Terugtrekking van gletsjers sinds 1850
De terugtrekking van gletsjers sinds 1850, die door glaciologen geconstateerd is, valt samen met de gemeten toename van broeikasgassen in de atmosfeer en wordt vaak genoemd als aanwijzing voor de opwarming van de aarde. Gebergten op middelbare breedten zoals de Himalaya, Alpen, Rocky Mountains, Cascade Range, het zuidelijke deel van de Andes en geïsoleerde bergtoppen in de tropen zoals de Kilimanjaro in Afrika vertonen verhoudingsgewijs de grootste verliezen aan gletsjerijs. Het gaat om een wereldwijde trend, maar plaatselijk kunnen bij wijze van uitzondering gletsjers (soms tijdelijk) aangroeien door toegenomen sneeuwval. [1] [2]
Uit analyse van vele gletsjers volgt dezelfde historische opwarmingskromme van de Aarde als uit directe onafhankelijke temperatuursmetingen. [3] [4] De terugtrekking van vele gletsjers vermindert de hoeveelheid zoet water die beschikbaar komt voor rivieren, bevloeiing en huishoudelijk gebruik, bergsport en dieren en planten die afhankelijk zijn van smeltwater van gletsjers en verlaagt op den duur het peil van de oceanen.
Zie ook
Voorbeelden van zich terugtrekkende gletsjers
- Aletschgletsjer
- Athabasca (berg)-gletsjer krimpt
- Franz Josefgletsjer
- Gangotrigletsjer
- Glacier National Park (Verenigde Staten): alle gletsjers trekken zich terug
- Hintereisferner
- Kebnekaise: de meeste gletsjers zijn gekrompen
- Larsen-ijsplateau op Antarctica verdween grotendeels
- Mer de Glace
- Mont Blanc-gletsjer
- Morteratschgletsjer
- Mount Dana
- Mount Everest
- Mount Kenya
- Nevado del Ruiz
- North Cascades National Park: alle gletsjers trekken zich terug
- Puncak Jaya (Carstensz Pyramide)
- Puncak Trikora (Wilhelminatop)
- Punta Sommeiller
- Saskatchewan (gletsjer)
- Siachengletsjer
- Tasmangletsjer
- Tiensjan
- Vatnajökull
- Vernagtferner
Bronnen, noten en/of referenties
|
