniorentoernooien dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. datum toernooi ondergrond partner tegenstandsters in finale score graad
1. 2005-07-03 Vlag van Denemarken Danish Junior Cup gravel Vlag van Duitsland Mara Nowak Vlag van Nederland Annemieke Hoekman
Vlag van Nederland Manon Veldhorst
7-5, 3-6, 6-4 5
2. 2006-10-22 Vlag van Denemarken HRT Autumn Cup hardcourt Vlag van Duitsland Vivian Hansen Vlag van Noorwegen Helene Auensen
Vlag van Duitsland Marlene Mesgarzadeh
6-2, 6-3 4

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2021
Vlag van Australië Australian Open 3R 1R 3R 2R 1R 4R 2R 1R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R 1R 3R 1R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 2R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 2R 2R 3R 1R 1R 1R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2021
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 2R 1R 2R 1R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 1R 3R 1R 2R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 2R 1R 2R 1R 2R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

Toernooi 2012 2013
Vlag van Australië Australian Open
Vlag van Frankrijk Roland Garros
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Mona Barthel.