Sainte-Tulle
Gemeente in Frankrijk .svg){kind=small}
| |||
|---|---|---|---|
  | |||
| Situering | |||
| Regio | Provence-Alpes-Côte d'Azur | ||
| Departement | Alpes-de-Haute-Provence (04) | ||
| Arrondissement | Forcalquier | ||
| Kanton | Manosque-3 | ||
| Coördinaten | 43° 47′ NB, 5° 46′ OL | ||
| Algemeen | |||
| Oppervlakte | 17,07 km² | ||
| Inwoners (1 januari 2021) |
3.489[1] (204 inw./km²) | ||
| Hoogte | 269 - 521 m | ||
| Overig | |||
| Postcode | 04220 | ||
| INSEE-code | 04197 | ||
| Foto's | |||
| |||
| Gemeentehuis | |||
| |||
Sainte-Tulle is een gemeente in het Franse departement Alpes-de-Haute-Provence (regio Provence-Alpes-Côte d'Azur). De gemeente telde 3.489 inwoners op 1 januari 2021.[1] De plaats maakt deel uit van het arrondissement Forcalquier.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Al in de Gallo-Romeinse tijd was hier bewoning. Sainte-Tulle was het laatantieke Tetea en werd mogelijk vroeger Bormonicum genoemd.
In de 11e eeuw stichtte de Abdij Saint-André in Villeneuve-lès-Avignon hier een priorij. Er kwam ook een feodaal kasteel. In 1348 werd het dorp getroffen door de Zwarte Dood en door plunderende benden raakte het verder ontvolkt. In de 15e eeuw liet heer Jean de Villemus mensen uit Savoye en Piëmont overkomen om het dorp opnieuw te bevolken.
In april 1590 was de Slag bij Sainte-Tulle een episode in de Hugenotenoorlogen. In 1609 kwam er een twee kilometer lang aquaduct om het dorp van drinkwater te voorzien. En in 1670 werd Sainte-Tulle een etappeplaats op de nieuwe koninklijke weg naar Dauphiné. In de eerste helft van de 18e eeuw werd het dorp getroffen door rampspoed. De pest die zich in 1720 verspreidde vanuit Marseille kostte aan 426 van de 810 inwoners het leven. En in 1743 werd de brug over de Chaffère weggespoeld bij een stortvloed. Het dorp herstelde zich in de loop van de tweede helft van de eeuw. Er werden moerbeien, olijven, wijndruiven en hennep verbouwd.
Tijdens de Franse Revolutie werd het kasteel verwoest en werden de landbouwgronden herverdeeld. Tijdens de 19e eeuw legde de landbouw zich verder toe op het kweken van zijderupsen voor de zijde-industrie. In de 20e eeuw groeide de gemeente verder door de elektriciteitsproductie. In 1919 kwam er een eerste elektriciteitscentrale. In 1958 opende EDF (Électricité de France) een vakschool in Sainte-Tulle en de stuwdammen op de Verdon en de Durance worden aangestuurd vanuit de gemeente.[2]
Geografie[bewerken | brontekst bewerken]
De oppervlakte van Sainte-Tulle bedroeg op 1 januari 2021 17,07 vierkante kilometer; de bevolkingsdichtheid was toen 204,4 inwoners per km².
De gemeente ligt boven de Durance. De beek de Chaffère stroomt door de gemeente. De autosnelweg A51 loopt door de gemeente.
De onderstaande kaart toont de ligging van Sainte-Tulle met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.
Demografie[bewerken | brontekst bewerken]
Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).
Vanwege een beveiligingsprobleem met de MediaWiki Graph-software is het momenteel niet mogelijk deze grafiek weer te geven. Zodra de software is bijgewerkt zal de grafiek vanzelf weer zichtbaar worden.
Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]
Het kasteel van de heren van Sainte-Tulle werd geplunderd en in brand gestoken in 1792. Er zijn nog enkele resten zichtbaar in de wijk Trécastels. Bezienswaardigheden zijn:[3]
- Crypte-chapelle Sainte-Tulle, kapel met crypte van eind 11e - begin 12e eeuw
- Église Notre-Dame de Beauvoir, kerk uit de 16e en 17e eeuw
- Tour de l'Horloge, toren uit de 16e eeuw
-
Crypte-chapelle Sainte-Tulle -
Église Notre-Dame de Beauvoir -
Chapelle des Pénitents -
Fontaine basse
Geboren[bewerken | brontekst bewerken]
- Fortuné Ducros (1808-1849), arts
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
