Naar inhoud springen

Robin Haase

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Robin Haase
Robin Haase
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Geboorteplaats Den Haag, Nederland
Geboortedatum 6 april 1987
Woonplaats Turnhout, België
Lengte 1,91 m
Profdebuut 2005
Slaghand rechts
Totaal prijzengeld 8.415.279 US dollar
Profiel (en) ATP-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 234–273
Titels 2
Hoogste positie 33e (30 juli 2012)
Olympische Spelen 1e ronde (2012, 2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2011)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2011-2014, 2017)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2011)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2011, 2015)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 223–239
Titels 8
Hoogste positie 29e (22 mei 2023)
Olympische Spelen 2e ronde (2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open finale (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 3e ronde (2014, 2019, 2021)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2017)
Laatst bijgewerkt op: 13 november 2022
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Robin Haase (Den Haag, 6 april 1987) is een Nederlands tennisser. Zijn vader is Duits en zijn moeder is Nederlands.[1] Hoewel Haase in het dagelijks leven linkshandig is, speelt hij rechtshandig tennis. Hij won op zaterdag 6 augustus 2011 zijn eerste ATP-titel in het enkelspel door het toernooi van Kitzbühel op zijn naam te schrijven.[2] Een jaar later wist Haase zijn titel in Kitzbühel te prolongeren en won zo zijn tweede ATP-titel. In 2013 haalde hij het record van de meeste verloren tiebreaks op een rij binnen; namelijk 17.[3]

Voor hij proftennisser werd, bereikte Haase in 2005 de finale van het juniorentoernooi van Wimbledon. Hij verloor die van de Fransman Jérémy Chardy.

Haase speelde zijn eerste ATP-wedstrijd bij de senioren op 19 juni 2006 in Rosmalen bij het Ordina Open. Hij verloor van Juan Carlos Ferrero met 4-6, 6-3 en 2-6. Hij maakte dat jaar ook zijn debuut in de Davis Cup tegen Tsjechië. Hij verloor van Tomáš Berdych, maar won van Jan Hernych, een partij die er overigens niet meer toe deed voor de uitkomst (Nederland verloor met 4-1). Haase won dat jaar zijn eerste toernooi, dat was het $75.000 challengertoernooi van Nashville. Hij won van Raemon Sluiter de finale van de nationale Masters in 2006. In zijn eerste volledige profjaar (2006) eindigde hij op de 167e plek van de ATP-wereldranglijst.

In maart 2007 won Haase zijn tweede challengertoernooi, ditmaal in Wolfsburg. Diezelfde maand wist Haase ook voor het eerst in zijn carrière op eigen kracht een ATP-toernooi te bereiken. Bij de Miami verloor hij echter in de eerste ronde van Juan Mónaco.

Tijdens het Dutch Open in juli 2007 beleefde Haase opnieuw een mijlpaal. Hij wist daar de halve finale te bereiken, door achtereenvolgens Félix Mantilla, Nicolas Devilder en Florent Serra te verslaan. In de halve finale verloor hij daar echter van Werner Eschauer. In het dubbelspeltoernooi bereikte hij met Rogier Wassen de finale.

Bij het Master Seriestoernooi in Montreal in 2007 boekte Haase zijn grootste overwinning tot dan toe. De top 10-speler Tomáš Berdych werd verslagen in twee sets. Na dat toernooi, op 13 augustus, stond Haase voor het eerst in de ATP-top 100, op de 96e plaats.

Tijdens het toernooi van de US Open 2007 maakte hij zijn grandslamdebuut. Haase overleefde de derde kwalificatiewedstrijd niet, maar werd als lucky loser toegelaten tot het hoofdtoernooi doordat de Kroaat Mario Ančić zich afmeldde voor het toernooi. Hij had echter geen gelukkige loting: in de eerste ronde moest hij het opnemen tegen de als derde geplaatste, en tevens nummer drie van de wereld, Novak Đoković. Hij verloor de partij met 6-2, 6-1 en 6-3.

