Rally van Ieper

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

De Rally van Ieper, officieel de Ypres Rally of eerder de Belgium Ypres Westhoek Rally, is het grootste rallyevenement in België. In 2021 en 2022 was de rally deel van het Wereldkampioenschap rally.

Het evenement werd voor het eerst georganiseerd als de 12 uren van Ieper in de jaren 1960 waarna het, na één jaar de 2x 12 uren van Ieper, in de jaren 1970 de 24 uren van Ieper werd. Tegenwoordig is het geen 24 urenrally meer maar is het opnieuw een bij benadering 2x 12 uren-formule. In 2020 is de rally door omstandigheden toegevoegd als manche in het Wereldkampioenschap rally. Echter werd de rally nog geannuleerd omwille van de COVID-19-pandemie. Een jaar later, in 2021, heeft Ieper dan toch een plaats kunnen bemachtigen op de kalender van het Wereldkampioenschap rally.

Organisatie en verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De rally wordt georganiseerd door SuperStage.[1] Ze wordt in zijn geheel op asfalt verreden, maar kent echter een vrij specifieke ondergrond. De rally wordt doorgaans verreden in het laatste weekend van juni.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste editie van de rally, toen nog de 12 uren van Ieper naar het idee van Frans Thévelin, vond plaats in 1965. Al snel werd het evenement toegevoegd aan de kalender van het Europees kampioenschap (ERC). Grote namen in de rallygeschiedenis namen mede daarom deel aan de rally. Rijders als Walter Röhrl, Miki Biasion en Henri Toivonen wonnen er al eens. Sinds 2006 telde het evenement naast het ERC ook mee voor de Intercontinental Rally Challenge (IRC), min of meer de tegenhanger van het wereldkampioenschap rally. Het IRC ging in 2013 op in het vernieuwde ERC (Europees Rallykampioenschap), waar de Rally van Ieper tot en met 2016 deel van bleef uitmaken. In 2013 werd het evenement verkozen tot beste organisatie van het Europees rally 2012.

Ypres Historic Rally[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 1993 worden in Ieper jaarlijks niet één, maar twee wedstrijden gereden, die tegelijkertijd georganiseerd worden. Voor oldtimers (rallywagens van minstens 25 jaar oud) werd sinds dit jaar namelijk een aparte rally georganiseerd. Om niet te verwarren met de wedstrijd voor 'moderne' wagens, krijgen historics een startnummer dat begint bij nummer 201.

Deze rally maakt echter pas sinds de tiende editie (in 2002) ook deel uit van een kampioenschap, toen de Flanders Ardennes Historic Challenge. Daarnaast maakte ook het Brits Historic Rallykampioenschap dat jaar eenmalig zijn opwachting, een voorbode voor de moderne rally 15 jaar later.

Het jaar daarop bleef de wedstrijd onderdeel van dat kampioenschap, maar werd ook het ERC Historic verwelkomd, dat volgens het FIA-reglement wordt verreden, in de plaats van het Brits kampioenschap. Nog een jaar later, in 2004, werd de Flanders Ardennes Historic Challenge ingeruild voor het Belgium Historic-kampioenschap.

Dat bleef zo tot 2009. Sinds dat jaar zijn de historics verder opgesplitst en moesten piloten kiezen tussen de twee kampioenschappen. Dit omdat aan de ERC-wedstrijd te mogen deelnemen een wagen vereist is met een FIA-paspoort, waardoor nationale piloten soms niet konden deelnemen. De auto's die met de (nationale) Belgium Historic-wedstrijd meedoen, krijgen een startnummer vanaf 301. Sinds 2016 telden beide wedstrijden mee voor het Belgium Historic-kampioenschap. Zo moesten nationale piloten die het kampioenschap bedwongen, de wedstrijd niet opgeven als ze ook voor het ERC willen meedingen.

Door de wijziging van de definitie van 'oldtimers', waarbij een oldtimer 30 jaar oud moest zijn in plaats van 25, bleef het historic gebeuren een aantal jaar hetzelfde gezicht behouden. Eenmaal een wagen de titel 'oldtimer' heeft gekregen, wordt deze immers behouden. Eenmaal echter ook de BMW E30 M3 en dergelijke konden deelnemen aan de historic wedstrijd, werd de strijd eerder ongelijk. Daarom werd er beslist vanaf 2018 in de nationale wedstrijd enkel nog 'echte oldtimers' toe te laten, en werden zogenoemde 'youngtimers' verplicht om aan de ERC-wedstrijd deel te nemen. Zo bleven bijvoorbeeld de Ford Escort of de Opel Ascona kans maken op een overwinning.

Vanaf 2015 werd bij de nationale rally ook de nieuwe Pinto Cup verwelkomd, een kampioenschap exclusief voor de Ford Escort, dat gehouden werd tot en met 2018.

Door het uitbreken van de coronacrisis in België in 2020 werd de rally dat jaar geannuleerd. Ook zou de moderne rally voor het eerst deel gaan uitmaken van het wereldkampioenschap rally (WRC), waardoor de organisatie op een goed verloop van die wedstrijd wou focussen. Deze zou bovendien in augustus in plaats van in juni plaatsvinden. In 2021 werd de Ypres Historic Rally wel weer gehouden, dit op de gebruikelijke datum, maar gelijktijdig met de uitgestelde Rally van de Monteberg, en op diens (3) proeven. Sinds dat jaar is de rally echter geen deel meer van het Europees kampioenschap, en is er bijgevolg ook geen aparte nationale wedstrijd meer. In 2022 was de moderne wedstrijd opnieuw deel van het WRC, en werd de Ypres Historic Rally in november verreden, tegelijk met de Ypres Historic Regularity, een ander evenement van Club SuperStage dat in 2018 voor het eerst het licht zag. De regularity maakte dan handig gebruik van de rallyproeven voor afgesloten wegritten, die de ritten op de openbare weg afwisselden.

Vanaf 2023 wordt de historic rally zoals vanouds opnieuw gelijktijdig met de moderne rally georganiseerd in juni.

Veranderingen 2017[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2016 werd bekendgemaakt dat de rally van Ieper zou opgenomen worden in het Brits rallykampioenschap. Na een lange tijd op de kalender te hebben gestaan van het IRC / ERC verlieten ze dat kampioenschap in 2017, maar de rally staat sindsdien wel op de kalender van het TER (Tour of European Rally). Dat kampioenschap werd in 2019 ingewisseld voor de Benelux Rally Trophy. Het TER bleef wel een Belgische etappe aandoen met de Omloop van Vlaanderen.

De Ypres Historic Rally bleef wel nog deel uitmaken van het ERC Historic.

Op het einde van 2020 maakte de organisator van het Britse rally kampioenschap bekend dat Ieper geen deel meer zou uitmaken van hun kalender, omwille van de moeilijkere oversteek voor de Britten naar Ieper door de coronamaatregelen en de ondertussen voltrokken Brexit.

Wereldkampioenschap Rally[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2020 werd de rally van Ieper opgenomen op de alternatieve kalender voor het Wereldkampioenschap rally omwille van het wegvallen van veel wedstrijden. Door het toevoegen van de rally zouden er toch nog 8 rally's gereden worden in 2020. Echter toen in oktober 2020, de tweede golf van de COVID-19-pandemie steeg naar een hoogtepunt, was de organisatie genoodzaakt om de rally te annuleren.

Toen de kalender voor het Wereldkampioenschap rally in 2021 werd bekend gemaakt, was er voor de rally van Ieper aanvankelijk enkel plaats op de reservelijst. Toen in januari 2021 duidelijk werd dat de rally van Groot-Brittannië niet de benodigde financiële middelen kon bekomen, werd de rally van Ieper ingeroepen als vervanger voor de Britse manche. Thierry Neuville won de wedstrijd met de Hyundai i20 Coupé WRC.

Ook in 2022 was de rally opnieuw deel van het wereldkampioenschap rally. De Est Ott Tänak wist de 57e editie te winnen met de Hyundai i20N Rally1.

In 2023 staat Ieper niet meer op de kalender van het wereldkampioenschap, maar maakt wel het Brits rallykampioenschap opnieuw zijn opwachting. De Benelux Rally Trophy, waar de Ypres Rally deel van uitmaakte voordat het wereldkampioenschap zijn opwachting maakte maar die niet meer gehouden wordt sinds 2022, werd nu ingeruild voor het ERT (de European Rally Trophy).

