Indische slangenarend

Indische slangenarend; IUCN-status: Niet bedreigd (2016)
	Indische slangenarend (Spilornis cheela melanotis, gefotografeerd in India)
	Taxonomische indeling
Rijk:	Animalia (Dieren)
Stam:	Chordata (Chordadieren)
Klasse:	Aves (Vogels)
Orde:	Accipitriformes
Familie:	Accipitridae (Havikachtigen)
Geslacht:	Spilornis (Slangenarenden)
	Soort
	Spilornis cheela; (Latham, 1790)
	Afbeeldingen op Wikimedia Commons
	Indische slangenarend op Wikispecies
Portaal	Biologie ; Vogels

De Indische slangenarend (Spilornis cheela), is een slangenarend uit het geslacht Spilornis van de familie havikachtigen (Accipitridae). Deze slangenarend komt voor in een groot gebied dat zicht uitstrekt van India tot op de Filipijnen.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het is middelgrote roofvogel van 51 tot 71 cm lengte. Net als de ander arenden uit dit geslacht heeft hij een donkere kruin en heldergele ogen met tot aan de snavel een gele naakte huid. De arend heeft kuif die echter meestal plat op de kruin ligt. Opvallend aan deze arend is dat volwassen vogels een brede witte band onder op de verder zwart gekleurde staart hebben. In vlucht valt ook op de brede witte zone op de ondervleugel, van achteren begrensd door een zwarte rand en van boven, bij de "armen" is de vleugel bruin. Op Borneo is verwarring mogelijk met de sterk gelijkende kinabaluslangenarend (S. kinabaluensis). Deze leeft in een ander habitat van typisch montaan bos en maakt een afwijkend geluid.^[2]^[3]

Indische slangenarend in vlucht.
S. c. pallidus van Noord-Borneo. Onvolwassen en volwassen vogel. Afbeelding van John Gerrard Keulemans.

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

De Indische slangenarend heeft een enorm groot verspreidingsgebied waarbinnen 21 ondersoorten worden onderscheiden:^[4]

S. c. cheela: Noord-India en Nepal
S. c. melanotis: Zuid-India
S. c. spilogaster : Sri-Lanka
S. c. burmanicus: van Myanmar tot het zuidwesten van China en het midden en zuiden van Indochina
S. c. ricketti: Zuid-China en Noord-Vietnam
S. c. malayensis: Malakka, Noord-Sumatra
S. c. davisoni: Andamanen
S. c. perplexus: Riukiu-eilanden
S. c. hoya: Taiwan
S. c. rutherfordi: Hainan
S. c. pallidus: Noord-Borneo
S. c. richmondi: Zuid-Borneo
S. c. natunensis: Natuna-eilanden en Billiton
S. c. sipora: Mentawai-eilanden
S. c. batu: Zuid-Sumatra
S. c. asturinus: Nias
S. c. abbotti: Simeulue
S. c. bido: Java en Bali
S. c. baweanus: Bawean
S. c. palawanensis: Palawan
S. c. minimus (Midden-Nicobarslangenarend): Nicobaren

Status[bewerken | brontekst bewerken]

De Indische slangenarend is een van de meest voorkomende arenden in de bossen in het Oriëntaals gebied. Omdat hij voorkomt in een enorm groot areaal, is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de aantallen worden stabiel geacht. Om deze redenen staat deze slangenarend als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bronnen, noten en/of referenties

↑ ^a ^b (en) Indische slangenarend op de IUCN Red List of Threatened Species.
↑ (en) Phillipps, Q & K. Phillipps, 2011. Phillips' field guide to the birds of Borneo. John Beaufoy, Oxford. ISBN 978 1 906780 56 2.
↑ (en) King et al, 1983. A field guide to the birds of South-East Asia. Collins, London. ISBN 0 00 219206 3
↑ (en) Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2023. IOC World Bird List (v13.1). DOI:10.14344/IOC.ML.13.1

[IUCN-1] (en) Indische slangenarend op de IUCN Red List of Threatened Species.

[2] (en) Phillipps, Q & K. Phillipps, 2011. Phillips' field guide to the birds of Borneo. John Beaufoy, Oxford. ISBN 978 1 906780 56 2.

[3] (en) King et al, 1983. A field guide to the birds of South-East Asia. Collins, London. ISBN 0 00 219206 3

[4] (en) Gill F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2023. IOC World Bird List (v13.1). DOI:10.14344/IOC.ML.13.1

[1]

[2]

[3]

[4]