In januari en februari van 2008 bereikte Haase driemaal de kwartfinale van een ATP-toernooi, namelijk van het toernooi van Chennai, het toernooi van Rotterdam en het toernooi van Zagreb. Verder wist hij door te dringen tot de tweede ronde van het Australian Open, waarin hij in de tweede ronde verloor van de Fransman Sébastien Grosjean in vijf sets. Een tijd later (maart 2008) revancheerde Haase zich tijdens het Sunrise challengertoernooi in Florida. In de finale won Haase in drie sets van diezelfde Grosjean. Tijdens dit sterk bezette Challenger-toernooi van het jaar boekte Robin Haase onder andere overwinningen op Andreas Seppi (op dat moment 46e op de wereldranglijst), Janko Tipsarević (op dat moment 41e op de wereldranglijst) en de routinier Dominik Hrbatý. In april 2008 steeg Haase naar de 57e positie op de wereldranglijst door de kwartfinale van het ATP-toernooi van Valencia te bereiken.

Haase maakte zijn debuut op het gras van Wimbledon in 2008 tegen Lleyton Hewitt. Haase verloor in een vijfsetter.

In 2009 stond Haase lange tijd buitenspel vanwege een hardnekkige knieblessure. In het najaar maakte hij ruim een jaar blessureleed zijn rentree op het Challenger-toernooi in Jersey, waar hij als kwalificant direct de halve finale haalde. Ook in Helsinki haalde Haase de laatste vier, waardoor hij op de wereldranglijst een enorme sprong maakte en het jaar afsloot als de nummer 449 van de wereld. Medio december wist Haase bovendien voor de tweede keer in zijn loopbaan de nationale Masters te winnen door in de finale Antal van der Duim te verslaan.

In 2010 begon Haase zijn seizoen met het ATP-toernooi van Chennai (India) en de Australian Open. In Chennai overleefde hij de eerste ronde, maar verloor in de tweede ronde van landgenoot Thiemo de Bakker. Op de Australian Open verloor hij in de eerste ronde van de als 21ste geplaatste Tsjech Tomáš Berdych. Ook verloor hij in Rotterdam de eerste ronde, van Tommy Robredo. Op 21 maart won hij zijn vierde challenger in het Italiaanse Caltanissetta. Op Roland Garros speelde hij zijn openingspartij tegen de 19de geplaatste Spaanse Nicolás Almagro. Die verloor hij in 5 sets met 4-6, 6-3, 6-4, 6-7 (3), 4-6. Op 6 juni won hij zijn vijfde challenger in het Duitse Fürth. Op dinsdag 22 juni baarde hij opzien door in de eerste ronde van Wimbledon 2010 James Blake te verslaan. De voormalig nummer 4 was kansloos tegen de Nederlander, 6-2 6-4 6-4. In de tweede ronde zorgde Haase bijna voor een sensatie. Hij verloor nipt van Rafael Nadal. Het werd 5-7, 6-2, 3-6, 6-0, 6-3. Robin Haase won de World Tour Award voor de beste comeback van het jaar. Hij werd gekozen door zijn collega's boven de Amerikaan Mardy Fish, de Argentijn David Nalbandian en de Japanner Kei Nishikori.

Op de Australian Open zorgde hij wel voor een kleine verrassing door de nummer 24 van de wereld, Juan Mónaco, met 6-4, 6-4, 3-6, 6-2 te verslaan. Hij stuitte in de derde ronde op de hardcourt specialist Andy Roddick, waarvan hij met 2-6, 7-6, 6-2, 6-2 verloor.

Op Roland Garros won hij de eerste ronde van Daniel Gimeno Traver met 6-2, 7-6, 6-3, maar Mardy Fish liet hem in de tweede ronde kansloos, 7-6, 6-2, 6-1.

Tijdens het toernooi van Wimbledon won Haase in de eerste ronde in drie sets van de Spanjaard Pere Riba (6-4, 6-4, 6-4). In de tweede ronde won hij van de als 21e geplaatste Spanjaard Fernando Verdasco met 6-3, 6-4, 4-6 en 6-2. In de derde ronde moest Haase echter in de vierde set van zijn partij tegen Mardy Fish geblesseerd opgeven (6-3, 6-7, 6-2, 1-1).

