Snaaskerke

**Snaaskerke**
Deelgemeente in België
	;
Situering
Gewest	Vlaanderen
Provincie	West-Vlaanderen
Gemeente	Gistel
Fusie	1977
Coördinaten	51° 11′ NB, 2° 56′ OL
Algemeen
Oppervlakte	8,70 km²
Inwoners ; (01/01/2020)	1.289 ; (148 inw./km²)
Overig
Postcode	8470
NIS-code	35005(D)
Detailkaart
	Locatie in de gemeente
Portaal	België

Snaaskerke is een polderdorp langs het kanaal Plassendale-Nieuwpoort in de Belgische provincie West-Vlaanderen, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977 toen het dorp een deelgemeente werd van Gistel, net als Moere en Zevekote.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens de 19e-eeuwse turfwinning werden heel wat Romeinse stukken gevonden, wat wijst op Romeinse aanwezigheid. In die tijd werd in het naburige Leffinge aan zoutwinning gedaan, en een paar kilometer daarvandaan was het belangrijk Romeins castellum van Oudenburg gevestigd.

Snaaskerke is vermoedelijk ontstaan na de laatste transgressie, omstreeks 1067. De nederzetting is gegroeid rond een kasteel, de huidige hoeve Vanmassenhove. De naam zou verwijzen naar Sint-Ignaes(kerke).

Het Kanaal[bewerken | brontekst bewerken]

De zeehaven van Oostende, die werd aangelegd in de eerste helft van de 15e eeuw, stond via een overdracht in Snaaskerke, in verbinding met de Ieperlee en zo met de Vlaamse binnenwateren. Deze overdracht zorgde voor een zekere bloei van dit dorpje. In 1620 was het sas van Plassendale voltooid en tegen 1623 was het kanaal Oostende-Plassendale gegraven. Hiertegen kon de overdracht in Snaaskerke niet concurreren en in 1629 werd deze activiteit gestaakt. In de periode 1632 – 1640 werd het kanaal Plassendale-Nieuwpoort uitgegraven, grotendeels in de bedding van de Ieperlee. In 1660 werd een kleine sas gebouwd die de oude overdrachtactiviteiten nieuw leven moest inblazen. Maar doordat ditzelfde jaar nog begonnen werd aan een voorloper van Sas-Slijkens nabij Oostende werd het sas van Snaaskerke al snel als een 'Verloren Kost' beschouwd. Het Snaaskerkse gehucht ten noorden van het kanaal, waar het sas zich bevond, draagt nog steeds deze naam.

Inpoldering[bewerken | brontekst bewerken]

Op het einde van de 16e eeuw staken de Geuzen, ter verdediging van de stad Oostende de oostelijke duinen door. Het hele achterland werd herschapen in een uitgestrekt wad, doorsneden door smalle, diepe kreken die het zeewater bij hoogtij tot aan Oudenburg, Snaaskerke en Leffinge brachten. Na het beleg van Oostende bleef men de nieuwe oostelijk havengeul behouden en deden de overstroomde gebieden dienst als spoeldok om de havengeul zandvrij te houden. Geleidelijk werd alles opnieuw ingepolderd en vormden zich de historische Oostendse polders, doorkruist door vele polderdijken en restanten van de kreken (zie Zandvoorde). De Snaaskerkse polder was een van de eerste gebieden die opnieuw werd drooggelegd. Maar nadat men een nieuwe schorrendijk had aangelegd en enkele hoeven had afgebroken, stak men in 1721 de dijk opnieuw door ten behoeve van een spoeldok. Resten van het sas 'Verloren Kost' werden gebruikt voor een afwateringssluis. Het hele project was echter een fiasco. Ondertussen was Snaaskerke gedurende tientallen jaren afgesneden van Oostende en werd het een vergeten polderdorpje. In 1803 werden de Snaaskerkse polders opnieuw afgesloten, onder impuls van Napoleon, en werden er plannen gemaakt voor de aanleg van de Spuikom in Oostende. De Snaaskerkepolders, het “Schorre” genoemd, werden opnieuw droog, en straten werden aangelegd. Typerend is de rastervormige perceelstructuur. Tot op vandaag is er hier ook heel weinig bebouwing.

Door de vroegere transgressies, was er tot 1 meter afzetting van slib. Later werd in deze polder aan kleiwinning gedaan voor bakstenen; de verschillende onderwater gelopen kleiputten zijn hier nog het bewijs van. Door de 18e-eeuwse overstromingen was er ook veel afzetting van zand in de kreken. Momenteel doet men hier dan ook aan zandwinning.

In 1883 werd te Snaaskerke een suikerfabriek opgericht, de Sucrerie de l'Espérance genaamd. Deze werd tijdens de Eerste Wereldoorlog gesloopt door de Duitsers.

Demografische ontwikkeling[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen; 1976 = inwoneraantal op 31 december

Bezienswaardigheden[bewerken | brontekst bewerken]

De neogotische Sint-Corneliuskerk werd in 1913 gebouwd, ter vervanging van een kerk die in 1911 per ongeluk werd afgebrand.
De historische bergschuur aan Bergschuurstraat 5, bestond reeds in 1664.^[1]
Een voormalige graansilo (Graansilo Catrysse) aan de Kalseidebrug, tegenwoordig woon- en werkruimte met behoud van een deel van de oorspronkelijke installatie.

Natuur en landschap[bewerken | brontekst bewerken]

Snaaskerke is een landbouwdorp dat ligt in het West-Vlaams poldergebied op een hoogte van ongeveer 2,5 meter. De belangrijkste waterloop is het Kanaal Plassendale-Nieuwpoort. In het noordoosten ligt het Oostends Krekengebied en in het noordwesten de Snaaskerkepolder, aangelegd in 1803 met rastervormige perceelindeling en nog enkele kleiputten bevattend.

Overleden[bewerken | brontekst bewerken]

Jan Van Campenhout (1907-1972), Belgisch kunstschilder en graficus
P.C. Paardekooper (1920-2013), Nederlands taalkundige

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Snaaskerke ligt op een kruispunt van het internationale fietspad langs het kanaal, lokaal de 'vaart' genoemd, en het regionale fietspad de ‘Groene 62' langs de oude spoorwegbedding tussen Oostende en Torhout.