Ptychodus

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ptychodus
Status: Uitgestorven, als fossiel bekend
Fossiel voorkomen: Krijt - Paleogeen
Ptychodus mortoni
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia
Stam:Chordata
Klasse:Chondrichthyes
Onderklasse:Elasmobranchii
Superorde:Selachimorpha
Orde:Hybodontiformes
Superfamilie:Hybodontoidea
Familie:Ptychodontidae
Geslacht
Ptychodus
Agassiz, 1837
Typesoort
Ptychodus latissimus
Soorten
  • P. anonymus
  • P. janewayii
  • P. mortoni
  • P. polygurus
  • P. rugosus
  • P. whippleyi
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Ptychodus op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie

Ptychodus[1][2] is een geslacht van uitgestorven haaien die over heel de wereld voorkwamen in het krijt tot ongeveer 85 miljoen jaar geleden.

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

De soort Ptychodus mortoni was ongeveer 10 meter lang en had kaken van een meter lang. De rangschikking van de tanden bestond uit dicht opeengepakte reeksen van stevige, rechthoekige kronen, die uit email bestonden en bezet waren met scherpe, grove dwarsrichels. Aan de randen hiervan bevonden zich afgeronde knobbels. Uiterlijk zou hij geleken hebben op de verpleegsterhaai, waarmee hij niet sterk verwant is.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

Deze haai leefde van grote ongewervelden met een harde schaal, die ze konden breken met hun circa 1.000 naast elkaar geplaatste tanden. Het dier leefde in ondiepe wateren.

Gallery[bewerken | brontekst bewerken]