Op het ATP-toernooi in Kitzbühel haalde Haase zijn eerste finale ooit op ATP-niveau. Hiervoor schakelde hij gedurende het toernooi favorieten als Feliciano López (1-6 6-4 6-3) en Andreas Seppi (6-4 6-2) uit, de nummers 2 en 6 van de plaatsingslijst. Op zaterdag 6 augustus 2011 versloeg hij in de finale Albert Montañés in drie sets met 6-4, 4-6, 6-1 en won zo zijn eerste ATP-titel. Haase was daarmee de eerste Nederlander die een ATP-toernooi won sinds Martin Verkerk Amersfoort 2004 op zijn naam schreef.

Op de US Open was de tweede ronde het eindpunt voor Haase. Na een sterke overwinning in de eerste ronde tegen Rui Machado, waarin hij 6-0 6-4 6-4 won, was hij uiteindelijk niet opgewassen tegen de als vierde geplaatste Andy Murray. Ondanks een goede start stortte Haase halverwege de partij in en verloor dertien games op rij. Hij wist nog terug te komen aan het eind van de vijfde set, maar moest uiteindelijk toch buigen voor de Schot (7-6 (5) 6-2 2-6 0-6 4-6).

Op het ATP-toernooi van Monte Carlo 2012 behaalde Haase voor het eerst in zijn carrière de kwartfinale van een Masterstoernooi. Hij versloeg tijdens dat toernooi twee top 50-spelers, Juan Mónaco en Thomaz Bellucci. In de kwartfinale verloor Haase vervolgens met 4-6 en 2-6 van de op dat moment wereldranglijst aanvoerende Novak Đoković. Mede door deze prestatie en een kwartfinaleplaats in Estoril klom Haase naar de top 40 van de wereldranglijst.

Op zaterdag 28 juli 2012 trad Haase voor het eerst dat jaar aan in de finale van een ATP-toernooi. Hij verdedigde zijn titel bij het ATP-toernooi in Kitzbühel. Na een verloren eerste set tegen de Duitser Philipp Kohlschreiber werd de partij uiteindelijk gewonnen met 6-7, 6-3, 6-2. Dit betekende voor Haase zijn tweede ATP-titel in het enkelspel en zijn hoogste ATP-ranking ooit (33e). De Olympische Spelen verliepen voor Haase minder goed. In het enkelspel verloor hij in de eerste ronde van Richard Gasquet. In het dubbelspel verloor hij samen met zijn dubbelpartner Jean-Julien Rojer van het Indiase duo Leander Paes/Vishnu Vardhan in de eerste ronde.

2013 begon geweldig voor Haase, toen hij samen met Igor Sijsling de finale van de Australian Open bereikte in het dubbelspel. Deze werd verloren van de ongenaakbare broers Bob en Mike Bryan. De Amerikanen wonnen met 3-6, 4-6. In het enkelspel was de eerste ronde het eindstation voor Haase. Hij verloor van de Brit Andy Murray met 3-6, 1-6, 3-6.

Op Roland Garros won hij in de eerste ronde van de Fransman Kenny de Schepper. In de tweede ronde verloor hij van de Pool Jerzy Janowicz.

Op Wimbledon werd hij in de eerste ronde uitgeschakeld door de Rus Michail Joezjny. Joezjny won met 4-6, 5-7, 5-7. In het Zwitserse Gstaad bereikte hij de finale waarin hij verloor van dezelfde Joezjny. Joezjny won dit keer met 3-6, 4-6.

Op de US Open verloor hij verrassend in de eerste ronde van de kwalificant Frank Dancevic. De Canadees won met 6-7, 6-3, 5-7, 6-7. In Wenen bereikte hij de finale waarin hij verloor van Tommy Haas. De Duitser won met 3-6, 6-4, 3-6.

