Ascese: verschil tussen versies
k →Geschiedenis: link |
|||
| Regel 6: | Regel 6: | ||
In [[Indië (regio)|Indië]] werd ascese ([[Sanskriet]]: ''tapas'') waarschijnlijk al sinds ten minste 1500 voor Christus gepraktiseerd. |
In [[Indië (regio)|Indië]] werd ascese ([[Sanskriet]]: ''tapas'') waarschijnlijk al sinds ten minste 1500 voor Christus gepraktiseerd. |
||
Ascese in de oudheid in |
Ascese in de [[Oude Griekenland|oudheid in Griekenland]] was van oorsprong de training van [[atleet|atleten]]. Daarna werd het begrip uitgebreid tot de beoefening van wijsheid, deugd en vroomheid (zie onder meer de [[Stoa]]). |
||
== Doelen == |
== Doelen == |
||
Versie van 27 jan 2019 23:24
Ascese (Grieks: ἄσκησις, askèsis) is het streven naar of het beoefenen van een reine levenswandel door de eigen hartstochten en begeerten te beteugelen en zelftucht toe te passen. Ascese kan gepaard gaan met meditatie om de geest stil te maken maar ook met lichamelijke zelfkastijding.
Geschiedenis
In Indië werd ascese (Sanskriet: tapas) waarschijnlijk al sinds ten minste 1500 voor Christus gepraktiseerd.
Ascese in de oudheid in Griekenland was van oorsprong de training van atleten. Daarna werd het begrip uitgebreid tot de beoefening van wijsheid, deugd en vroomheid (zie onder meer de Stoa).
Doelen
In religieuze zin is ascese het streven naar beheersing of onderdrukking van natuurlijke verlangens om tot een vorm van reinheid te komen. Vasten en seksuele onthouding zijn in die zin vormen van ascese.
De doelen van een ascetische levenshouding kunnen verschillen. Het kan een vorm van boetedoening zijn, zichzelf offeren aan een godheid, een middel tot discipline voor het geestelijk leven, het verkrijgen van bovennatuurlijke krachten of het verwerven van verdienste voor het hiernamaals. Ook kan het zijn dat men het (eigen) lichaam of dit bestaan zelf slecht of waardeloos acht en de versterving zoekt.
Christendom
In de Bijbel is ascese geen doel op zich, aangezien de schepping als goed wordt voorgesteld en de mens daarin geen minderwaardig wezen is. Wel wordt in het Nieuwe Testament matigheid gepredikt. Het (vroege) christendom kende echter wel (soms extreme) vormen van ascese zoals het kluizenaars- en kloosterbestaan, gebaseerd op geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid.