Activisme (België): verschil tussen versies
+*Louis Franck (tegenstander) |
k Verplaatsing van 1 interwikilinks die op Wikidata beschikbaar zijn op d:q2823742 |
||
| Regel 46: | Regel 46: | ||
[[Categorie:Vlaamse Beweging]] |
[[Categorie:Vlaamse Beweging]] |
||
[[Categorie:Eerste Wereldoorlog in België]] |
[[Categorie:Eerste Wereldoorlog in België]] |
||
[[fr:Activisme (Belgique)]] |
|||
Versie van 9 mrt 2013 12:29
Activisme was in de periode van de Eerste Wereldoorlog de benaming voor het deel van de Vlaamse Beweging dat via de collaboratie met Duitsland een aantal Vlaamse grieven en zelfs Vlaamse onafhankelijkheid hoopte te verwezenlijken (maximalisten). De flaminganten die samenwerking met de bezetter afwezen, werden door hen smalend passivisten (minimalisten) genoemd.
Het activisme nam haar aanvang met de oprichting in oktober 1914 van de groep Jong-Vlaanderen te Gent, onder leiding van dominee Jan Derk Domela Nieuwenhuis Nyegaard.
De zogenaamde Flamenpolitik speelde zonder twijfel een belangrijke rol bij het ontstaan van het activisme. Door allerlei vooroorlogse Vlaamse eisen in te willigen hoopten de Duitsers de Vlaamse bevolking voor zich te winnen, vanzelfsprekend uit eigenbelang. Via de activisten hoopte men België te kunnen blijven beheersen. De architect van de Flamenpolitik was gouverneur-generaal Moritz von Bissing.
Een eerste activistische verwezenlijking was de vernederlandsing van de oude Franstalige universiteit van Gent in oktober 1916, een oude eis van de flaminganten, iets wat pas in het jaar 1930 definitief zou gebeuren na de Belgische recuperatie in 1918. De activisten verloren echter veel krediet bij de Vlaamse bevolking door repressieve maatregelen die de Duitse bezetter aan de bevolking oplegde. In februari 1917 richtten activistische professoren, verbonden aan Jong-Vlaanderen, de Raad van Vlaanderen op en op 21 maart 1917 werd door von Bissing de geambieerde bestuurlijke scheiding tussen Vlaanderen en Wallonië doorgevoerd. Die Raad van Vlaanderen riep op 22 december 1917 zelfs de onafhankelijkheid van Vlaanderen uit, waarop de bezetter de Raad weer liet ontbinden.
Het einde van de activistische Vlaamse Beweging valt samen met het einde van de Eerste Wereldoorlog. De leiders werden gearresteerd en veroordeeld tijdens de repressie of gingen in ballingschap. De Vlaamse Beweging groeide verder uit de twee andere takken: de passivisten en de Frontbeweging, ook al bestond er soms overlapping tussen de verschillende strekkingen (cfr. de Sublieme Deserteurs en de Bormsverkiezing).
Activisten
Bekende activisten zijn o.a.