2014 begon niet goed voor Haase. Op de Australian Open trof hij het redelijk makkelijk tegen de Amerikaan Donald Young. Haase moest uiteindelijk midden in de wedstrijd opgeven met een rugblessure. Na het behalen van de nationale titel werd generatiegenoot Mark de Jong zijn coach[4].

Ook 2015 begon niet goed voor Haase. In de aanloop naar de Australian Open was hij ziek en kon hij nauwelijks trainen. Zijn tegenstander op de Australian Open was Gilles Simon. Deze staat veel hoger dan Haase op de ATP-ranglijst. Haase verloor kansloos met 1-6 3-6 4-6. Op 1 mei koos Haase ervoor om bij LTC Naaldwijk Eredivisie te spelen. Robin Haase is in 2015 tijdens de tweede ronde van Wimbledon weggeslagen door Andy Murray. Murray zegevierde met 6-1, 6-1 en 6-4.

In aanloop naar de Australian Open speelde Haase de toernooien van Doha en Auckland. Bij beide toernooien wist hij de eerste ronde te winnen. In Doha verliest hij in de tweede ronde van Rafael Nadal, terwijl in Auckland de tweede ronde Kevin Anderson te sterk is. Vorig jaar werd Robin Haase direct uitgeschakeld in Melbourne, waardoor er dit jaar kansen lagen om punten te pakken. Dit moest gebeuren tegen de Bosniër Mirza Basic. Haase verloor deze wedstrijd met 6(4)-7 4-6 4-6. Ook in de twee daarop volgende wedstrijden verloor Haase. In Sofia verloor hij van Lukas Rosol met 6-3 3-6 4-6. En in Rotterdam verloor Haase van Gilles Simon met 6(5)-7 1-6. Op het ATP-toernooi van Marseille kwam er een einde aan de verliesreeks van Haase. Hij wist te winnen van Joao Sousa met 6-4 6-0. In de tweede ronde verloor hij van Marin Cilic met 6-4 3-6 5-7. Hij zette zijn goede reeks voort in het toernooi van Acapulco. Hij haalde de kwartfinale door Luis Patiño (6-1 6-2) en Aljaz Bendene (6-4 6-7 6-4) te verslaan. In de kwartfinale werd hij verslagen door Alexander Dolgopolov met 3-6 3-6. Haase steeg van de 62e naar de 57e plaats.

Legenda
Grand Slam
Olympische Spelen
tot 2009 vanaf 2009
Tennis Masters Cup ATP Finals
ATP Masters Series ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold ATP Tour 500
ATP International Series ATP Tour 250
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Tegenstander in finale Score Details
Gewonnen finales
1. 6 augustus 2011 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel (1) Gravel Vlag van Spanje Albert Montañés 6-4, 4-6, 6-1 Details
2. 28 juli 2012 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel (2) Gravel Vlag van Duitsland Philipp Kohlschreiber 6-7, 6-3, 6-2 Details
Verloren finales
1. 28 juli 2013 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Rusland Michail Joezjny 3-6, 4-6 Details
2. 20 oktober 2013 Vlag van Oostenrijk ATP Wenen Hardcourt Vlag van Duitsland Tommy Haas 3-6, 6-4, 4-6 Details
3. 24 juli 2016 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Spanje Feliciano López 4-6, 5-7 Details
Gewonnen challengers
1. 6 november 2006 Vlag van Verenigde Staten Nashville Hardcourt Vlag van Denemarken Kristian Pless 7-6, 6-3
2. 26 februari 2007 Vlag van Duitsland Wolfsburg Tapijt (i) Vlag van Duitsland Daniel Brands 6-2, 3-6, 6-1
3. 17 maart 2008 Vlag van Verenigde Staten Sunrise Hardcourt Vlag van Frankrijk Sébastien Grosjean 5-7, 7-5, 6-1
4. 21 maart 2010 Vlag van Italië Caltanissetta Gravel Vlag van Italië Matteo Trevisan 7-5, 6-3
5. 6 juni 2010 Vlag van Duitsland Fürth Gravel Vlag van Duitsland Tobias Kamke 6-4, 6-2
6. 8 augustus 2010 Vlag van San Marino San Marino Gravel Vlag van Italië Filippo Volandri 6-2, 7-6
7. 29 augustus 2010 Vlag van Italië Manerbio Gravel Vlag van Italië Marco Crugnola 6-3, 6-2
8. 5 september 2010 Vlag van Italië Como Gravel Vlag van Tsjechië Ivo Minář 6-4, 6-3
9. 2 november 2014 Vlag van Frankrijk Réunion Hardcourt Vlag van Frankrijk Florent Serra 3-6, 6-1, 7-5
10. 10 mei 2015 Vlag van Frankrijk Aix-en-Provence Gravel Vlag van Frankrijk Paul-Henri Mathieu 7-6 (1), 6-2
11. 27 september 2015 Vlag van Slowakije Trnava Gravel Vlag van Argentinië Horacio Zeballos 6-4, 6-1
12. 31 juli 2016 Vlag van Nederland Scheveningen Gravel Vlag van Tsjechië Adam Pavlásek 6-4, 6-7 (9), 6-2
13. 25 september 2016 Vlag van Roemenië Sibiu Gravel Vlag van Italië Lorenzo Giustino 7-6(2), 6-2
Nr. Datum Toernooi Ondergrond Partner Tegenstanders in finale Score Details
Gewonnen finales herendubbel
1. 20 februari 2011 Vlag van Frankrijk ATP Marseille Hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Skupski Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Jo-Wilfried Tsonga
6-3, 6-7, [13-11] Details
2. 27 juli 2014 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Duitsland Andre Begemann Vlag van Australië Rameez Junaid
Vlag van Slowakije Michal Mertiňák
6-3, 6-4 Details
3. 6 januari 2018 Vlag van India ATP Pune Hardcourt Vlag van Nederland Matwé Middelkoop Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert
Vlag van Frankrijk Gilles Simon
7-6(5), 7-6(5) Details
4. 11 februari 2018 Vlag van Bulgarije ATP Sofia Hardcourt (i) Vlag van Nederland Matwé Middelkoop Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Oostenrijk Alexander Peya
5-7, 6-4, [10-4] Details
5. 21 juli 2018 Vlag van Kroatië ATP Umag (1) Gravel Vlag van Nederland Matwé Middelkoop Vlag van Tsjechië Roman Jebavý
Vlag van Tsjechië Jiří Veselý
6-4, 6-4 Details
6. 20 juli 2019 Vlag van Kroatië ATP Umag (2) Gravel Vlag van Oostenrijk Philipp Oswald Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer
7-5, 6-7(2), [14-12] Details
7. 13 februari 2022 Vlag van Nederland ATP Rotterdam Hardcourt (i) Vlag van Nederland Matwé Middelkoop Vlag van Zuid-Afrika Lloyd Harris
Vlag van Duitsland Tim Pütz
4–6, 7–6(5), [10–5] Details
8. 12 februari 2023 Vlag van Frankrijk ATP Montpellier Hardcourt (i) Vlag van Nederland Matwé Middelkoop Vlag van Verenigde Staten Maxime Cressy
Vlag van Frankrijk Albano Olivetti
7–6(4), 4–6, [10–6] Details
Verloren finales herendubbel
1. 16 juli 2007 Vlag van Nederland ATP Amersfoort Gravel Vlag van Nederland Rogier Wassen Vlag van Argentinië Juan Pablo Brzezicki
Vlag van Argentinië Juan-Pablo Guzman
2-6, 0-6 Details
2. 9 januari 2011 Vlag van India ATP Chennai Hardcourt Vlag van Verenigde Staten David Martin Vlag van India Mahesh Bhupathi
Vlag van India Leander Paes
2-6, 7-6, [7-10] Details