Officiële benaming[bewerken | brontekst bewerken]

De rally heeft door de jaren heen een aantal naamswijzigingen gekend. In de beginjaren vooral door de formule die veranderde (eerst 12 uren, dan 2x 12, dan 24) en daarna werd op Engelse namen overgestapt voor een internationalere uitstraling. Sinds 2010 heet de rally gewoon "Ypres Rally", voorafgegaan door de naam van de hoofdsponsor.

Periode Naam
1966-1973 12 Uren van Ieper
1974 2X12 Uren van Ieper
1975-1977 24 Uren van Ieper
1978-1996 Ypres 24 Hours Rally
1997-2009 Belgium Ypres Westhoek Rally
2010-heden Ypres Rally

Lijst van winnaars[bewerken | brontekst bewerken]

Editie Jaar Rijder Navigator Auto
58 2023 Vlag van Frankrijk Adrien Fourmaux Vlag van Frankrijk Alexandre Coria Ford Fiesta Rally2
57 2022 Vlag van Estland Ott Tänak Vlag van Estland Martin Järveoja Hyundai i20N Rally1
56 2021 Vlag van België Thierry Neuville Vlag van België Martijn Wydaeghe Hyundai i20 Coupé WRC
- 2020 Rally niet gehouden vanwege COVID-19-pandemie
55 2019 Vlag van Ierland Craig Breen Vlag van Ierland Paul Nagle Volkswagen Polo GTI R5
54 2018 Vlag van België Thierry Neuville Vlag van België Nicolas Gilsoul Hyundai i20 R5
53 2017 Vlag van Nederland Kevin Abbring Vlag van België Pieter Tsjoen Peugeot 208 T16
52 2016 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Johan Gitsels Škoda Fabia R5
51 2015 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Johan Gitsels Škoda Fabia R5
50 2014 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Johan Gitsels Škoda Fabia S2000 Evo 2
49 2013 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Frédéric Miclotte Škoda Fabia S2000 Evo 2
48 2012 Vlag van Finland Juho Hänninen Vlag van Finland Mikko Markkula Škoda Fabia S2000 Evo 2
47 2011 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Frédéric Miclotte Škoda Fabia S2000 Evo 2
46 2010 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Frédéric Miclotte Škoda Fabia S2000 Evo 2
45 2009 Vlag van Verenigd Koninkrijk Kris Meeke Vlag van Ierland Paul Nagle Peugeot 207 S2000
44 2008 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Robin Buysmans Peugeot 207 S2000
43 2007 Vlag van Italië Luca Rossetti Vlag van Italië Matteo Chiarcossi Peugeot 207 S2000
42 2006 Vlag van Italië Giandomenico Basso Vlag van Italië Mitia Dotta Fiat Punto Abarth S2000
41 2005 Vlag van België Kris Princen Vlag van België Dany Colebunders Renault Clio S1600
40 2004 Vlag van België Larry Cols Vlag van België Filip Goddé Renault Clio S1600
39 2003 Vlag van België Bruno Thiry Vlag van België Stéphane Prévot Peugeot 206 WRC
38 2002 Vlag van België Bruno Thiry Vlag van België Stéphane Prévot Peugeot 206 WRC
37 2001 Vlag van België Pieter Tsjoen Vlag van België Steven Vergalle Toyota Corolla WRC
36 2000 Vlag van Denemarken Henrik Lundgaard Vlag van Denemarken Jens-Christian Anker Toyota Corolla WRC
35 1999 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Sven Smeets Mitsubishi Carisma GT Evo VI
34 1998 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Sven Smeets Toyota Corolla WRC
33 1997 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Sven Smeets Toyota Celica GT-Four
32 1996 Vlag van België Freddy Loix Vlag van België Sven Smeets Toyota Celica GT-Four
31 1995 Vlag van België Renaud Verreydt Vlag van België Jean-Manuel Jamar Toyota Celica GT-Four
30 1994 Vlag van België Patrick Snijers Vlag van België Dany Colebunders Ford Escort RS Cosworth
29 1993 Vlag van België Patrick Snijers Vlag van België Dany Colebunders Ford Escort RS Cosworth
28 1992 Vlag van België Patrick Snijers Vlag van België Dany Colebunders Ford Sierra RS Cosworth 4x4
27 1991 Vlag van België Patrick Snijers Vlag van België Dany Colebunders Ford Sierra RS Cosworth 4x4
26 1990 Vlag van België Robert Droogmans Vlag van België Ronny Joosten Lancia Delta Integrale 16V
25 1989 Vlag van België Robert Droogmans Vlag van België Ronny Joosten Ford Sierra RS Cosworth
24 1988 Vlag van België Robert Droogmans Vlag van België Ronny Joosten Ford Sierra RS Cosworth
23 1987 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy McRae Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Grindrod Ford Sierra RS Cosworth
22 1986 Vlag van België Robert Droogmans Vlag van België Ronny Joosten Ford RS200
21 1985 Vlag van Frankrijk Jean Ragnotti Vlag van Frankrijk Pierre Thimonier Renault 5 Maxi Turbo
20 1984 Vlag van Finland Henri Toivonen Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Grindrod Porsche 911 SC RS
19 1983 Vlag van Italië Miki Biasion Vlag van Italië Tiziano Siviero Lancia Rally 037
18 1982 Vlag van België Marc Duez Vlag van België Willy Lux Porsche 911 SC
17 1981 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Andruet Vlag van Frankrijk Denise Emmanuelli Ferrari 308 GTB
16 1980 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Pond Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Gallagher Triumph TR7 V8
15 1979 Vlag van Frankrijk Bernard Béguin Vlag van Frankrijk Jean-Jacques Lenne Porsche 911 Carrera
14 1978 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Pond Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Gallagher Triumph TR8
13 1977 Vlag van Frankrijk Bernard Darniche Vlag van Frankrijk Alain Mahé Lancia Stratos HF
12 1976 Vlag van Duitsland Walter Röhrl Vlag van Duitsland Willi-Peter Pitz Opel Kadett GT/E
11 1975 Vlag van België Bernard Mordacq Vlag van België J. L. Bret Porsche Carrera
10 1974 Vlag van België Gilbert Staepelaere Vlag van België André Aerts Ford Escort RS1600
9 1973 Vlag van België Noël Van Assche Vlag van België "Jimmy" BMW Cabana
8 1972 Vlag van België Gilbert Staepelaere Vlag van België André Aerts Ford Escort
7 1971 Vlag van België Noël Van Assche Vlag van België "Jimmy" BMW Cabana
6 1970 Vlag van België Gilbert Staepelaere Vlag van België André Aerts Ford Escort
5 1969 Vlag van België Gilbert Staepelaere Vlag van België André Aerts Ford Lotus Cortina
4 1968 Vlag van België Vandyck Vlag van België Eric Symens BMW 2002 TI
3 1967 Vlag van België Hervé Thiers Vlag van België Declerck Lotus Elan
2 1966 Vlag van België Hubert Saelens Vlag van België F. Moens Lotus Elan
1 1965 Vlag van België Jean-Pierre Vandermeersch Vlag van België R. Roegiers Austin Cooper

Freddy Loix[bewerken | brontekst bewerken]

De Belg Freddy Loix werd - gezien het aantal overwinningen - in 2008 recordhouder. Hij won de rally voor de vijfde maal en liet daarbij Patrick Snijers, Robert Droogmans en Gilbert Staepelaere achter zich, die hier allen viermaal wonnen. Loix bleef jaarlijks deelnemen tot in 2016 en won de rally maarliefst 11 keer (2016). Vaak is het zo dat Loix niet de snelste piloot is op de eerste proeven, maar wel de meest consistente. Door het grote aantal proeven (tegen de 20) vallen andere mededingers voor de titel ook vaak af door fouten te maken door te veel risico te nemen, of door technische pech. Zo wist Loix zich in 2016 voor de elfde keer tot winnaar te kronen door Fransman Bryan Bouffier voorbij te steken in het klassement door diens defecte versnellingsbak, een vergelijkbaar scenario als wanneer in 2015 eerst Kevin Abbring en daarna ook Craig Breen moesten opgeven na een crash.

Loix ging na seizoen 2016 met "rallypensioen" en trok zich na een succesvolle periode op zijn hoogtepunt terug als coureur uit de rallysport.

In 2019 komt hij opnieuw eenmalig aan de start met in de navigatorstoel Pieter Tsjoen.[2]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]