3. 12 juni 2011 Vlag van Duitsland ATP Halle Gras Vlag van Canada Milos Raonic Vlag van India Rohan Bopanna
Vlag van Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi
6-7(8), 6-3, [9-11] Details
4. 26 januari 2013 Vlag van Australië Australian Open Hardcourt Vlag van Nederland Igor Sijsling Vlag van Verenigde Staten Bob Bryan
Vlag van Verenigde Staten Mike Bryan
3-6, 4-6 Details
5. 18 mei 2014 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Spanje Feliciano López Vlag van Canada Daniel Nestor
Vlag van Servië Nenad Zimonjić
4-6, 6-7(2) Details
6. 8 mei 2015 Vlag van Oostenrijk ATP Kitzbühel Gravel Vlag van Finland Henri Kontinen Vlag van Spanje Nicolas Almagro
Vlag van Argentinië Carlos Berlocq
7-5, 3-6, [9-11] Details
7. 26 februari 2017 Vlag van Frankrijk ATP Marseille Hardcourt (i) Vlag van Verenigd Koninkrijk Dominic Inglot Vlag van Frankrijk Julien Benneteau
Vlag van Frankrijk Nicolas Mahut
4-6, 7-6(9), [5-10] Details
8. 4 januari 2019 Vlag van Qatar ATP Doha Hardcourt Vlag van Nederland Matwé Middelkoop Vlag van België David Goffin
Vlag van Frankrijk Pierre-Hugues Herbert
7-5, 4-6, [4-10] Details
9. 21 april 2019 Vlag van Monaco ATP Monte Carlo Gravel Vlag van Nederland Wesley Koolhof Vlag van Kroatië Nikola Mektić
Vlag van Kroatië Franko Škugor
7-6(3), 6-7(3), [9-11] Details
10. 28 juli 2019 Vlag van Duitsland ATP Hamburg Gravel Vlag van Nederland Wesley Koolhof Vlag van Oostenrijk Oliver Marach
Vlag van Oostenrijk Jürgen Melzer
2-6, 6-7(3) Details
11. 11 augustus 2019 Vlag van Canada ATP Montreal/Toronto Hardcourt Vlag van Nederland Wesley Koolhof Vlag van Spanje Marcel Granollers
Vlag van Argentinië Horacio Zeballos
5-7, 5-7 Details
12. 24 juli 2022 Vlag van Zwitserland ATP Gstaad Gravel Vlag van Oostenrijk Philipp Oswald Vlag van Bosnië en Herzegovina Tomislav Brkić
Vlag van Portugal Francisco Cabral
4–6, 4–6 Details
13. 21 mei 2023 Vlag van Italië ATP Rome Gravel Vlag van Nederland Botic van de Zandschulp Vlag van Monaco Hugo Nys
Vlag van Polen Jan Zieliński
5–7, 1–6 Details
14. 1 juli 2023 Vlag van Spanje ATP Mallorca Gras Vlag van Oostenrijk Philipp Oswald Vlag van India Yuki Bhambri
Vlag van Zuid-Afrika Lloyd Harris
3–6, 4–6 Details
Gewonnen challengers herendubbel
1. 30 oktober 2006 Vlag van Verenigde Staten Louisville Hardcourt Vlag van Nederland Igor Sijsling Vlag van Verenigde Staten Amer Delić
Vlag van Verenigde Staten Robert Kendrik
Walk-over
2. 1 augustus 2010 Vlag van Italië Cordenons Gravel Vlag van Nederland Rogier Wassen Vlag van Verenigde Staten James Cerretani
Vlag van Canada Adil Shamasdin
7-6, 7-5
3. 28 augustus 2010 Vlag van Italië Manerbio Gravel Vlag van Nederland Thomas Schoorel Vlag van Argentinië Diego Junqueira
Vlag van Spanje Gabriel Trujillo-Soler
6-4, 6-4
4. 2 november 2014 Vlag van Réunion Reunion Island Hardcourt Vlag van Kroatië Mate Pavic Vlag van Frankrijk Jonathan Esseric
Vlag van Frankrijk Fabrice Martin
7-5, 4-6, [10-7]
5. 10 mei 2015 Vlag van Frankrijk Aix en Provence Gravel Vlag van Pakistan Aisam-ul-Haq Qureshi Vlag van Verenigde Staten Nicholas Monroe
Vlag van Nieuw-Zeeland Artem Sitak
6-1, 6-2
6. 17 mei 2016 Vlag van Frankrijk Bordeaux Gravel Vlag van Nederland Thiemo de Bakker Vlag van Frankrijk Lucas Pouille
Vlag van Oekraïne Serhij Stachovsky
6-3, 7-5
7. 25 september 2016 Vlag van Roemenië Sibiu Gravel Vlag van Duitsland Tim Pütz Vlag van Frankrijk Jonathan Eysseric
Vlag van Frankrijk Tristan Lamasine
6-4, 6-2
8. 7 april 2019 Vlag van Frankrijk Sophia Antipolis Gravel Vlag van Nederland Thiemo de Bakker Vlag van Frankrijk Enzo Couacaud
Vlag van Frankrijk Tristan Lamasine
6-4, 6-4
9. 3 juli 2022 Vlag van Duitsland Lüdenscheid Gravel Vlag van Nederland Sem Verbeek Vlag van Duitsland Fabian Fallert
Vlag van Duitsland Hendrik Jebens
6–2, 5–7, [10–3]
10. 17 juli 2022 Vlag van Nederland Amersfoort Gravel Vlag van Nederland Sem Verbeek Vlag van Colombia Nicolás Barrientos
Vlag van Mexico Miguel Ángel Reyes-Varela
6–4, 3–6, [10–7]
11. 21 augustus 2022 Vlag van Polen Grodzisk Mazowiecki Gravel Vlag van Oostenrijk Philipp Oswald Vlag van Monaco Hugo Nys
Vlag van Frankrijk Fabien Reboul
6–3, 6–4
12. 21 augustus 2022 Vlag van Spanje Alicante Gravel Vlag van Frankrijk Albano Olivetti Vlag van Oezbekistan Sanjar Fayziev
Vlag van Oezbekistan Sergey Fomin
7–6(5), 7–5

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open 2R 1R 3R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 2R 1R
Roland Garros 1R 1R 1R 2R 2R 2R 2R 1R 1R 2R 1R 1R
Wimbledon 1R 2R 3R 1R 1R 2R 2R 2R 1R 2R 2R g.t.
US Open 1R 2R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 2R 1R
ATP Masters 1000
Indian Wells 2R 1R 1R 1R 2R 3R 2R 1R 2R g.t.
Miami 1R 1R 1R 2R 1R 1R 2R 2R 2R 3R g.t.
Monte Carlo 2R KF 1R 1R 1R 1R 2R 1R g.t.
Madrid l.c. 2R 1R 2R 2R g.t.
Rome 1R 1R 1R 2R
Montreal/Toronto 2R HF KF g.t.
Cincinnati 1R 1R 3R
Shanghai g.t. 2R 1R 1R g.t.
Parijs 2R 1R 3R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. 1R g.t. 1R g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 1 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0
eindejaarsranking 114 116 447 65 45 56 43 83 66 59 42 50 162 197 227 258
toernooi 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
grandslamtoernooien
Australian Open 1R F 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 2R 3R
Roland Garros 2R 1R 1R 1R 3R 2R 1R 1R 2R 3R 1R 3R 2R 1R
Wimbledon 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R 1R KF 3R g.t. 3R 1R
US Open 1R 1R 1R 1R 2R 2R KF 3R 3R 1R 3R 2R
ATP Masters 1000
Indian Wells 1R g.t.
Miami 2R 1R 1R g.t. 2R
Monte Carlo 2R F g.t.
Madrid l.c. 2R 2R 2R g.t.
Rome F 2R F
Montreal/Toronto 1R F g.t. 1R
Cincinnati 1R 1R 2R
Shanghai g.t. 1R g.t.
Parijs 1R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. 1R g.t. 1R g.t. g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 1 0 0 1 0 0 0 3 1 0 0 1 1
eindejaarsranking 177 243 156 82 152 56 45 77 148 81 38 33 35 70 44
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Robin Haase.